My Best Friend Raped Me (Completed)

Chapter 1

"Ken, please don't do this to me." nagmamakaawang sabi ko sa kanya pero para lang siyang bingi. 'Di niya ako pinakikinggan.

Marahas niya akong hinalikan. Tinutulak ko siya palayo sa akin pero sobrang lakas niya hindi man lang sya natinag sa mga pantutulak ko sa kanya.

Hinawakan niya ang mga kamay ko gamit ang kaliwang kamay niya at idiniin ito sa uluhan ko. Tinangka ko siyang sipain ngunit tinulak niya ako sa kama. Napaigik ako sa lakas ng pagkakatulak niya at napahiga.

"Ken, please... why are you being like this?" Agad akong bumangon at napahagulhol.

"You're my bestfriend, Ken. Please..."

Bumalagsik ang mukha niya noong nabanggit ko ang salitang "bestfriend". Parang naging mukha siyang demonyo.

Mabilis siyang pumaimbabaw sa akin at hinawakan ulit ang mga kamay ko nang mahigpit papunta sa uluhan ko. Inipit niya ang mga hita ko gamit ang mga hita niya dahil nagsisimula na naman akong magsisipa. Nagsimula na naman siyang halikan ako sa labi. Una'y patudyo-tudyo lang. Pinilit kong iwasan ang mga halik niya at ibiniling-biling ang mukha ko para hindi niya ako mahalikan. Sa inis niya'y hinawakan ng isa niyang kamay ang mukha ko para makahalik siya sa labi ko.

I felt so helpless. Wala akong magawa kundi maluha. Patuloy lang sa pag-agos ang mga luha ko. Ang kamay niyang nakahawak sa mukha ko ay unti-unti nang naglalakbay sa parte ng aking katawan. 'Di ko na namalayan na nahubad na niya pala ang pang-ibaba kong damit. Masyadong masakit sa akin ang mga pinaggagagawa niya.

Di niya pinakinggan ang mga pagmamakaawa ko. Tila naging bingi siya. Hindi na siya ang bestfriend kong laging nagtatanggol sa akin dahil siya na ngayon ang gumagawa ng paraan para masaktan ako.

Narinig ko na lang ang tunog ng zipper ng pantalon niya. Napalalim yata ang pag-iisip ko kaya bigla akong natauhan nang marinig ko iyon. Nagsimula ulit akong manlaban sa kanya ngunit wala akong laban hanggang sa mababa niya ang pantalon niya habang nagpipigil pa din sa mga kamay ko.

Ibinuka niya ang mga hita ko at bigla na lang niyang ipinasok nang walang pasabi ang sandata niya sa walang muwang kong p********e.

"Arayyy!!! Ken!!!!" sigaw ko nang makawala ang mga labi ko sa labi nya.

Ang sakit... parang may napunit sa loob ko.

"Ken.... please no... No... No... Ken...." Lumalakas na ang iyak ko sa sakit na nadarama pero mistula siyang bingi.

Ano bang nagawa ko at bakit ako pinaparusahan ng ganito?

Patuloy pa rin siya sa pag-ulos at nanatiling bingi sa mga pagmamakaawa ko. At kahit na nakaramdam ako ng kiliti sa bawat pag-ulos niya'y parang 'di ko na napansin iyon dahil sa sakit. Sakit ng puso at sakit sa pagkapunit ng inaalagaan kong puri.

Sa una'y mabagal lang ang galaw niya hanggang sa bumilis ito nang bumilis na parang nanggigigil. Huminto na din ako sa paglaban sa gusto niyang gawin.

Para ano pa? Nakuha na niya. Useless na magmakaawa pa ako at manlaban. Wala na ang pinaglalaban ko. Nakuha na niya.

Naramdaman ko na lang na may parang pumutok sa kaloob-looban ko at siyang pagtigil niya sa pag-ulos. Hinalikan niya ako sa noo at umalis sa ibabaw ko. Humiga sya sa tabi ko at mahigpit akong niyakap.

Tumalikod ako sa kanya.

Palihim akong umiiyak. Parang 'di na yata nauubos ang luha ko. Napahawak ako sa dibdib ko.

Napangiti ako ng mapait. 'Di pala niya natatanggal ang t-shirt ko ang pang-ibaba kong suot lang ang natanggal niya.

