Noriko Miranda [ Completed ]

CHAPTER EIGHT

KASALUKUYAN siya nasa bahay ng magulang nya. I even spent times with my family.  Napag-usapan din nila ang tungkol  sa itatayong hospital ng ama sa Turkey. Nais kasi nito, siya ang mamahala, but he refused it.

"Noriko, alam mo ba andito rin sa Pilipinas si Sacha?"

Napalingon siya kay Mama Belle. She definitely change the topic. Ayaw lang nito magkasagutan uli sila ng Ama niya.

Umiling siya. "Nope--where is she now?" nagtanong lang niya kahit hindi naman siya interesado.

Sacha Devin is my first. Hindi ko masabi ex-girlfriend dahil never naman naging kami, though we had s*x when I was in college . Sacha is my first experience to be exact. We stayed as close friend and nothing more.

"--Nasa davao. Tumawag siya sa Papa mo at nabanggit din nga namin, tapos na ang surgery mo. Gusto niya sumabay saiyo pabalik sa Turkey, kaya inaya ko siya rito mag-stay sa'tin kesa naman mag hotel pa siya. What do you think?"

He shrugged. "Its fine, its not my house anyway--" tumayo na siya at humalik sa noo ni Mama Belle.

"Aalis ka uli? Where you going?" nagtatakang tanong ng ama niya kahit may binabasa itong newspaper.

"Seriously, Pa? What am I teenager?"

naiiling niya sagot saka nagmamadaling umalis ng bahay.

Napasulyap siya sa wrist watch nya. Alas-nuwebe na ng umaga, pa-out na si Coffee ng ganito oras kaya kailangan na niya puntahan ang dalaga.

May sumupil na ngiti sa labi nya ng maalala ang dalagang doctor at ang mga naganap sa kanila three days ago.

↔↔↔↔↔↔

TINATAMAD na bumangon si Coffee sa pagkakahiga sa sofa ng tinawag sya ng E.R Nurse. 

Pero imbes magmadali, sinadya niya bagalan ang galaw niya. Kalmado dapat kahit emergency!

Paglabas niya ng office. Sumigaw ang Head Nurse. "Doc --Code Brown!"

Nagpakawala muna siya ng malalim na hininga, eto na ang gera. Pagod na ang katawang lupa nya ngunit lumalaban ang isipan nya na kailangan gawin ang trabaho. Para sa ekonomiya!!!

Kaagad siya nagtungo sa Emergency room. Naghugas at nagsuot ng surgical gloves.

Code Brown. Ito ay ER code na ibig sabihin ay external emergency. May mass casualties.

Humarap siya sa isang Nurse. 

"Asan ang ER doctor??"

dahil isang ER doctor lang ang nakikita nya na dapat ay dalawa.

"W-Wala pa po si Doctor Eden, kahapon pa po siya wala."

paliwanag ng nurse. Kumunot noo siya.

"Kahapon pa? Tinawagan na ba sya?"

Tumango ito. "Opo--out of reach po ang number nya"

She sighed. "Okay. Thank you. Keep on calling her"  wika nya saka lumapit sa isang patient na duguan.

Gunshot wound.

Pinunit na ng mga ER nurse team ang suot ng patient kung saan banda ang gunshot wound. Sa abdominal part ang tama ng pasyente.

"pulse rate?" tanong nya.

"unstable doc --"

until the patient gasping of breath. cardiac arrest!

"AED."

utos nya na kaagad naman ginawa ng nurse in charge. Coffee, take defibrillator right away and put the device to electric shock the patient.

"Clear !!! Shock!!" she shouted.

still no response as she look at electrocardiogram machine.

"Clear !! --- shock!"  pag-uulit nya.

same no response.

"Clear !! --Sshock!"

until the pulse rate eventually became stable.. 

"No-- shock" wika niya sabay kapa sa leeg ng pasyente.

Nilagyan na kaagad ng ventilation ang pasyente.

"Doc-- ready na ang OR"

tumango siya. 

Kailangan madala na sa loob ang pasyente upang maalis ang bala sa katawan nito.

