Typing......
Typing.....
Kriiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinnnng!!!
Mabilis kong inabot ang umiingay na telepono saka ko ito pinatong malapit sa aking tenga.
"Yes, this is Ms. Sandievo speaking" bungad ko kaagad sa kabilang linya habang nagty-type parin sa computer.
"Hi, Good morning. This is Ms. Desario from Pellis Company. I'd like to inform you that Mr. Dinand Igancio's appointment with Sir Heiden Ingrid is currently postponed due to his bad condition. My apology for the inconvenience. Hopefully you will consider" dire-diretsong saad ng babae mula sa kabilang linya.
Saglit akong tumingala dahil sa sinabi niya bago ako napatango.
"Ganun ba? well, I'll inform Mr. Heiden Ingrid if he will arrive here afterward about the cancellation of the appointment" tugon ko naman sa kanya at ngumiti.
"Thank you for the quick response, I'll hang up now" then she turned off the call.
Binalik ko ang telepono at hinanap ang schedule ni Mr. Ingrid.
Note: 1 appointment cancelled.
Sinulat ko iyon sa sticky note at tinapik sa schedule niya.
Babalik na sana ako sa aking ginagawa pero nakuha ng atensiyon ko ang pagbukas ng elevator. Niluwa nito ang isang elegante at magandang lalaki habang nakapamulsa. He was walking with his emotionless aura.
Mr. Heiden Ingrid has made his arrival.
"Good Morning Sir"
"Good Morning Mr. Ingrid"
"Good Day po Sir"
Bati iyan sa kanya ng mga empleyado na nakasalubong sa kanya but he doesn't bother to greet them back he just continue walking on my direction.
Sumulyap siya sakin pero sandali lang. Bigla akong tumayo at nagmamadaling naglakad para pagbuksan siya ng pinto. Nasa labas kasi ng opisina ni Sir Heiden ang desk ko.
(Office of the Secretary)
I vowed "G-good morning po Mr. Ingrid" medyo nauutal ako sa pagbati sa kanya at ngumiti ng pilit. Of course, I reached the doorknob for him.
Ang gentleman niya no?
Ako dapat palagi ang magbukas ng pinto sa kanya.
He glanced at me emotionless. "Nothing's good in the morning" he said coldly.
I gulped. Dahil kahit palagi siyang emotionless, may epekto parin siya sa'kin. Kahit isang sulyap lang niya, nagka letse-letse na ang sistema ko.
Maganda morning mo Sir kasi ako nakasalamuha mo. Hmmm?
"Follow me inside" mahinang saad niya sa'kin bago siya pumasok sa loob ng kanyang opisina. Saglit akong natameme sa sinabi niya bago sumunod.
Pagpasok ko naman sa loob, I observed his actions then secretly scrutinizing his outfit. Favorite duty ko yan!
Ang gwapo niya kasi kapag naka semi- formal suit siya. His light messy black hair paired with his intimidating fierce look.
Bigla ko naman naalala ang nangyari last friday night. The night I made deal with him.
Tumango siya at dahan-dahan na tumayo at naglakad palapit sa akin. Sinundan ko ang bawat galaw niya and when he came closer, I suddenly step backward when he towered me.
Mas nilapit pa niya ang mukha niya sakin 'till I can smell his breath that causes shivers all over my body.
Unaware of his move, he pulled me closer reasoned why I landed onto his hard chest as he encircled my waist. He stared at me intently like there's no more way for me to escape. I can tell he is so damn handsome like hell.
"Then be my slave" he said in a husky voice at doon na ako napatulala sa kanya.
What?
Slave?
I'm his slave?
Did I just sell my soul to a Heartless CEO?
He kissed me passionately, romantically that I automatically gave in. His kisses are getting deeper while exploring my mouth and I desprerately respond it with my moan.
Naapektuhan ako sa bawat hawak niya sa katawan ko, Hindi ko alam kung paano kontrolin ang sarili ko dahil ang totoo, I enjoyed his touch, his lips, his kisses and his body being closer to me.
I can feel the heat underneath my cloth, he remove my black blesser and throw it away somewhere then he lifted up my white polo long sleeve, as he caress my tummy until he reach the sensitive part of me. He grip my breast and caress it in circular direction while we never stop kissing.
