Chapter 3 ลูกเพื่อน...ท่องไว้ ลูกของเพื่อนเว้ยไอ้ไท

1136 Words
Chapter 3ลูกเพื่อน...นี่มันลูกของเพื่อนเว้ยไอ้ไท หลังจากพนักงานคนนั้นเดินออกไป เขาก็เดินอ้อมไปเปิดประตูอุ้มคนหลับอีกฝั่ง พาเดินเลี่ยงเตียงนอนไปห้องน้ำเพื่อล้างตัว เนื้อตัวของเขาและเธอเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบอาเจียน ชายหนุ่มตัดสินใจใช้ฝักบัวราดทั้งชุด วันทั้งวันต้องจมกับคราบเหงื่อ พอได้น้ำก็ทำสดชื่นขึ้นไม่น้อย หลังจากทำความสะอาดจนเกลี้ยงเขาก็หันรีหันขวาง ลืมนึกไปว่าหญิงสาวตรงหน้าไม่สามารถอยู่ทั้งคืนโดยสวมชุดเปียกชื้นแบบนี้ “ตายห่าล่ะ ลืมสนิท จะเปลี่ยนชุดยังไงวะเนี่ย” ลายไทยตัดสินใจวางหญิงสาวลงกับพื้น อาบน้ำและจัดการตัวเองให้เสร็จสรรพ เขาคว้าผ้าขนหนูผืนใหญ่ที่ถูกตั้งเตรียมเอาไว้ใกล้ๆ อ่างล้างหน้ามาพันกายท่อนล่างอย่างลวกๆ เม็ดหยดน้ำยังเกาะอยู่ที่แผงอกแข็งแกร่ง มือใหญ่ของเขายกมือขึ้นเสยผมเปียกลวกๆ มองคนหลับพิงผนังห้องน้ำอย่างลังเล เจ้าของร่างบางในชุดเดรสสั้นแค่คืบชันขาข้างหนึ่งของตัวเองขึ้น เจ้าตัวดิ้นเร่ากระสับกระส่าย มือไม้ปัดป่ายไปตามเนื้อตัวอย่างหงุดหงิด “เอาวะ หลับตาก็คงไม่เห็นอะไร บริสุทธิ์ใจซะอย่าง” ลายไทยหลับตาและค่อยๆ ถอดเสื้อผ้าชิ้นเล็กออกจากตัวหญิงสาว แต่ยิ่งหลีกเลี่ยงก็เหมือนพระเจ้ายิ่งแกล้ง มือเจ้ากรรมแตะโดนเนื้ออกหยุ่นของเจ้าของชุด มิหนำซ้ำมือคนเมาก็ยังปัดป่ายลูบไล้ไปตามแผงอกกว้างของเขายังไม่รู้ตัว “อยู่นิ่งๆ นะ” เขาใช้สองมือรั้งชายกระโปรงยกขึ้นเพื่อถอดชุดออกจากทางด้านบน ความคับแน่นทำให้เขาถอดมันออกอย่างทุลักทุเล ต้องขยับตัวลุกขึ้นยืนเพื่อที่จะดึงชุดให้พ้นศีรษะของเธอ ผ้าขนหนูสีขาวที่พันอยู่รอบเอวสอบเลื่อนหลุดลง เขาไม่มีเวลาได้สนใจเพราะสมาธิจดจ่ออยู่กับชุด แต่สัมผัสนุ่มนวลตรงแกนกลางลำตัวจากมือเล็กทำให้เขาสะดุ้งโหยง มังกรผงาดชูชั้นเพียงเธอแตะมือสัมผัส “เฮ้ย ทำอะไร!” เขาร้องเสียงดังอย่างตกใจ คนตัวเล็กกว่าหัวเราะคิกคัก หยอกเอินซามูไรหนุ่มของเขาราวกับเป็นเรื่องสนุก เจ้าตัวยุ่งก็ตอบรับมือแบบไม่ปรึกษาใคร มันค่อยๆ ขยายตัวพองขึ้น ชายหนุ่มเผลอลืมตามองอย่างตกใจ นวลเนื้อขาวผ่องใต้อันเดอร์แวร์สีครีมอวดโฉมต่อสายตา ทรวงอกเต่งตึงโตเกินวัยปลุกเร้าความต้องการของเขาให้โลดแล่น แต่เพราะความเป็นสุภาพบุรุษเขาจำเป็นต้องขบกลั้นความรู้สึกกระสันของวัยชายและรีบสลัดมันออกไปด้วยความเร็ว ในขณะที่คนเมาก็ตกใจเสียงร้องของเขา ลืมตาขึ้นมามองเบื้องหน้าเหมือนกัน เป็นครั้งแรกในวัยสาวที่เธอได้เห็นกล้ามเนื้อบุรุษเพศและมังกรผงาดตรงหน้าเธอ “กรี๊ด” ชายหนุ่มย่อตัวลงและใช้มือใหญ่ปิดปากของหญิงสาวเอาไว้ ถ้าส่งเสียงร้องในเวลาแบบนี้คงจะแตกตื่นกันหมด แม้ว่าสถานที่แห่งนี้จะถูกสร้างขึ้นเพื่อกิจกรรมสนองกิเลสตัณหาของมนุษย์ก็ตาม “เงียบ” เขาสั่งเสียงดุ ใช้มืออีกข้างไปหยิบผ้าเช็ดตัวที่วางอยู่บนเคาน์เตอร์มาห่อพันรอบตัวของหญิงสาว เขาอุ้มตัวเธอกลับไปที่เตียงโดยไม่สนใจร่างโทงเทงของตัวเอง ชายหนุ่มคลี่ผ้าห่มคลุมร่างลูกสาวของเพื่อนกันตบะตัวเองแตกพร้อมกับสั่งกำชับเสียงเข้ม “ห่มผ้าแล้วนอน” ฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ทำให้หญิงสาวสะลึมสะลือ รู้สึกตัวบ้าง ไม่รู้สึกตัวบ้าง แต่ถึงอย่างนั้นดวงตาของเธอก็ปิดสนิท ทำให้ชายหนุ่มพลอยโล่งใจที่เห็นเธอสิ้นฤทธิ์ ชายหนุ่มเดินกลับไปตากชุดเปียกชื้น หยิบผ้าเช็ดตัวในห้องน้ำพันรอบเอวสอบอีกครั้งก่อนจะกลับมาที่เตียง เพราะความเหนื่อยสะสมเขาอยากจะงีบหลับสักพักก่อนจะขับรถกลับบ้านในตอนเช้ามืด คนข้างๆ คงจะสร่างเมาพอดี “ร้อนจัง...” เสียงหวานเพ้อละเมอเหมือนกำลังฝัน สองมือเล็กปัดป่ายผ้าห่มผืนหนาที่ห่อหุ้มตัวออก เผยนวลเนื้ออวบอิ่ม “ลูกเพื่อน...นี่มันลูกของเพื่อนเว้ยไอ้ไท ” ชายหนุ่มพร่ำบอกตัวเอง ไม่เจอแค่ไม่กี่ปี ไม่น่าเชื่อว่าธรรมชาติจะเติมทุกอย่างได้ครบจนล้นขนาดนี้ ชายหนุ่มเร่งอุณหภูมิเครื่องปรับอากาศและดึงผ้าห่มมาคลุมตัวหญิงสาวอีกครั้ง ผ้าห่มผืนหนาคลุมร่างได้ไม่ถึงนาที มือเล็กของคนเมาก็กระชากมันลอยหวือไปตกอยู่ที่ข้างเตียง พลิกตัวนอนคว่ำไปอีกข้าง พลางยกขาขึ้นพาดหมอนตามความเคยชิน แต่นั่นหมายถึงเรือนร่างของเธอพาดทับอยู่บนร่างกายที่เปลือยเปล่าไม่ต่างกันของเขา คนเมาไม่รู้สึกตัวเลยว่า ทรวงอกเต่งตึงของเธอถูไถไปกับกล้ามเนื้อแข็งแรงของเขา สิ่งที่เธอทำปราศจากสติแต่กลับปลุกเร้าให้ทุกอย่างในตัวของเขาให้แข็งขึง พร้อมจะปะทุลาวาไฟออกมาได้ทุกเมื่อ "นอนดีๆ" เจ้าของร่างสูงพยายามแกะมือของหญิงสาวออก พร้อมกับใช้เท้าเขี่ยผ้ามาใกล้ตัว ก้มลงไปหยิบขึ้นมาห่มให้อีกครั้ง เขาไม่ใช่พระอิฐพระปูนที่จะทนมองเรือนร่างอวบอิ่มเปลือยเปล่าโดยไม่รู้สึกรู้สาอะไร แต่ยิ่งขยับ ความนุ่มนิ่มของร่างกายเธอก็ปลุกเร้าความแข็งขึงของร่างกายเขาให้ผงาดกล้ามากขึ้น “ร้อน...ร้อน...” หญิงสาวสะบัดเสียงหงุดหงิดไม่สบอารมณ์ ยิ่งโดนจับเธอก็ยิ่งดิ้น เนื้อหนังมังสาที่ไม่สมควรให้ใครเห็นเผยออกมาอวดสายตาหนุ่มใหญ่วัยกร้านโลก ความที่ไม่มีคู่ชีวิตขาดเซ็กส์มานานทำให้อะไรต่อมิอะไรในร่างกายดีดดิ้นเต้นเร่า เลือดลมในกายสูบฉีดราวกับอยากพ่นมันออกมานอกร่าง ชายหนุ่มเงยหน้ามองเครื่องปรับอากาศ ตัวเลขสีเขียวสว่างตอบคำถามให้เขาได้เป็นอย่างดี เขาหันกลับมามองเธออีกครั้ง “แอร์สิบแปดองศานี่นะ...บอกร้อน” ชายหนุ่มปรับลดอุณหภูมิลงอีก คว้าผ้าที่หล่นมาห่มให้อีกครั้ง “ห่มซะ แล้วก็นอนดีๆ ฉันยังไม่พร้อมขับรถในสองสามชั่วโมงในเวลานี้หรอกนะ” ลายไทยพยายามบอกทั้งที่อีกคนยังหลับตาไม่ยอมรับรู้ ถ้าเป็นอย่างนี้ต่อไป เขาคงต้องฝืนสังขารขับรถกลับกลางดึก “ก็บอกแล้วไงว่าร้อน” หญิงสาวตวาดแว้ด เข้าใจว่าเป็นคนที่บ้าน
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD