Chapter 14 ความเงียบที่ดังที่สุด

1524 Words

โรงพยาบาล S “คุณทั้งสองคนเกิดภาวะกล่องเสียงอักเสบนะครับซึ่งเกิดขึ้นได้จากการติดเชื้อ อาทิ ไวรัส แบคทีเรีย วัณโรค เป็นต้น รวมทั้งการใช้เสียงมากเกินไป ทั้งการตะโกน ตะเบ็ง พูดทั้งวัน” อ่อแบบนี้เองสงสัยเมื่อวานจะเถียงกันเยอะไปหน่อย พอหมอบอกมาอย่างนั้นเราสองคนก็มองหน้ากันทันที ความจริงฉันจะมาเองแต่โดนมันลากขึ้นรถมาด้วยเพราะว่าทางเดียวและเพราะว่ามาพร้อมกันอาการเดียวกันพยาบาลเลยส่งตรวจพร้อมกันเลยเพื่อความรวดเร็วของการตรวจและผลการตรวจก็คืออย่างที่หมอบอกมาด่ากันจนกล่องเสียงอักเสบ =_= “ซึ่งคุณทั้งสองไม่ได้มีไข้ร่วมด้วยอาการก็จะอยู่ประมาณ 2-3 วัน ยังไม่เรื้อรังเพราะมาหาหมอเร็วนะครับ วันนี้หมอจะให้ยาไปทาน ทานยาให้ครบแล้วก็พักผ่อนเยอะ ดื่มน้ำอุ่นและงดใช้เสียงนะครับจะได้หายเร็ว ๆ” “ค่ะ...” / “....” เราทั้งคู่เมื่อตรวจเสร็จก็ออกไปรอรับยา ปึก!!! แต่ยังไม่ทันออกจากไปไหนเราก็ชนกันที่หน้าประตูเพราะแย่งกันออก -_- “ฉันไปก่อน” หมับ! ธันเดอร์กระชากฉันออกจากประตูและเดินออกไปก่อนเมื่อกี้เขาทำปากเอานะไม่ได้ออกเสียงหรอก ฉันก็รีบเดินตามเขาออกไปและ... ปึก!!! เตะตัดขา!อยากมาลองดีทำไม? “สม! น้ำ! หน้า!!” ฉันเยาะเย้ยเสร็จก็ไปหาที่นั่งเพื่อรอพยาบาลเรียกไปรับยา ‘คุณธันเดอร์ คุณเทียนหอมรับยาที่สองช่อง 2 ค่ะ’ ธันเดอร์เดินนำไปก่อนรีบไปไหนวะยามันไม่หายไปไหนหรอก “คุณเทียนหอมนะคะ” พยาบาลถาม “ค่ะ” ฉันตอบเบา ๆ เพราะหมอไม่ให้ใช้เสียง “คุณธันเดอร์ให้รวมค่ายาด้วยทั้งหมดเป็น 15,890 บาทค่ะ” ค่ายาห่าอะไรแพงขนาดนั้นวะแต่ก็นะมันเอกชนนิแล้วไอ้ธันเดอร์มันก็ให้จ่ายด้วย!!คอใครคอมันสิ!!! “เอ่อ...นี่ค่ะ” ฉันส่งบัตรเครดิตให้เพราะไม่มีเงินสดจ่ายไปก่อนค่อยปะเอาคืน!!! ปึก!!! โป๊กกกก!! “โอ๊ยย!!แค่ก ๆ” ฉันเดินขึ้นรถและปิดประตูรถของเขาอย่างแรกธันเดอร์ไม่พอใจจับหัวฉันโขกกระจก!! “ปิดเบา ๆ” ฉันมองค้อนใส่เขาอย่างโกรธแค้นบอกกันดี ๆ ไม่ได้หรือไง? “-_-^^” บรื้นนนนนนนนนน!!!