ผมตะโกนลั่นเลย ก่อนที่ผมจะพุ่งตัวเข้าหาแสงไฟจากรถคันหน้า แต่จู่ๆเสียงของดวงใจก็ดังขึ้นก็องในหัว เสียงเล็กๆน่ารักๆที่ทำให้ผมมีรอยยิ้มทุกครั้งที่ได้เจอ รอยยิ้มที่ทำให้ผมมีแต่ความสุข ผมจึงหักรถเข้าข้างทางด้วยความเร็ว 150 กิโลเมตรต่อชั่วโมง จนรถผมพุ่งเข้าป่ารวมไปถึงตัวผมเองด้วยที่กลิ้งไถลไปตามถนน จนซักพักตัวผมหยุดไถลก็ผมนอนแผ่หลา เนื้อตัวตอนนี้มีแต่รอยถลอก เลือดที่หัวไหลลงมาเป็นทางเนื่องจากหมวกนั้นหลุดออกจากหัว หัวมันคงไปกระแทกกับก็อนหิน หรือไม่ก็ฟาดกับอะไรแน่ๆ เลือดถึงไหลออกมาเยอะขนาดนี้ อะไรกัน นี่ผมคิดจะทำอะไรอยู่ ทำไมคิดเชี้ยๆแบบนี้วะ ผมคิดจะหนีตายได้ยังไง
"อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
หลังจากที่พี่ไวยมาส่งเรา เราก็รีบเดินไปกอดแขนเจ้าแฝด 2 คนทันที จะเรียกว่าคนทำผิดกำลังสำนึกผิดอยู่ก็ไม่ผิดนะ แต่ดูเหมือนเจ้าแฝดจะโกรธเราซะแล้วนะซิ เพราะไม่ทั้งคู่ยอมยิ้มตอบเรากลับมาเลย
