Migo’s POV
Dumating na ang mga pagkain namin pagkalipas ng kalahating oras. Tuwang-tuwa si Elia dahil sa wakas ay makakakain na kami. Kanina pa rin kasi kumakalam ang sikmura niya. Halos alas otso na rin kasi dumating ang pagkain. Sanay pa naman kami na ala sais pa lang ng gabi ay tapos nang kumain ng hapunan tapos ganitong oras ay nakahiga at natutulog na. Kitang-kita ko tuloy kung paano sumibangot ang mukha niya kanina habang naghihintay.
Pinagkasya namin sa maliit na lamesa ang mga pagkain namin. Siya ang nag-lead ng prayer bago kami kumain. Pagkatapos ay nag-umpisa na kaming kumain. At dahil bulalo talaga ang gustong matikman ni Elia, ‘yun ang kauna-unahan niyang tinikman.
“So, ano? Masarap naman ba?”
Nakita kong nanlaki ang mga mata niya pagtikim ng sabaw ng bulalo. Nawala na agad