ตุบบ!! แล้วแม่งออกรถไม่บอกฉันหงายไปติดเบาะแถมยังไม่ได้คาดเข็มขัดเขาอยากให้ฉันตายใช่ไหมพูดดดด?! “หึ” ยังมีหน้ามาขำอีก! คอนโด TD เราทั้งคู่วันนี้ไม่ได้ไปเรียนเพราะว่าลาป่วยนี้แหละเพื่อนฉันเงียบกริบไม่มีใครห่วงสักคนแต่ฉันก็บอกพวกมันแล้วแหละ “เอิ๊ก!” ฉันเผอเรออกมาเมื่อกินโจ๊กเสร็จซึ่งตรงหน้าฉันก็มีธันเดอร์อยู่ด้วย “เฮ้อ!” เขามองหน้าฉันอย่างเอือมละอายพร้อมส่ายหัว อยู่กับเขาฉันเป็นอิสระและตัวของตัวเองฉันไม่ต้องคอยคีพลุคอะไรเท่าไหร่อยากทำอะไรก็ทำ “?” เขาเลิกคิ้วใส่ฉันอย่างสงสัยเมื่อฉันมองหน้าของเขาไม่เลิก “เลอะ” ฉันบอกกับเขาเบา ๆ ให้เช็ดปากเพราะว่ามันเลอะ แต่เขาเช็ดไม่โดนสักทีฉันเลยยื่นมือไปเช็ดให้แต่มือฉันน่ะ...เปื้อนน้ำปลานะ “ยัย!!แค่ก ๆ” “ชู่ววว!!ไม่พูด ๆ นะ” ฉันเอาคืนที่เขาให้ฉันจ่ายค่ารักษาพยาบาลให้ แกล้งเสร็จฉันก็ลุกเอาจานไปล้างแต่ว่า ปึก! หมับ!! เขาสกัดขาฉันจะให้ล้มแต่เขาก็มาประคองตัวฉันไว้ทัน ใจหายหมดเลย T^T แล้วเขาก็มาจับถ้วยในมือของฉันออกก่อนจะ...ตับ!!! ปล่อยตัวฉันลงพื้น!!! “ไอ้ธัน!แค่ก ๆ ” แสบคอ >0เวลาต่อมา... หลังจากที่เรากินข้าว ล้างจาน กินยาเสร็จแล้ว ธันเดอร์ก็เข้าไปในห้องนอนตัวนอนเพื่อทำการสตรีมเกมไม่ดูสังขารเลยเนอะเสียงก็ไม่มียังจะทำงานอีก แต่นั่นไม่เรื่องของฉันจะตายก็เรื่องของเขาสิฉันเองก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและคุยกับเพื่อนไปเรื่อย LINE! วีวี่: มึงได้ดูธันเดอร์สตรีมป่ะ? เบน: ไม่ได้ดูอะมีอะไรเหรอ?? ควิกซ์: กูไม่รู้เรื่อเกม =_= อยู่ด้วยกันทุกวันแล้วยังต้องมาฟังเราของเขาอีกเหรอเนี่ยโคตรหลอกเลย ฉันหันไปมองประตูห้องของเขาก่อนจะแลบลิ้นใส่ไปที “แบร่~” แกร๊ด!! แล้วเสือกเปิดประตูออกมาพอดีเลย เยี่ยมจริง ๆ เขาเดินมาและมองหน้าของฉันเท้าเอวด้วยนะเกินไปแล้วไหม? “?” ฉันมองหน้ามองและเลิกคิ้วประมาณว่า ‘มีเรื่องอะไรเหรอวะคะ?’ “ต่อหน้ากับลับหลังเสมอต้นเสมอปลายจริง ๆ” เขาพูดออกมาเสียงเบา ๆ “หะ?!” แต่ฉันแกล้งไม่ได้ยินเขาจะได้พูดออกมาและเส้นเสียงอักเสบแรง ๆ ไปเลย “ต่อหน้ากับลับหลังกันเหมือนกันเลว...เลว” หนอยยย!!! แรงไปป่ะแค่แลบลิ้นเองยังไม่ได้ทำไรเลย!! “แค่แลบลิ้นไม่ได้ฆ่าพ่อนายนะ =_=” “เธอกำลังนินทาฉันใช่ไหม?” เขาถามอย่างรู้ทัน รู้ดีจริง ๆ อย่างกับหมาแหนะ “เออ” ก็กำลังจะนินทาแต่ยังไม่ได้นินทาเลย ฉันก็เลยมองข้อความในโทรศัพท์ว่าเพื่อนฉันจะพูดเรื่องอะไรกันแน่?? วีวี่: เขาว่าธันเดอร์มีแฟนแหละ ควิกซ์: มันก็ปกติป่ะ? วีวี่: มันไม่ปกติเพราะตอนแรกนางบอกว่าไม่มีแต่อยู่ ๆ ก็มีผู้หญิงโพล่งเข้ามาใลฟ์และมันก็ปิดไปเลย!! อ้าว! เขามันคนตอแหลนิว้า!! “มองหน้าทำไม?” “นายมีแฟนเหรอ?” ฉันถามเขาถามมีแฟนแล้วทำไมไม่พาแฟนไปหาพ่อวะจะเอาฉันมาอยู่ด้วยทำไม