เปรี้ยวใจ..นายซุป'ตาร์

บท 11 ดูแล

เช้าวันต่อมา @คอนโดของชาลิดา

"ปวดตัวชะมัด" เป็นอีกวันที่ชาลิดาต้องขอลาป่วยเพราะฝืนตัวเองให้ลุกไปทำงานไม่ได้

จากตอนแรกที่เธอตั้งใจจะกลับคอนโดในวันนั้นหลังจากที่เธอกับราชันย์ได้เผลอไผลเพราะอารมณ์พาไป จนทำให้พวกเขาทั้งสองคนมีอะไรกันอย่างไม่ตั้งใจขึ้นมา เป็นเหตุให้ชาลิดาถึงกับไข้รับประทานไปตามระเบียบเพราะราชันย์เล่นรุกหนักเอากับหญิงสาวทั้งคืนแถมมาต่อตอนเช้าอีกวัน จากการทะเลาะกันเรื่องความรับผิดชอบ เมื่อราชันย์รู้ว่าหญิงสาวตรงหน้าไม่ใช่อย่างที่ตัวเองคาดคิดไว้

พอหญิงสาวเกิดป่วยขึ้นมาจนไม่สามารถทำอะไรได้ ทำให้ราชันย์จึงต้องดูแลเธออย่างจำใจและทุลักทุเลพอสมควร เนื่องจากซุปตาร์หนุ่มไม่เคยดูแลใครเลยในชีวิตตั้งแต่เกิดมา ปกติมักจะเป็นคนที่ถูกดูแล แต่พอต้องมาดูแลผู้อื่น แถมคนที่ต้องดูแลยังดื้ออีกต่างหาก จึงเป็นงานหนักสำหรับเขาพอสมควรในวันนั้น

หนึ่งวันก่อน @ห้องพักราชันย์ โรงแรมชาลิดา

"ตัวเธอร้อนนะ ลุกขึ้นไหวมั้ย" ราชันย์สัมผัสได้ถึงไอร้อนที่แผ่ออกมาจากร่างบางที่เขากกกอดอยู่อย่างแนบชิดทั้งคืนจนถึงบ่ายวันต่อมา

สาเหตุที่พวกเขาทั้งสองตื่นนอนในตอนบ่าย สาเหตุมาจากพวกเขาสองคนได้ทำการรุกล้ำดินแดนกันและกัน จากการทะเลาะกันต่อในเช้าในวันใหม่ ทำให้พวกเขาหมดแรงหลับต่อจนเวลาล่วงเลยมาถึงบ่ายนั่นเอง แล้วสาเหตุของการตื่นขึ้นมาของซุปตาร์หนุ่ม ก็เพราะไอร้อนจากคนที่นอนอยู่ในอ้อมกอด จนทำให้เขาเกิดเป็นห่วงขึ้นมาเมื่อเขาเอาหลังมือวางลงที่หน้าผากของคนตัวเล็กในอ้อมกอดที่ตอนนี้ร้อนพอจะย่างอะไรสักอย่างให้สุกได้

"อื้อ ปวดหัว" เสียงร้องออกมาอย่างรำคาญของคนตัวเล็กเมื่อมีอะไรบางอย่างมาสัมผัสที่ตัว จนต้องเอาใบหน้าไปซุกที่อกแกร่งเพื่อหลบสัมผัสสดังกล่าว เมื่อเห็นว่าหญิงสาวเป็นแบบนี้ซุปตาร์หนุ่มจึงลุกขึ้นไปหายาในห้องให้เธอ พร้อมกับเดินไปเอาอาหารที่ลูกน้องตนสนิทเตรียมเอาไว้ให้ในห้องอาหาร แล้วนำมาให้คนที่นอนร่วมเตียงรับประทานก่อนจะให้ทานยาเป็นลำดับต่อไปก่อนที่จะให้นอนต่อ

ซึ่งตามที่ซุปตาร์หนุ่มเคยเห็นจากในสื่อต่างๆ ว่าหากมีอาการแบบนี้ต้องปฏิบัติตัวอย่างไร เขาจึงเริ่มต้นด้วยการเดินไปที่เตียงอีกครั้งเพื่อปลุกคนที่นอนบนเตียงไม่ยอมตื่น ให้ลุกขึ้นมารับประทานอาหารและยาลดไข้

