รู้สึกตัวอีกทีความมืดแห่งรัตติกาลก็เข้ามาเยือน เขาลุกขึ้นนั่งและประเมินตัวเอง อาการมึนศีรษะลดลงไป บ้างแล้ว มองหาเพื่อนรักก็ไม่เห็นอยู่ใกล้ตัว แต่ได้ยินเสียงเฮฮามาจากที่ไหนสักแห่ง เขาค่อยพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นแล้วเดินตามเสียงไป พบว่าเสียงนั้นมาจากลานหน้าบ้าน ที่มีการก่อกองไฟแล้วมีผู้ชายนั่งล้อมรอบสิบกว่าคน เป็นนายอำนาจหัวหน้าหมู่บ้าน ลูกน้องของเขา และธีภพเพื่อนของตน
เขาค่อยเดินกระย่องกระแย่งลงบันได เสียงทักทายดังขึ้นทันทีที่ได้เห็นร่างสูงใหญ่เดินลงไปหา
“ อ้าว คุณภู ดีขึ้นแล้วเหรอ ออกมาเดินตากน้ำค้างทำไม ” พ่อนายเป็นผู้เอ่ยทัก เขาส่งยิ้มไปให้
“ ดีขึ้นแล้วครับ พ่อนายล่ะครับ ”
“ โอ๊ย ผมน่ะปกติเลย ผมอายุมากกว่าคุณแต่แข็งแรงกว่าเห็น ๆ ” ยังไม่วายที่จะคุยโอ่ ลูกน้องก็รีบเอ่ยเยินยอสำทับ
“ ถ้าไม่แข็งแรงพอคงไม่มีเมียเป็นฝูงแบบนี้ พ่อนายนี่
