____________
ทันทีที่ประตูห้องปิดลงสนิท ฉันยังคงยืนแน่นิ่งอยู่แบบนั้นอย่างคิดไม่ตกเลยว่า
ตอนนี้ฉันกำลังทำอะไรกับชีวิตของตัวเองอยู่
แน่นอนว่าคนทุกคนมีสิทธิ์ที่จะเห็นแก่ตัว แต่มันแปลกนะที่ฉันเห็นแก่ตัวเองไม่เคยได้สักที
ฉันถอนหายใจก่อนจะมองไปยังบรรยากาศรอบๆห้องสุดหรูหราแห่งนี้ ที่เต็มไปด้วยความรู้สึกที่แสนเจ็บปวดไม่รู้ลืม เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืนที่ผ่านมาแน่นอนว่ามันจะกล้าตราบาปที่ติดอยู่ในใจของฉันไปตลอดไม่มีทางลืมได้เลยจริงๆ
"โลกใบนี้มันไม่ได้ใจดีกับฉันมาตั้งแต่วินาทีแรกที่ฉันเกิดมาแล้วจริงๆ"ฉันพูดกับตัวเองในกระจกเงาบานเดิมๆนั้น ก่อนฉันทิ้งกระเป๋าลงกับพื้นและทรุดตัวนั่งลงบนเตียงอย่างหมดซึ่งเรี่ยวแรง สมองมันชินๆปวดหัวซีกขวาเหมือนตอนสมัยเรียนที่ฉันใช้สมองคิดอะไรมากจนเกินไป ฉันข่มตาหลับไปพร้อมกับน้ำตาที่ไหลอาบลงบนทั้งสองแก้ม
แล้วจู่ๆเสียงโทรศัพท์ในมือก็ดังขึ้นอีกครั้ง ทำให้ฉันต้องรี
