Chapter 18 คู่หวานมหาบรรลัย

1612 Words

(ทำไมพวกกูไม่รู้เรื่องมึงไปหมั้นกันตอนไหน?!) วีวี่โวยวายเสียงดังออกมานอกโทรศัพท์ (เออนั่นดิ!!อีกวันที่บอกว่าไม่สบายไปหาถึงว่าไม่เจอที่แท้อยู่ห้องผู้ชาย!!แรดนัก!) พวกมันไปหาฉันที่คอนโดด้วยเหรอเห็นเงียบ ๆ คิดว่าไม่มีอะไรซะอีก (บอกมาดิว่าผีตัวไหนผลักมึงสองคน?) ไอ้ควิกซ์มันถามซะเสียเลยวะ ตอนนี้ฉันกำลังนั่งคุยกับเพื่อนโดยการวีดีโอคอลส่วนธันเดอร์ออกไปทำงานแต่ไม่นานเขาก็คงกลับมานั่นแหละทำงานเหมือนไม่ได้ทำกลับบ้านไวตลอดไม่รู้เป็นไรเขา ฉันถามก็บอกว่ากลับมาสตรีมเกมส์ “ก็ได้มีไรมากพ่อแม่ของเราจับมาเจอกันเลยตกลงลองคบและอยู่ด้วยกันแค่นั้นแหละ ไปได้ก็ไปไปต่อไม่ได้ก็เลิกแค่นั้นเอง” ฉันตอบเพื่อน ๆ อย่างสบาย ๆ ไม่ได้คิดอะไรมากก็ไม่ได้มีอะไรต้องปิดบังอยู่แล้ว (เป็นเรื่องที่โคตรรอเมซิ่งมากแล้วเขารู้ไหมว่ามึงเป็น...เทียน่า?) เพราะรู้ไงฉันถึงได้ต้องมาอยู่กับมันอะ =_= (ถ้ารู้มันจะอัพลงทุกวันหรือไงคงไม่รู้หรอกมั้งไม่งั้นคงหวงแย่เลยเนอะเทียน?) เบนถามฉัน “รู้ แต่เขาก็ไม่ได้ว่าอะไรนะ” (หะ?!) (โอ้มายก็อตตตต!!) (อเมซิ่งไตรแลนด์!!!) จะตกใจอะไรกันขนาดนั้น หลังจากนั้นเราก็เม้ามอยกันไปเรื่อยจนสุดท้ายก็วางสายและแยกย้ายกันไปนอนเพราะตอนนี้มันเที่ยงคืนแล้วไงแต่ว่าธันเดอร์ยังไม่กลับมาอีกแหะ “หาวววว!!ช่างสิไม่ใช่เรื่องของฉันสักหน่อย” ฉันปิดไฟทั้งหมดและเข้าห้องนอน พรึ่บ!!! เช้าวันต่อมา “ไปเรียนพร้อมกันนะ” ฉันเดินออกมาตอนเช้าก็เจอธันเดอร์กำลังปิ้งขนมปังอยู่เดี๋ยวนี้เขาทำเผื่อฉันด้วยนะ เพราะว่าถ้าไม่ทำฉันจะด่าไง อิอิ เลยไม่มีทางเลือกแต่ว่าถ้าฉันทำอาหารฉันก็ทำให้เขาด้วยเหมือนกันนั่นแหละ “ไม่ไปได้ป่ะ?” “ไม่ได้” “ชิ! นี้มันคำสั่งชัด ๆ เลย งับ!” ฉันบ่นและหยิบขนมปังปิ้งขึ้นมากินไม่ต้องทาอะไรทั้งนั้นฉันชอบแบบนี้ “แล้วนายเลิกเรียนกี่โมงอะฉันเรียนคาบเดียวนะ >0เวลาต่อมา... มหาวิทยาลัย T คณะนาฏศิลป์ เหม่อลอยยยยย~ “เทียนหอม!!” “ฮะ?! อะไรใครเป็นไร?!” ฉันสะดุ้งและถามเพื่อนที่เรียกฉันเสียงดังเหมือนมีใครตายอย่างนั้นแหละ “กูต้องถามมึงมากกว่าว่าเป็นอะไรเหม่อลอยตลอดคาบเลยนะ หรือว่าทะเลาะกับธันเดอร์?” วีวี่ถามอย่างสงสัย “เอ่อ เปล่าหรอกไม่ได้ทะเลาะ” และเพราะว่าไม่ได้ทะเลาะนี่แหละฉันเลยเหม่อลอยแบบนี้ เฮ้อ!! “ไม่ได้ทะเละแล้วเป็นไร?” ถ้าทะเลาะฉันไม่เป็นแบบนี้แน่นอนวันนี้ธันเดอร์เป็นอะไรของมาส่งแถมยังบอกให้ฉันตั้งใจเรียนแล้วยัง.... “มันตบหน้ามึงเหรอ?!” ไอ้ควิกซ์โวยวายเพราะว่าฉันเผลอเอามือไปแตะที่แก้ม “มะไม่ใช่!!