"ลุกขึ้นมากินข้าว กินยาก่อนคุณ" ราชันย์บอกกับคนที่นอนไม่ยอมลุกจากเตียงด้วยสีหน้าห่วงใยอย่างบอกไม่ถูก

"ไม่เอา ปวดหัว" ชาลิดาที่ยังหลับตาไม่ยอมลุกจากเตียงนอนพร้อมกับร้องออกมาเบาๆอย่างหงุดหงิดอีกครั้งเมื่อถูกรบกวน

"อย่าดื้อสิ ผมไม่เคยดูแลใครนะ" ซุปตาร์หนุ่มเอ่ยขึ้นมาอย่างหงุดหงิดเมื่อไม่สามารถทำอะไรได้ เมื่ออีกฝ่ายยังคงไม่ยอมทำตามที่เขาบอก

"ก็บอกว่าปวดหัวไง" คนตัวเล็กบนเตียงยังคงหลับตาแล้วเอ่ยขึ้นมาอย่างเอาแต่ใจและไม่ยอมทำตามที่ซุปตาร์หนุ่มบอกให้ทำ

"งั้นลุกมากินยาก่อนแล้วค่อยนอนต่อ" ซุปตาร์หนุ่มเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งอย่างใจเย็นขึ้นจากที่หงุดหงิดในตอนแรก

"ม่าย บอกว่าปวดหัวไง"

"เฮ้ย ดื้อจังเลยวะ"

"อย่ามายุ่ง"

"งั้นก็เอาแบบนี้แล้วกัน" ราชันย์ที่เห็นว่าคนตัวเล็กบนเตียงยังคงนอนนิ่งหลับตาและไม่ทำอะไรเลย

ซุปตาร์หนุ่มเอายาแก้ไข้เข้าปากตัวเองแล้วจับหญิงสาวบนเตียงให้ลุกขึ้นนั่งพร้อมโน้มใบหน้าลงไปเอาริมฝีปากของตนประกบลงที่ริมฝีปากบาง

"อึก!..อื้อ" เขาทำการดันยาในปากของตัวเองเข้าไปในโพรงปากของหญิงสาว จนอีกฝ่ายตกใจจนเกือบสำลักยา

"ดื่มน้ำ" ซุปตาร์หนุ่มหยิบแก้วน้ำเข้ามาใกล้ใบหน้าให้หญิงสาวได้ดื่มเพื่อให้ยาลงไปในท้องก่อนที่จะประคองร่างของเธอลงนอนบนเตียงเหมือนเดิม

"เฮ้อ แล้วทำยับไงต่อดีวะเนี๊ย" ซุปตาร์หนุ่มมองร่างคนตัวเล็กที่นอนอยู่บนเตียงอย่างคิดหนัก ก่อนจะเอื้อมมือมาสัมผัสบริเวณใบหน้าที่แดงก่ำของเธออย่างเป็นห่วง

จากที่ไม่เคยดูแลใครมาก่อน และเป็นคนที่ถูกคนอื่นดูแลอยู่เสมอ ทำให้สิ่งตรงหน้าเขาตอนนี้จึงเป็นเหมือนปัญหาชิ้นใหญ่เลยทีเดียว

"ตัวร้อน ปกติแล้วต้องเช็ดตัว ใช่ เช็ดตัว เช็ดตัวก็ต้องมีผ้า แล้วผ้าแบบไหนหละวะเนี๊ย" ราชันย์พูดขึ้นมากับตัวเองพร้อมเดินไปเดินมาอย่างใช้ความคิด

เมื่อนึกได้ว่าสิ่งที่ต้องทำมันมีอะไรบ้าง ซุปตาร์หนุ่มจึงเดินเข้าไปอีกห้องที่เป็นห้องใช้สำหรับแต่งตัวเพื่อหาผ้าสักผืนมาเช็ดตัวให้กับปัญหาชิ้นใหญ่ที่อยู่บนเตียงนอนของเขา แถมเป็นปัญหาชิ้นใหญ่ที่เอาแต่ใจเอาเรื่องเลยทีเดียว งานนี้ไม่รู้ว่าเขาจะผ่านมันไปได้ไหม

"อื้อ..อย่ากวน" เสียงร้องของคนตัวเล็กบนเตียงพร้อมกับมือที่ปัดไปมาเมื่อโดนรบกวน

"เช็ดตัวหน่อยนะ คุณตัวร้อนมากเลย" คนที่กำลังเช็ดตัวให้กับที่นอนอยู่บนเตียงพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนอย่างที่ไม่เคยพูดกับใครแบบนี้มาก่อน แต่คนที่ได้ยินกลับไม่รับรู้อะไรเลย มีแต่เอามือปัดไปมาเมื่อผ้าเช็ดหน้าที่ชุบน้ำเปียกหมาดสัมผัสตามเนื้อตัว

"อื้อ..คนจะนอน..ปวดหัว" ชาลิดาพลิกศีรษะไปมาเพื่อหลบผ้าเช็ดหน้าที่ลงมาสัมผัสใบหน้าของตน

สุดท้ายก็เลี่ยงไม่ได้เมื่อโดนจับเช็ดตัวเพื่อบรรเทาความร้อนในร่างกาย จนถูกล็อกใบหน้าให้อยู่นิ่งพร้อมกับสัมผัสที่ค่อยๆบรรจงเช็ดอย่างเบามือจากอีกฝ่าย ความรู้สึกที่เกิดขึ้นมาแปลกๆในใจของราชันย์ที่มีต่อคนที่นอนหลับอยู่บนเตียง ทำให้เกิดคำถามขึ้นมากับตัวเองว่า

ทำไมต้องห่วงเมื่อเห็นเธอเป็นแบบนี้

ทำไมต้องแคร์กับท่าทีและคำพูดที่เธอเอ่ยออกมาอย่างไร้เยื่อใย

ทำไมถึงรู้สึกหน่วงๆในใจเมื่อเจอคำพูดที่บ่งบอกถึงความไม่ต้องการเขา

ซึ่งคำถามที่เกิดขึ้นมาทั้งหมดนี้ เขาไม่สามารถอธิบายให้กับตัวเองได้ว่ามันเป็นเพราะอะไร จนสุดท้ายจึงให้คำตอบกับตัวเองเหมือนกำลังหลอกตัวเอง นั่นก็คือ เพราะเขาเป็นถึงซุปเปอร์สตาร์ดัง สาวๆหลายคนมีแต่วิ่งเข้าหา และต้องการเขา แต่เมื่อเจอการถูกปฏิเสธจากผู้หญิงคนหนึ่งมันจึงทำให้เขารู้สึก เจ็บใจ ใช่ มันคือ ความเจ็บใจ เขาไม่ได้รู้สึกอะไรกับคนตรงหน้าไปมากกว่านี้

วันนั้นทั้งวันซุปตาร์หนุ่มก็ทำหน้าที่พยาบาลจำเป็นดูแลชาลิดาตลอดทั้งวันจนถึงเกือบตลอดทั้งเธอ จนหญิงสาวไม่มีอาการตัวร้อนในเวลาเกือบตีสาม เล่นเอาซุปตาร์หนุ่มแทบไม่ได้หลับไม่ได้นอนเพราะต้องคอยจับตัวของหญิงสาวว่ามีอาการตัวร้อนขึ้นมาอีกไหม ความกังวลทำให้เขานอนไม่ได้เลย แล้วพออาการตัวร้อนของเธอหายไป ซุปตาร์หนุ่มจึงทำการโทรตามให้ลูกน้องคนสนิทมาพาเธอออกไปจากห้องพักของเขาเพื่อไปส่งยังคอนโดที่พักของเธอในเช้าวันต่อมา

กลับมาที่ปัจจุบัน @ห้องพักคอนโดชาลิดา

"สวัสดีค่ะพี่เอิง วันนี้น้ำชาขอลาป่วยอีกวันนะคะ"

(เป็นอะไรมากหรือเปล่าคะคุณน้ำชา ให้พี่ตามหมอให้ไปดูมั้ยคะ)

"น้ำชาไม่เป็นอะไรมากค่ะ อาการใกล้จะหายแล้ว แต่ยังมีอาการปวดเมื่อยอยู่ค่ะเลยไม่อยากไปเป็นภาระพี่ๆที่แผนก ยังไงวันนี้น้ำชาขออนุญาตลาอีกวันนะคะ แล้วจะชดเชยในวันที่หยุดให้"