แต่ว่าฉันก็ได้ประโยชน์ด้วยนั่นแหละแต่ก็สงสัย “ไม่นะ” “เพื่อนฉันบอก” ฉันเอาไลน์ให้เขาดู “อ่อ มีหมามาอ้วกในห้องฉันจำได้ไหม?” เขาพูดและฉันก็พยายามคิดย้อนเมื่อวานฉันอ้วกไม่ใช่หมาสักหน่อยแล้วฉันก็อยู่ในห้องของเขาด้วย งั้นหมายความว่าคนในไลฟ์ก็คือฉันเอง!! “0.0!!” “ไม่ต้องตาโตยัยโง่!” “โง่อีกแล้วนะ!!” ฉันขึ้นอย่างไม่ทนเขาด่าฉันรอบหลายแล้วนะไอ้คนเลว!!! ตุบ!!ฉันเลยจัดการเอาหมอนอิงที่โซฟาฟาดไปที่ตัวของเขาและมีเหรอที่คนอย่างเขาจะยอมก็พยายามตอบโต้ฉันเหมือนกันด้วยการเอาหมอนอีกอันมาตีฉันน!! ตุบ! ตุบ! ตุบ!! “ธันเดอร์!!!!” ฉันออกแรงอย่างเต็มที่ก็ยังไม่สามารถต่อต้านเขาได้ “แรงควายชัด ๆ” ฉันบอกกับเขา “ก็เธออยากลองดีก่อนทำไม?!” พลั๊ว!!!ตุบตับ!!! เขาทำให้ฉันล้มลงที่โซฟาก่อนจะคร่อมและฟาดหมอนใส่ฉันไม่ยั้งมันไม่ใช่ลูกผู้ชายยยย!!! “นี่!!พอแล้ว!!” แควก!! ฉันกระชากเสื้อของเขาขาดคามือ =_= “เธอกระชากเสื้อฉันขาด?” “เออไง -_-” หลักฐานก็คามืออยู่จะบอกว่าไม่ใช่ก็ไม่ได้ด้วยไง แควกกก!! “นาย!! 0.0” เขาเองก็กระชากเสื้อของฉันกลับทำให้มันเห็นชั้นในด้านใน “หึ” เขายิ้มมุมปากอย่างสะใจ หนอย!! “อยากดูนมก็ไม่บอกทำมาเป็นหาเรื่อง” ฉันเลิกคิ้วใส่คิดว่าฉันจะเขินอายเหรอไม่มีทางย่ะ!!! “นมเธอ?” “เออไง ไม่งั้นนายจะกระชากเสื้อฉันทำไม?” “เพราะเธอทำฉันก่อนแล้วทำไมฉันต้องยอมเธอฝ่ายเดียวด้วยละ?” ทำเป็นย้อน “อย่ามาทำเป็นอ้างเลยน่า~~~” ฉันเอามือลูบไล้แผงอกของเขา “....” “อย่าดูก็พูดมาอย่ามาทำเป็นอ้างความเท่าเทียม ^^” “เธอ...รู้ไหมว่าการท้าทายคนอย่างฉันมันเป็นยังไง?” เขาโน้มตัวลงมาส่วนฉันก็ยังคงนอนเงยหน้ามองเขาอยู่ “ฉันยังไม่ได้ท้าทายเลยนะเพราะถ้าท้าทายมันต้องแบบนี้...” พรึ่บ!! ฉันพลิกตัวและคร่อมร่างของเขาแทนจากนั้นก็เอามือลูบตั้งแต่ลำตัวและเลื่อนลงไปที่เป้ากางเกงลูบ ๆ มันนิดหน่อยให้แข็งสู้มือและจากนั้นก็... “ไปนอนดีกว่า~ ง่วงงงง จุ๊บ!” ฉันจูบที่ปากของเขาเบา ๆ ก่อนจะลุกออกจากของเขาทำให้อยากและจากไป “อ่อ แต่แบบนี้ฉันเรียกว่ายั่วมากกว่า” หมับ!! “ว้ายยย!!” แล้วเขาก็เข้ามาและอุ้มฉันเดินเข้าห้องของตัวเองไป ดะเดี๋ยวสิ!!!เดี๋ยวววววว ปัง!!!!

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more