ไม่ได้ตบอะไรทั้งนั้นกูไม่ได้เป็นอะไรกลับกันเถอะเดี๋ยวธันเดอร์มารับกู” ฉันบอกเพื่อนและเก็บข้าวของใส่กระเป๋าวันนี้ฉันไม่มีสมาธิเลยเพราะว่าเขาหอมแก้มฉันน่ะสิ!!! โอ๊ยยยย!! ไม่ได้การละวันนี้ฉันต้องพาเขาไปวัดให้ได้!!เพื่อล้างน้ำมนตร์คนเราไม่สามารถเปลี่ยนไปได้ในคืนเดียวแล้วเมื่อคืนนี้เขาก็ออกไปข้างนอกมาอาจจะโดนผีตัวไหนเล่นงานมาก็ได้ “เมื่อวานนี้วันพระป่ะ?” ฉันหันไปถามเพื่อน “ใช่ ทำไมอะ?” ชัดเลย.... เขาโดนผีเข้าแน่นอน!! หลวงพ่อช่วยลูกด้วยเถอะ!! เวลาต่อมา... พรึ่บ!!! “แม่งเอ๊ย!!!” ฉันลุกขึ้นจากโต๊ะหินหน้าคณะเพราะว่าตอนนี้มันเลยมาเกือบชั่วโมงแล้วแต่ธันเดอร์ก็ยังไม่มาไปไหนของเขาเนี่ย?! ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อโทรหาเขาไม่ได้จะถามหรอกนะว่าเป็นอะไรไหมเกิดอะไรขึ้นแต่จะด่า!!และก็บอกว่าไม่รอแล้วฉันไม่เคยรอใครนานขนาดนี้มาก่อนเลย!! แต่ว่าโทรศัพท์ของฉันค้างหน้าเพจของมหาวิทยาลัยเอาไว้และมันก็มีรูปของธันเดอร์และผู้หญิงที่ชื่อดาริน พร้อมหัวข้อข่าวชวนเสือกว่า ‘เมื่อวานประกาศคู่หมั้น วันนี้อยู่กับสาวที่มาสารภาพรัก’ แล้วทำไมไม่บอกฉันว่ากำลังเดือดร้อนเนี่ยอยากให้ยัยนั่นตัดใจจริงไหมเนี่ย? “ลุงวิน!” ฉันเงยหน้าขึ้นมาก็เจอลุงมอเตอร์ไซต์วินผ่านมาพอดีเลยเรียกเอาไว้ “ไปคณะศิลปกรรมศาสตร์ค่ะ!!!” ฉันบอกเป้าหมายและรีบขึ้นรถทันที คณะศิลปกรรมศาสตร์ สาขาวิชาดนตรี ตึก! ตึก! เมื่อมาถึงฉันก็จัดการจ่ายเงินลุงวินและรีบเข้ามาที่คณะของธันเดอร์มองหาที่อยู่ส่วนไหนตามพิกัดในรูป หนอย!! ยัยผู้หญิงหน้าไม่อายเขาไม่ชอบและปฏิเสธชัดเจนแล้วว่าไม่เอาทำไมไม่หยุด!!มันเลยต้องมาเหนื่อยฉันเนี่ย!!เดี๋ยวเจอของดีของแรงแน่!! “ธันเดอร์ช่วยบอกดาหน่อยว่าดาต้องทำยังไง ฮือออ!!” นั่นไงกำลังยืนร้องไห้อยู่และเหมือนว่าเธอจะเสียใจจริง ร้องไห้นำตานองหน้าเลยและในเมื่อเธอนางเอกขนาดนั้นฉันจะต้องเล่นบทไหนละนางร้าย นางกรี๊ด หรือแม่ชีใจกว้างงงง? “ฉันบอกแล้วไง...” “บอกแล้วไงว่าไม่ชอบ” ฉันเอ่ยขึ้นกลางบทสนาทของสองคนนั้น ผู้คนก็เริ่มให้ความสนใจมากกว่าเดิมเรื่องคนอื่นเนี่ยชอบเสือกสนุกนักเชียว! “เทียนหอม” เพี๊ยะ! “ฉันบอกแล้วไงว่าอย่ายุ่งกับผู้หญิงคนอื่นฉันไม่ชอบ!!