He lead the way and pushed me to the coach, the beast is now alive. He's now on top of me. His kisses went down to my neck and I automatically gave him the access to lick it with his kissable lips.
I moaned when he pinched my n****e even though it was covered by my brassier but I can feel the heat of me underneath.
I moaned again when I felt his hard creature down there and I just can't control myself and I want him not to stop.
"Say my name" he said in a husky voice.
He caressed my n****e again then his kiss went down as he sucked my n****e. He licked it reason why I gripped his hair hardly.
"Ummhhh... Heiden" I gasped with the overflowing sensation that I felt all over my body.
"Yeah that's it" he said between his kisses "Louder"
Then his kisses are getting wilder and hotter down to my tummy as he caressed my breast.
"Hmmm...Heiden" gagat labi kong ungol dahil sa ginagawa niya sa katawan ko.
Knock knock knock
Nakarinig ako ng ingay mula sa labas ng pinto.
"F*ck" he cursed underneath his breath as he stopped what he was doing.
He looked at me with disappointment. Nabitin ko ata?
Knock knock knock
Mas naging malakas ang ingay mula sa labas.
"What the hell is your damn problem? are you even aware that I am now talking to you?" a sudden loud voice came in. Huh?
I blinked a couple of times and reality slowly slapped me big time. Bumalik ang kaluluwa ko sa aking sistema dahil sa nakakakilabot na titig sa'kin ni Mr. Ingrid.
"For the 3rd time, what the hell is my schedule for today?" kontrolado niyang tanong sa akin habag niluwag nito ang kanyang tie.
Napakagat labi ako dahil sa kunting takot na nabubuo sa kaloob-looban ko.
"Ah I'm sorry Mr. Ingrid" I apologized and gulped. Ramdam na ramdam ko na ngayon ang mga nakakatakot niyang titig sa'kin.
My heart was beating faster because of fear. Hindi kasi ako masyado sanay na sinisigawan.
"H-here's your schedule for today Mr. Ingrid" panimula ko na parang medyo natatakot na may kasamang hiya.
Obviously my voice were shaking.
"Exactly 10:30-11:30 AM, you will have general assembly meeting with the boards and at 2:30-3:30 PM, you will have a private appointment with Mr. Dinand Igancio but earlier I have received a call from his office telling that your appointment with him will be postponed due to his bad condition"
"Postponed?" he slowly asked with narrowed eyes. Naalarma na ako dahil sa lumiliyab na mata niya.
Natatandaan ko na ayaw niya sa mga cancel meetings lalo na kapag importante at mahalaga ito.
"Did you just utter postponed?"
"Y-yes Sir" kabado kong saad sabay tango.
"I don't know if you were such a plain dumb or. . . stupid" he said coldly with sarcasm. "You should have at least ask them if they could send any subordinates or representative from their office. That's the simple thing you do for cancel appointments right?" nagpipigil niyang sumbat sa akin. He's now slowly turning into his heartless mode.
"I just need their fvcking response about our partnership plan either with or without meeting Mr. Igancio in person. Do you comprehend what I'm yelling about Ms. Sandievo?"
I gulped again at napayuko nalang. My legs were shaking now hindi ko alam kung pano siya sagotin.
Ang tanga ko kasi dapat kapag my cancel meetings akong natatanggap the first thing I should do is to ask any representative from their office and it is really a necessary option. Ang tanga ko lang kung ano ano kasi ang iniisip ko.
"I know you're very aware of it that my appointment with Mr. Igancio is very crucial and important for the upcoming grand opening of our new hotel in Pampanga O baka sadyang tanga ka lang talaga at bobo?"
His last statement...Oo tanga at bobo ako pero may Isip at puso pa naman ako.
Malungkot akong tumingala sa kanya. Hindi man lang nagbago ang expression niya. Dissapointed at frustrated parin siya. Siya lang ang taong nakapgsabi sa'kin na isa akong tanga at bobo.
"I'm so sorry Sir, it will not going to happen ag--"
"Sorry?" he asked sarcastically as he faked a laugh.
"Bakit? may magagawa ba ang sorry mo sa pagiging bobo mo?" maanghang niyang tanong sa akin kaya napayuko nalang ako.