(โอ๊ย ไม่เป็นไรค่ะคุณน้ำชา คนเราก็ต้องมีป่วยกันได้ คุณน้ำชาพักผ่อนให้หายเถอะนะคะอย่าคิดอะไรมาก แล้วถ้าหากว่าอาการไม่ดีขึ้นยังไงโทรบอกพี่ได้ตลอดนะคะ พี่จะได้ให้หมอเข้าไปดู)

"ขอบคุณค่ะ"

เมื่อวางสายจากผู้จัดการโรงแรมที่ตัวเองฝึกงานอยู่หรือเรียกว่าอนาคตโรงแรมของตัวเองนั่นเอง ชาลิดาก็หลับตาลงอีกครั้งพร้อมกับหลับไปอย่างหมดแรง จนเวลาล่วงเลยไปนานแค่ไหนเธอก็ไม่อาจรู้ได้ จนเมื่อได้ยินเสียงกดกริ่งที่หน้าห้อง ทำให้ชาลิดาลืมตาตื่นและพยายามฝืนตัวเองลุกขึ้นเพื่อไปดูว่าใครมาหาเธอในเวลานี้

"นาย!" ชาลิดามีสีหน้าตกใจเมื่อเปิดประตูมาเห็นคนที่ยืนตรงหน้าประตู

"หน้ายังซีดอยู่เลย โชคดีตัวไม่ร้อนแล้ว" คนตรงหน้าที่ยืนอยู่หน้าประตูไม่ได้สนใจสีหน้าของอีกฝ่าย เขาเอาหลังมือมาวางบนหน้าผากของหญิงสาวก่อนจะถอนหายใจออกมาเบาๆ แล้วก็เดินผ่านเจ้าของห้องเข้าไปในห้องโดยไม่ได้รับอนุญาต สร้างความงงงวยให้กับเจ้าของห้องเป็นอย่างมากก่อนที่เธอจะปิดประตูห้องของตัวเองอย่างงงๆ

"นายมาได้ยังไง" ชาลิดาเอ่ยถามอีกฝ่ายขณะที่เดินตามหลังเขาที่เหมือนมองหาอะไรบางอย่าง

"ห้องครัวมีมั้ย"

"มี"

"อยู่ตรงไหน"

"ทางนั้น"

คำสนทนาที่พูดคุยออกไปของชาลิดาที่ตอบอีกฝ่ายไปอย่างไม่รู้ตัว อาจจะเป็นเพราะอาการงงงวยยังค้างอยู่รวมถึงอาการป่วยที่ยังไม่หายดี ทำให้เธอเกิดอาการเบลอๆ ใครถามอะไรมาก็ตอบออกไปอย่างนั้น

"คุณกินอะไรหรือยัง"

"ยัง เพิ่งตื่น"

"งั้นมากินข้าวต้มแล้วค่อยกินยา ผมให้ลูกน้องไปต่อคิวซื้อมาให้เลยนะ ร้านนี้เขาขายทั้งวันเป็นร้านโปรดของผม นี่ก็เที่ยงแล้ว มากินข้าวเร็ว" ซุปตาร์หนุ่มเอาข้าวต้มใส่ถ้วยแล้วมาวางที่โต๊ะอาหารในห้องครัว

จากนั้นเขาก็ลากเก้าอี้ที่อยู่ตรงหน้าเพื่อให้หญิงสาวที่ยืนอยู่อีกฟากโต๊ะนั่ง โดยที่ชาลิดายังยืนงงอยู่อีกฟากหนึ่งของโต๊ะ ยังไม่ได้เดินเข้ามายังเก้าอี้ที่อีกฝ่ายเลื่อนให้ตัวเอง

"อ้าวคุณ มานั่งสิ" ราชันย์เอ่ยเรียกหญิงสาวอีกครั้ง เมื่อเห็นว่าเธอยังยืนนิ่งแล้วมีสีหน้างงอยู่พอสมควร จนซุปตาร์หนุ่มต้องเดินไปลากแขนหญิงสาวให้มานั่งที่โต๊ะอาหารที่มีอาหารพร้อมกับน้ำที่เขาเตรียมไว้ให้