Lumingon ako sa kanya.

Nakatulog na pala siya. Napagod siguro. Isiniksik niya pa ang mukha niya sa batok ko.

Napabuntong-hinga ako.

"Bakit, Ken?"

Nagising akong masakit ang katawan na para bang binugbog ako ng limang tao. Halos hindi ko na maigalaw ang katawan ko.

Akmang babangon ako ng may parang mabigat na bagay ang nakasablay sa bewang ko. Noong tiningnan ko, braso pala ni Ken. Nakayakap siya mula sa likod ko.

So,nakayakap pala siya sa akin after nyang ginawa sa akin yun.

Napaiyak na lang ako sa nangyari.

Wala na.

Wala na ang pinakaiingatan ko. Kinuha na sa akin ni Ken nang sapilitan.

Bakit?

Bakit niya nagawa sa akin yun?

He knows that I'm getting married next month.

Impit akong napaiyak. Biglang humigpit ang pagkakayakap niya sa akin.

Paano na si Stuart?

Kinagat ko ang kumot na siyang bumabalot sa aking katawan para mapigilan ang anumang ingay dahil sa sakit na nararamdaman ko ngayon. Nasa ganoong posisyon lang ako nang maramdaman kong gumalaw si Ken.

Mas hinigpitan niya ang yakap sa akin.

“I will not say sorry for what I've done, Blair. Alam kong wala akong karapatang gawin ito sa'yo but you left me with no choice. Hindi ako makakapayag na makasal ka kay Stuart. Ikamamatay ko iyon. What happened last night was the only way I could think of para 'di matuloy ang kasal ninyo.” malungkot na sabi ni Ken habang hinahamplos ng isang kamay nya ang buhok ko.

Hindi ko na napigilan ang nararamdaman ko't napahagulgol ako nang malakas.

“Shhhh... tahan na. I will marry you.”

Winaksi ko ang kamay niyang humahaplos sa buhok ko. Bumangon ako at isinandal ang likod ko sa headboard habang hawak-hawak pa din ang kumot na nagsisilbing takip sa kahubdan ko.

“Ganyan ka ba kadesperado, Ken? I treated you as a special person in my life. I trusted you. Pero anong ginawa mo? Ito ba ang kapalit sa lahat ng pagmamahal at kabutihan ko sa'yo Ken? You're such a selfish bastard! I treated you like my own brother, but you did this!!” galit na sigaw ko sa kanya. Hinayaan ko lang na dumaloy sa pisngi ko ang luha.

Gusto kong makita niya kung gaano ako nasasaktan sa ginawa niya. Kung paano niya sinira ang sana'y magandang kinabukasan ko.

Bumangon din siya at hinarap ako.

“Yes! I'm that desperate, Blair. Nasisiraan na nga siguro ako ng bait dahil sa pagkadesperado ko. Oo you treated me as a special person in your life. You treated me as a brother! Pero, Blair... ayokong maging kapatid mo! Special person? Yes, I'm thankful for that but not as a brother! I want us to be more than friends! Ayokong may ibang umaaligid sa'yo...gusto ko ako lang.”

Sinambunot niya ang kanyang buhok habang napapayuko.

“All my life, Blair. All my life isa lang naman ang hiling ko. Iyon ay ang makasama ka habang-buhay. Pero ni minsan hindi mo ako tiningnan ng mas higit pa sa kaibigan. Masisisi mo ba ako kung ang tanging paraan ko para mapansin mo ako ay ang pagkasira ng tiwala mo sa akin? I would rather have that kesa sa makita kitang kasama ang ibang lalaki. Para akong unti-unting pinapatay nun. At least dito alam kong may pag-asa ako. Alam kong mali pero I’m willing to take a risk. I’m not a bad person, Blair. You know that. I’m just very desperate. And I hope one day you’ll understand why I have to do what I did.”

Tiningnan ko si Ken na ngayo'y namumula na ang mga matang nakatingin sa akin na para bang pinipigil ang kanyang mga luha. Nanatili akong tahimik na nakatingin sa kanya.