Napapikit ako dahil sa mga masasakit na salita niya sa'kin.
Masakit man isipin pero totoo naman yun! Wala naman talaga kasi magagawa ang sorry kapag may kasalanan ka.
Sorry is just a word not a solution but sorry is the same way of saying that you care and surrender your pride.
Napaagat-labi nalang ako dahil sa ano mang pagkakataon magpapakita at mahuhulog mula sa mata ko ang aking mga luha.
"Pasensiya na po ulit Sir" halos maibulong ko nalang ang sinasabi ko. Wala parin nagbago sa aura niya naiinis parin siya.
"What time is it now?" ma authoridad niyang tanong sa akin. Agad ko naman tinaas ang kamay ko para tignan ang aking relo.
"9:30 AM Mr. Ingrid" sagot ko kaagad sa kanya.
Tumingala muna siya sa akin tsaka tumango-tango.
"Okey, get me a coffee" utos niya sa'kin sa malamig na tono. Pagkadinig ko sa sa utos niya ay kaagad akong tumungo sa may mini-kitchen sa opisina niya.
Medyo malawak ng kunti ang opisina ni Mr. Heiden kaya merong rest room at mini-kitchen sa kanyang opisina. Like almost half of this floor was occupied by his office.
After three minutes, nailapag ko sa kanyang desk ang coffee niya.
"H-here's your coffee Sir" mahina kong saad tapos yumuko.
Ngayon, may laptop na nasa harapan niya tsaka my binabasa at pipermahan siyang mga dokumento.
Tumaas lang ang kilay niya sa akin before he reached the coffee to take a sip.
I looked at him while standing in front of his desk. Nasa mga dokyumento parin ang kanyang attention.
Bigla siyang napaubo at agad akong nagpanic.
"Sir are you okey? do you need water?" untag ko at aakma na sana akong umalis ng bigla siyang nagsalita.
"No. I'm fine" sabi niya and a sudden unexplainable fierce look drew on his eyes "Just come closer"
"Sir?" patanong kong tugon sa kanya.
"Move closer or I'll fire you right now?" suplado niyang saad sa akin.
Nag-sink in sa akin and sinabi niya kaya lumapit kaagad ako patungo sa desk niya.
He look at me emotionless. Napaisip naman ako kung ano naman ba ang problema niya? Bigla siyang tumayo at naglakad sa kinaroroonan ko.
He suddenly pulled me closer again and hold my waist so tight. Nagulat ako sa ginawa niya, gusto ko sana mag-protesta pero hindi ko naman pwedeng gawin 'yon. I felt weaked in his one touch.
Tumingala lang ako sa blanko at suplado niyang mukha habang siya ay nakatitig lang sa akin. Ano naman kaya ang nasa-isip nito?
"You know sweet isn't my type right?" pabulong na sabi niya sa akin. Nakikita ko sa kanyang mga titig ang inis.
I gulped because of the realization. "H-indi ko po sinadya Sir, pagtitimpla ko nalang kayo ulit Sir" sabi ko sa kanya kaagad na parang nagi-guilty.
Matalim parin siyang nakatitig sa akin habang ako ay halos mawalan na ng hininga.
Pakiramdam ko nanghihina na ang mga tuhod ko. Hindi ko na talaga mapigilan yung kabog ng puso ko pero bakit ganun? kahit ginaganito niya ako hindi man lang nagbabago ang pagmamahal ko sa kanya?
Umaasa parin ako palagi na baka balang araw mapapansin niya din ako. Pero napaka impossible na mangyayari ang iniisip ko.
"It was just a simple task and yet you can't even make it at least perfect" maanghang niyang wika sa akin.
Yung mukha niya halata ng nagpipigil na siya ng galit.
"Bobo kana nga ang tanga mo pa" marahas niya akong binatawan bago umalis.
Napahawak ako sa braso ko at hindi ko namalayan ang pagtulo ng mga luha ko. Halos humagulhol na ako pero pinigilan ko talaga ang sarili ko.
Baka kasi babalik si Sir Heiden sa loob at makita niya akong umiyak. I don't want him to think that I'm such a weak-hearted.