หลังจากที่ขุนเขาทำเรื่องอย่างว่ากับฉันเสร็จ ฉันแทบจะไม่มีแรงลุกขึ้นไปไหนเลย รู้สึกว่าขามันอ่อนแรงสั่นพับๆเลยเวลายืน ฉันทำได้แค่นอนนิ่งๆ อยู่บนเตียง ข้าวก็ยังไม่ได้กิน หิวก็หิว ส่วนพี่ขุนเขาก็นั่งเล่นโทรศัพท์ข้างๆ ฉันนี่เเหละ เขานั่งพิงหัวเตียงแล้วก็กดๆ พิมพ์โทรศัพท์ คุยกับใครก็ไม่รู้
“เดี๋ยวเพื่อนฉันจะมา” พี่ขุนเขาหันมาบอกฉัน ก่อนจะหันหน้าไปจ้องมองโทรศัพท์เหมือนเดิม
“ค่ะ ละ แล้วพี่บอกหนูทำไม” ฉันเอ่ยถามออกไปอย่างกล้าๆ กลัวๆ แต่ก็สงสัยว่าพี่ขุนเขาจะบอกฉันทำไมกัน
“เธอต้องลงไปทำอาหารไว้”
“แต่ขาหนูสั่นไปหมดแล้ว” ฉันมองหน้าพี่ขุนเขา พร้อมกับส่งสายตาบอกว่าฉันไม่ได้โกหก
พี่ขุนเขาหันมาเลิกคิ้วให้ฉัน พร้อมกับกระตุกยิ้มที่มุมปากให้ฉันด้วย
“ถ้าดื้อก็จะโดนแบบเมื่อกี้นี้อีก” พี่ขุนเขามองฉันสายตาดุๆ
“พี่นั่นแหละชอบคิดไปเอง หนูพูดอะไรไปก็ไม่เชื่อหนู”
“ปากดีแบบนี้อยากโดนเอาอีกว่างั้น”
“เปล่