Hinubad nya ang suot na gloves, tinapon at nagmadali pumunta sa OR upang magpalit ng damit.

MAKALIPAS ang halos limang oras sa O.R, bagsak ang balikat na lumabas si Coffee sa operating room. Nang makarating sa opisina niya, nagharikiri ang puso niya ng makita si Noriko na nakahiga sa mahabang sofa. Hindi niya maiwasan mapangiti dahil halatang pinagkasya lang nito ang sarili sa sofa. 

Ang guwapo naman this! 

Lumingon ito sa kanya at ngumiti. "You okay?" tinapik nito ang sofa, tila ba inaaya siya mahiga sa tabi nito, magpapakipot pa ba siya? kaagad siya nahiga sa tabi ni Noriko.

Oh Good God. 

Noriko gives her a warm and gentle hug. She feels something fuzzy inside her heart, that she can't explained, what it is. She blew a loud breath. 

"tired? you can sleep first." sabay halik sa noo niya. Paano ba siya kakalma kung nagpa-palpitate ang puso niya. 

"Bakit ka nga pala nandito?" tumingin siya sa binata, habang nakasiksik sa mga braso nito.

"I miss you that's all. I saw you at the emergency room---what you did is impressive. You look so snazzy, babe" malambing na wika ni Noriko at kagyat siya hinalikan sa labi. Walang pag- aalinlangan tinugon ang halik nito at pumikit.

Bakit sa isang simpleng halik lang nito nawala lahat ng pagod na nararamdaman niya. Tila ba may enerhiya dulot iyon sa loob ng kanya katawan.

"You mean, kanina ka pa rito?" bahagya niya nilayo ang mukha sa binata.  He nodded and kiss the tip of her nose. 

"You were too busy. So I just waited here--"

"Pasensya ka na kung matagal kang nag-antay--"

"Don't say that, your job is to save lives. Every minutes is important, patient cannot wait. So, don't mind me if  I waited you too long, okay?''

Hinaplos ni Noriko ang pisngi niya. "Thank you for being considerate to my job" she smile sweetly. 

"You're special to me always remember that--okay?"

Tumango siya. Her heart dance in so much overjoyed. She feels elated hearing those words. 

Marami pa sila napag-kuwentuhan ng binata, hanggang sa maisipan na nila umuwe. Speaking of uwe, sa condo niya natutulog si Noriko pag wala siya pasok. Dalawang araw ang off niya, kaya halos hindi na sila lumabas ng condo unit niya. Namimili sila ng grocery, kung minsan nag-o-order na lang sila online ng makakaen. They look like a lovers, they kiss, they hug, they made love almost all time but there's still no confirmation what they really are? 

For me, its just mutual understanding--not committed to each other.  Pure lust. 

Wala rin naman sinasabe si Noriko, he couldn't say he love me. I'm just special to him that's all.

"babe--"

napukaw ang pag-iisip niya ng marinig ang binata. They're lying in bed after a steamy s*x. Noriko is insatiate when it comes to giving her intense pleasure eating me between my legs.

"Why?''

"Can you wait for me? I mean, I have to go back to Turkey. I'm just going to fix something and I will come back--for you"

"Matatagalan ka ba?" hindi niya mawari ngunit nakaramdam siya ng lungkot. Dito na ba matatapos ang lahat? 

Umiling ito, "No. Maybe after a month. I'll come back. I promise. I will call you and message you. You don't have to worry, okay?"

Pinigilan niya mapaluha, bakit parang break up line sa pandinig niya ang sinabi nito. To think, wala naman sila matatawag na relasyon para magkaroon ng break up pa. Anytime, pwede siya iwan nito. Pumayag naman siya eh, binigay niya ang sarili ng bukal sa loob niya. Pero bakit masakit? dahil wala siya kahit ano panghahawakan bukod sa "She's special".

"O-Okay. I will wait for you" yun lang ang lumabas sa bibig niya. Ngumiti ang binata at muli siya mariin na hinalikan hanggang sa mamuo ang pagnanasa sa kanila mga katawan.