"นายมาได้ยัง" คำถามที่ยังต้องการคำตอบเมื่อเห็นอีกฝ่ายอยู่ตรงหน้า

"ยกเลิกการกักบริเวณแล้ว วันนี้มีงานตอนบ่ายเลยได้ออกมา" คำตอบที่พูดออกมาเหมือนไม่ได้เจาะจงบอกเธอ ทำเสมอเป็นคำบอกเล่ามากกว่าเป็นคำตอบ

"แล้วนายมาหาฉันทำไม" คำถามต่อไปที่ไม่เข้าใจในการปรากฏตัวของซุปตาร์หนุ่มที่อยู่ตรงนี้

"ก็.." ซุปตาร์หนุ่มพูดได้เพียงเท่านั้นเพราะไม่คาดคิดว่าจะต้องมาตอบคำถามพวกนี้จากเจ้าของห้อง

"ก็อะไร" ชาลิดาหันหลังมาถามขณะที่ซุปตาร์หนุ่มกำลังเดินมานั่งที่เก้าอี้

"ผมทำคุณเป็นแบบนี้ ผมก็ต้องผิดชอบปะ"

"ใครต้องการความรับผิดชอบจากนาย"

"ยัย!..."

"ว่าไง ฉันว่าวันนั้นฉันก็บอกไปชัดแล้วนะว่าไม่ต้องมารับผิดชอบอะไรฉันทั้งนั้นจากนาย"

"กินข้าว" ซุปตาร์หนุ่มไม่พูดอะไรต่อ เขานั่งลงฝั่งตรงข้ามมองคนตรงหน้าที่ยังมองหน้าเขานิ่งอย่างเอาเรื่องเหมือนกัน

"แล้วนายหละ ไม่ทานเหรอ" คำถามที่เอ่ยออกมาอย่างลืมตัวของชาลิดาทำให้เกิดสีหน้าเขินอายออกมาอย่างไม่รู้ตัว จนซุปตาร์หนุ่มที่นั่งฝั่งตรงข้ามเห็นอาการเหล่านั้นถึงกับอมยิ้มออกมา

"ฉันไม่ได้ห่วงนายนะ อย่าเข้าใจผิด แค่รู้สึกแปลกๆที่ถูกคนมองตอนทานข้าวเท่านั้น"

"ผมทานมาแล้ว ไม่ต้องห่วงผมหรอก"

"ก็ฉันบอกว่าไม่ได้ห่วงไง แค่ถามเป็นมารยาทเท่านั้น"

"โอเค ผมก็ตอบตามมารยาท"

หลังจากนั้นชาลิดาก็รับประทานข้าวต้มที่ซุปตาร์หนุ่มเอามาให้จนหมด แล้วก็ถูกอีกฝ่ายบังคับให้ทานยาต่อ ซึ่งเธอเกลียดการทานยาเป็นอย่างมาก จึงทำให้เกิดสงครามขึ้นมาเล็กๆจากคนทั้งสองเมื่อถึงเวลาต้องทานยาลดไข้

"ไม่ทานไง ฟังไม่รู้เรื่องเหรอ" ชาลิดาวิ่งหนีมาตรงฟากหนึ่งของโซฟาเมื่อรู้ชะตากรรมว่าต้องทานยาที่อยู่ในมือของซุปตาร์หนุ่ม

"คุณก็ฟังไม่รู้เรื่องเหรอว่า คุณต้องกินยา" ราชันย์เดินออกมาจากห้องครัวแล้วยืนอยู่อีกฟากของโซฟาในห้องนั่งเล่น

"ก็ไม่ทานไง จะอะไรนักเนี๊ย" หญิงสาวที่ยืนอยู่หลังโซฟาเหมือนคิดว่ามันจะสามารถจะช่วยให้เธอปลอดภัยจากคนที่ยืนอยู่อีกฝั่งได้

"ยังไม่หายดี ยังไงก็ต้องกินยา" ราชันย์เอ่ยขึ้นมาด้วยน้ำเสียงจริงจังพร้อมกับเดินเข้าไปหาคนตัวเล็กที่ยังทำตัวขู่ฟ่อใส่เขาทั้งที่รู้ทั้งรู้ว่าไม่สามารถสู้แรงเขาได้ แต่ก็ยังคิดที่จะสู้เขาอีก

"ไม่! นายมาทางไหน กลับไปทางนั้นเลย"