“This is my way of tying yourself to me. At gaya ng sinabi ko kanina, I will not say sorry. Galit ka man ngayon pero kapalit naman niyon ang ang pagkatali mo sa akin. I will have our wedding prepared then after that; I will do anything for you to forgive me. Ang hinihiling ko lang, Blair is to give me a chance to prove and show you how much you mean to me. At lagi mong tatandaan na lahat ng ginagawa ko ay para sa'yo.”

Tumayo si Ken na hindi man lang alintana ang kanyang kahubdan. Binaling ko sa ibang direksyon ang aking mga mata. Hindi na din ako nakareact sa sinabi niya.

Tsk! 'Di na talaga nahiya. 'Di man lang nag-abalang takpan sarili niya.

Napaisip ako nang malalim habang kinakagat ang aking hinlalaki. Iyon na nga yata ang mannerism ko pag nag-iisip nang malalim.

Ganoon ba talaga katindi ang nararamdaman niya sa akin? Bakit imbes na magalit eh para pa akong naaawa sa kanya? No, I shouldn't feel this way. Kahit ano pa ang rason niya, 'di pa din makatarungan ang ginawa niya sa akin. He should have told me what he feels towards me. Hindi iyong ganito ang paraan niya. He forced himself to me! And this craziness of his should be stopped. Pero bakit ganito ang nararamdaman ko? Bakit nakikisimpatya ako sa nararamdaman niya? Ni hindi niya man lang naiisip kung anong mararamdaman ko. Way to go, bestfriend or should I say beast friend?

Oh my God, Ken....what are you doing to me? Why did you do it?

Nasa malalim pa rin akong pag-iisip noong mapansin kong may inilapag si Ken sa side table ng kama. Nilingon ko iyon at nakita kong pagkain ang dala niya. Sinangag, longganisa, itlog at may isang tall glass ng strawberry juice. Nakalagay ang mga iyon sa tray na may isang tangkay pa ng pulang rosas.

Napansin kong nakasuot na din siya ng damit at bagong ligo na rin. Nakasando na hapit sa katawan at cargo shorts. Kitang-kita sa suot niya ang pagkagandang lalaki nito. Bakat na bakat ang mga muscles. Kung ibang babae siguro ang nasa kalagayan niya baka hindi na niya kailangang ipagpilitan ang sarili dahil mismong ang babae na ang mag-aalay ng sarili niya dito. Gwapo si Ken. Matangos ang ilong, itim ang bilugang mata at kahit maputi siya'y hindi iyon nakabawas sa kagwapuhan niya bagkus parang naging asset pa niya ito.

Napabuntong-hininga ako. Hindi ito ang panahon para purihin ko siya. Kailangan kong mag-isip ng paraan para malusutan ko ang problemang paparating.

Paparating nga ba? O nandito na talaga?

"Kumain ka na, Blair ipinaghanda kita ng almusal. Alam kong gutom ka na. Hindi ka na nakakain ng dinner kagabi." sabi nitong umupo katabi ko paharap sa akin.

Di ko siya pinansin nang biglang napapiksi ako noong lumapat ang mga kamay niya sa blouse kong nakabukas ang ilang butones. Winaksi ko ang mga kamay niya at galit siyang tinitigan pero parang wala lang iyon sa kanya. Sinarado niya ang mga nakabukas na butones. Pinabayaan ko na lang siya. Walang silbi kong magpupumiglas pa ako kung mas higit pa roon ang ginawa niya sa akin kagabi.

Ang lakas ng t***k ng puso ko at di ko alam kung dahil sa kaba na baka gawin niya ulit iyong ginawa niya kagabi o dahil sa galit na nararamdaman ko. Pagkatapos niyang ayusin ang damit ko'y tumayo ulit siya. Sinundan ko na lang siya ng tingin.

Nahiga ako ulit noong makita ko siyang pumunta sa closet.

Pa'no na si Stuart? I must tell him what happened. Tatanggapin pa din ba niya ako after nito? Paano kung hindi? Ken said papakasalan niya ako. Should I agree?

"Blair, I already prepared your clothes as well as the tub just as you want your bathe to be. Maligo ka muna before eating your breakfast." Lumapit si Ken sa akin at hinalikan ako sa noo.

Walang buhay akong bumangon. Masakit pa rin ang katawan ko. Kinuha ko ang robe sa tabi ng kama at isinuot iyon.

