ทางฝั่งหลิ่งหลิน
นางไม่สนใจสายตาใคร ใส่ใจเพียงคัดอักษรตรงหน้า สิ่งพวกนี้นางเพิ่งได้เรียนรู้อย่างจริงจัง
ตอนอยู่กับหลิ่งม่อเอาแต่ฝึกวิชาต่อสู้ บ้าเพลงยุทธ เคยบรรจงขีดเขียนทีละตัวอักษรที่ใด
จังหวะนั้น คนสนิทข้างกายอาจารย์ซ่งเดินเข้ามา กระซิบกระซาบกับผู้เป็นนายของเขาว่า “เรียนท่านอาจารย์ ด้านนอกมีคุณหนูสามคนที่เป็นศิษย์ของท่าน เอ่อ...”
เห็นคนของตนอึกอัก ซ่งจวินจึงวางตำราหรี่ตา “คุณหนูสามคนหรือ?” เห็นจะเป็นอวี้ซู ฟู่ชิง กู้ซินกระมัง “พวกนางมีเรื่องใด? ไฉนไม่เข้ามา”
“พวกนางมีสภาพไม่เรียบร้อยเท่าใดจึงไม่กล้าเข้ามา เอาแต่ยืนตัวสั่นอยู่ด้านนอก บอกแค่ว่าต้องการลาออกจากสำนักศึกษาเดี๋ยวนี้ขอรับ”
“...”
ชั่วยามนี้ คุณหนูทั้งสามถูกรถม้าของสำนักศึกษาส่งตัวกลับจวนของแต่ละคนไปนานแล้ว ทิ้งเอาไว้เพียงเรื่องเล่าอันน่าประหลาดใจ
เห็นว่ามีคนไปเจอพวกนางนอนสลบไสลไม่ได้สติอยู่ในป่าไผ่ทางด้านหลังสำนักศึกษา