ทำไมนายไม่ฟังฉันฮะ?!ธันเดอร์หรือว่าความรู้สึกของฉันมันไม่ได้สำคัญอะไรเลย?” ฉันเดินเข้าไปและตบของธันเดอร์พูดจาตัดพ้อและร้องไห้ แผนของฉันคือการต่อว่าคนของตัวเองที่ปล่อยให้ผู้หญิงคนอื่นเข้ามายุ่งในชีวิต และแน่นอนว่าถ้าเธอชอบธันเดอร์ต้องเป็นคนขอโทษและรู้สึกผิดแทนที่ทำให้ธันเดอร์จะเจ็บตัว ฉันไม่ตบผู้หญิงเพราะมันจะทำให้ฉันดูร้ายฉะนั้นฉันต้องใช้สมองมากกว่ากำลัง “เทียนหอมฟังนะธันไม่ได้ยุ่งเธอเข้ามาหาเอง...” “ฮึก!! นายปล่อยให้รอเป็นชั่วโมงฉันเป็นห่วงกลัวว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับนาย แต่สิ่งที่เจอคือนายกำลังอยู่กับผู้หญิงคนอื่นแถมเธอก็ยังชอบนายด้วย ฮึกก!!หรือว่าความจริงแล้วฉันมันไม่ได้สำคัญตั้งแต่แรกแล้ว?” “ไม่ใช่นะเทียนหอม!” หมับ! เขาคว้ามือของฉันไปจับเอาไว้และแสดงสีหน้าตอแหลออกมา -.- รู้เลยว่าเขาเป็นนักแสดงไม่ได้ “ฉันรักเธอเพราะงั้นเธอสำคัญกับฉันมากนะ!!” หมับ! ดึงฉันไปกอดไว้ “ปล่อยนะ!!ปล่อย!! ฉันไม่อยากคุยกับผู้ชายหลายใจ!!คนนิสัยไม่ดี!!” ความจริงอยากด่าไอ้เหี้ย “ฉันไม่ได้หลายใจ...ฉันไม่ได้ยุ่งหรือชอบดารินตั้งแต่แรกและวันนี้ฉันก็ไม่ได้นัดอะไรกับเธอด้วย อย่าเข้าใจผิดนะที่รัก ฉันตั้งแต่เกิดมาไม่เคยมีใครสามารถทำให้ฉันใจเต้นได้เท่าเธอ” อุ๊บ!!จะอ้วกเว้ย! “ไม่!” เพี๊ยะ! ตุบ! ตับ! ฉันตีร่างกายของธันเดอร์!! “หยุดนะคะ!!!” และเธอก็เข้ามาห้ามฉัน “อยากได้เขามากเลยเหรอ?” ฉันถามเธอ? “....” “ฉันรู้ว่าฉันมาทีหลัง...เธอชอบธันเดอร์มาก่อนแต่ว่าเขามาขอคบฉันเอง ตอนนี้เราคบกันแล้วแต่เธอก็ยังต้องการเขาเหรอ?” ฉันพูดด้วยน้ำเสียงสั่นพยายามทำตัวน่าสงสารที่สุด “ฉัน...ผิดเอง ฉันรู้ว่าธันเดอร์ไม่ได้ชอบแต่ฉันก็อยากพยายาม” “ทั้งที่เขาเป็นแฟนฉันเธอก็ยังจะพยายามเหรอ?” ผู้คนเริ่มซุบซิบแล้ว “เอ่อ คือว่า...” “เข้าใจแล้วงั้นเธอก็พยายามต่อไปเถอะ ฉันคงสู้อะไรเธอไม่ได้หรอก...” หมับ!! ธันเดอร์จับมือฉัน “ฉันไม่ยอมนะ!!ฉันขอเธอเป็นแฟนเพราะฉันชอบเธอ!!ถ้าฉันสามารถคบกับคนที่เข้ามาชอบฉันได้ฉันก็คบกับดารินไปแล้วสิ!!แต่ทำไม่ได้ไง!!คนที่ฉันต้องการคือเธอ!!!” เขาพูดออกมาเสียงดังแต่ทำไมนะ... แววตานั่นไม่เหมือนคนกำลังแสดงอยู่เลย

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more