Napangiti ako ng mapait. Wala pala akong pang-ibaba. Iyon nga lang pala ang natanggal ni Ken kagabi. Paika-ika akong naglalakad. Masakit pa din ang nasa pagitan ng hita ko kaya napahawak ako sa doorknob. Nagulat nalang ako noong bigla akong binuhat ni Ken na parang bago kaming kasal.

"Let me help you. Besides, ako naman ang may kasalanan kung bakit paika-ika kang lumakad." He smirked.

"Ohh geez. Shut up, Ken." Naiirita kong sabi na hinampas siya sa braso.

At talagang may gana pa siyang sabihin iyon. Napakakapal ng mukha niya.

Ibinaba niya ako sa harap ng tub at unti-unting hinubad ang robe at damit ko.

"Ken..." mahina kong protesta.

"Shhh... I will not do anything that you wouldn't like. I promise. I know I’m being rough with you last night, but I promise I will not do that again."

'Di na ako pumalag. Para ano pa? 'Di ko na rin ininda ang hiyang nararamdaman ko. Nakita na nya ang katawan ko. Kung iisipin mas higit pa nga.

Inilublob ko na ang sarili ko sa hot tub. Pakiramdam ko ay narelax ang katawan ko. Umupo naman si Ken sa ream ng hot tub at kinuha ang sponge, nilagyan niya ito ng bodywash at kinuskos niya iyon sa likod ko.

Feeling ko tuloy parang baby ako na kailangang paliguan, na kailangang ingatan... na kailangang busugin ng pagmamahal. Lahat ng haplos nya'y nararamdaman ko ang pag-iingat niya sa akin.

Napakagentle niya.

Napabuntong-hininga ulit ako.

"Are you okay?" tanong ni Ken na napahinto sa ginagawa.

"Do you know the consequences of this, Ken?" mahina kong sabi pero alam kong rinig niya yun.

Napabuntong-hining din siya.

"Of course. Ginawan ko na din ng paraan. I already talked to your parents---"

"What?!" Napatingin ako sa kanya.

Gulat na gulat ako sa sinabi niya. Kailan niya nakausap sina Dad? And why is he so calm about it?

"Yep, I already talked to them and they already agreed about the wedding." Itinuloy niya ang pagpapaligo sa akin.

Seriously? 'Di ba siya naaapektuhan sa ginagawa niya sa akin? I mean hubad ako 'di ba? Tsk! Ano ba tong naiisip ko? Bakit imbes siya ang mag-init sa mga ginagawa niya eh parang ako itong naaapektuhan?

Nakakunot tuloy ang noo ko dahil sa kung anu-anong naiisip ko.

"Why?" nagtatakang tanong ni Ken.

"Nothing."

Pinili kong manahimik kesa naman sa sabihin ko sa kanya ang naiisip ko, baka sabihin niya na ang landi-landi ko.

"Are you thinking about Stuart?"

Napatingin ako sa kanya na nakakunot pa din ang noo.

"I will talk to him. I know you're worried about a lot of things but let me handle it. I'll solve it all."

Pinatayo niya ako at dinrain ang hot tub. Pinihit niya ang hand shower at binanlawan ako. Hinayaan ko na lang siya. Pinipigil ko ang sarili kong madarag sa init na unti-unti bumabalot sa aking pagkatao. 'Di ko na talaga maintindihan ang sarili ko. Naging ganito ako pagkatapos kong malaman na ako ang gusto niyang makasama habambuhay. Pakiramdam ko para akong gamu-gamo at siya ang apoy. Alam kong mali na lumapit sa kanya pero para akong naaakit na puntahan siya kahit alam kong ikakapahamak ko ito.

"Blair, about our wedding... how do you like it to be?" masuyo nitong tanong.

"How did you convince my parents, Ken? And when did you do that?" pag-iiba ko sa usapan. I can’t give him that satisfaction for talking about our wedding. Never! I don’t even know kung tatanggapin pa ako ni Stuart. I just hope and pray na sa kabila ng nangyari sa akin. He can still love me that it wouldn’t even taint his feelings for me.

"I told them I love you. I went to your home last night and I told them everything."

"Last night?" Umalis ako sa tub. Pinatay niya na din ang hand shower at pagkatapos ay ibinalot sa akin ang tuwalya at kinarga ako uli palabas ng banyo

"Ken, di ako lumpo! Nakakalakad ako!"

"Shhhh... Let me just do this. Masyado kitang nasaktan at pinagod kagabi. I want to pamper you with love, Blair and let me start doing it at baka sakaling makapasok na ako diyan sa puso mo hindi bilang best friend."

"Ang korni mo hindi bagay." Napangiti na lang siya sa akin.

Ibinaba niya ako sa kama at siya na rin ang nagbihis sa akin.

"Paanong nakapunta ka pa sa bahay nina Mom kagabi?"

"After noong may mangyari sa atin, hinintay kitang matulog. Pagkatapos noon ay pumunta ako sa parents mo. Ayokong ipagpabukas kaya pinuntahan ko agad. Muntik na akong suntukin ng daddy mo buti na lang naharang siya ng Mommy mo. Sinabi ko sa kanila ang mga plano ko and I'm glad they agreed."

"I'm so mad at you, Ken." Tumulo na naman ang mga luha sa mata ko. Naalala ko na naman ang sakit.

Bakit ganoon? Bakit feeling ko I'm being manipulated? Feeling ko pinagkaisahan ako. Mom and Dad just agreed without even consulting me. Bakit parang ang dali lang nilang magtiwala ulit kay Ken na dapat hindi pa? Kasi hindi ba sinira nito ang tiwala na 'di nito ako sasaktan? He's like a brother to me. My parents treated him like he's their own son. Nakakalabas pasok siya sa bahay and yet he forced himself to me. Bakit? Bakit parang ang dali lang sa kanila ang lahat?

‘Di ba ikaw din naman? Parang ang dali mong magpatawad sa kanya lalo na nung nalaman mo ang nararamdaman niya? Ni hindi ka nga nagpumiglas noong pinaliliguan ka niya. Pinabayaan mo lang siya sa ginagawa niya at nagugustuhan mo pa.' Bulong ng isip ko.

Argh!! Ba't ganoon parang may point ang isip ko? Nababaliw na nga talaga siguro ako. Ginayuma niya ba ako? Sh*t!

"A penny for your thoughts?" tanong ni Ken sa akin na ngayo'y sinusuklayan ang mahaba kong buhok.

Lumingon ako sa kanya at napatitig sa mga mata niya. Gusto kong basahin ang emosyong naroroon. 'Di ko namalayang unti-unti na pa lang naglalapit ang ang aming mukha hanggang sa maglapat ang aming labi. Noong una'y padampi-dampi lang iyon hanggang sa tuluyang naging madiin at naging mapusok.

Hinawakan ni Ken ang mukha ko gamit ang dalawa niyang kamay. Nagsisimula na din akong mag-init sa ginagawa niya.

I don’t understand myself at all. Bakit ko hinahayaang mahalikan ni Ken? Why is my body betraying me? Parang kinakain ng katinuan ng utak ko ang nararamdamang init ng katawan ko.

Halos di na ako makahinga sa tindi ng halik niya sa akin. At nakakahiya mang aminin ay hinabol pa ng labi ko ang labi niya. Napatawa siya ng mahina at pinagdikit ang aming noo.

"I know you are confused and worried but don't be. I love you, Blair at di ako gagawa ng isang bagay na ikakapahamak mo. Just let me into your heart gaya ng pagpapaubaya mong mahalikan kita. Give me a chance to prove myself. I started in a wrong foot and I know what I did is very awful, but I hope that you’ll forgive me one day. Let me in your heart, Blair. Please let me in. "

I don't know what to say. I'm dumbfounded. To be honest, how can you forgive someone who betrays you? How can you love someone when your heart doesn't belong to him in the first place? How can you let him inside your heart when someone is already there and occupied it?

It's f****d up.

He shouldn't do it in the first place. And if he indeed loves me, he should have show it a long time ago hindi iyong maghihintay siya na ikakasal na muna ako bago niya gawin to. This is unacceptable. This is more than betrayal. This is totally absurd. I don't deserve it, nobody does!

"I am indeed confused, Ken. Actually, that is an understatement. I am hurt. I'm hurt because you are my bestfriend, but how can you do this to me?"