"จะกลับแล้ว แต่คุณต้องกินยาก่อน ผมถึงจะกลับได้"

"บอกว่าไม่ต้องมายุ่งไง"

ในขณะที่ถกเถียงกัน ชาลิดาก็ค่อยๆถอยห่างจากอีกฝ่ายที่กำลังเดินเข้ามาหา จนไม่รู้ตัวเองว่าตอนนี้เธอได้พาเขาเดินเข้ามายังห้องนอนของตัวเองจนเมื่อเท้าที่เดินถอยหลังไปเรื่อยๆชนเข้าไปกับขอบเตียงตรงปลายเท้า

"หนีไม่ได้แล้ว กินยาซะดีๆ"

"ไม่กิน!"

หลังจากที่พูดจบ ชาลิดาก็หยิบหมอนที่วางอยู่บนเตียงเขวี้ยงใส่หน้าอีกฝ่ายเพื่อให้เขาถอยห่างออกไปจากตัวเธอ แต่ดูเหมือนว่าแรงที่ส่งมานั้นไม่สามารถทำอะไรอีกฝ่ายได้ ซุปตาร์หนุ่มก้าวเดินเข้ามาเรื่อยๆ จนหญิงสาวที่เห็นท่าไม่ดีรีบกระโดดขึ้นไปบนเตียงทันที

"สงสัยพูดดีๆไม่ชอบแฮะ"

"นายจะทำอะไร"

"อยู่ห้องนอน ชวนทำกับข้าวมั้ง คุณว่าห้องนี้มันทำอะไรได้บ้าง" สีหน้ากวนๆของอีกฝ่าย ทำให้หญิงสาวหมั่นไส้จนเขวี้ยงหมอนอีกใบใส่หน้าเขาอย่างแรงจนอีกฝ่ายถึงกับหน้าชาทันที

"เล่นแบบนี้ใช่มั้ยยัยตัวแสบ" ราชันย์กระโจนขึ้นไปบนเตียงที่มีคนป่วยที่เอาหมอนกันตัวเองจากเขาอยู่

"อื้อ..ปล่อยนะ..ไอ้หน้าหื่น" ชาลิดาร้องบอกคนที่คร่อมร่างเธออยู่พร้อมกับดิ้นไปพร้อมกันเพื่อให้หลุดออกจากวงแขนของซุปตาร์หนุ่ม

ราชันย์เมื่อเห็นอาการดิ้นรนของหญิงสาวในอ้อมกอดที่ไม่ยอมอยู่นิ่งๆ เขาจึงเอายาเข้าปากของตัวเองแล้วจับใบหน้าของหญิงสาวให้หยุดนิ่งไว้ในเวลาต่อมาจนแน่ใจแล้ว เขาจึงโน้มใบหน้าลงมาพร้อมกับประกบริมฝีปากของตัวเองลงที่ริมฝีปากบาง เขาใช้ลิ้นดันยาเข้าไปในโพรงปากบางเมื่อทำให้อีกฝ่ายเปิดปากออกมายอมให้เขายัดเม็ดยาเข้าไปในปากได้

"กินน้ำ" ราชันย์หยิบแก้วน้ำที่วางตรงหัวเตียงยื่นให้หญิงสาวหลังจากที่ยาเข้าไปในปากของเธอแล้ว

"ขม" ชาลิดาพูดออกมาได้เพียงคำเดียวสั้นๆหลังจากที่กลืนยาลงท้องไปเรียบร้อย โดยมีซุปตาร์หนุ่มมองการกระทำของเธอโดยตลอดไม่ให้คลาดสายตาเพราะกลัวว่าหญิงสาวจะแอบคายยาทิ้ง

"ไหนๆก็มาห้องนอนแล้ว นอนเลยแล้วกัน" ราชันย์หยิบผ้าห่มหมายจะห่มให้หญิงสาว โดยที่อีกฝ่ายไม่ได้เข้าใจในคำพูดของซุปตาร์หนุ่มไปในทางเดียวกันอย่างที่เขาคิด เธอรีบถอยร่นไปจนชิดหัวเตียงด้วยสีหน้าหวาดกลัว จนเขาอดขำกับท่าทีของเธอไม่ได้

"อย่าเข้ามานะ ใครจะนอนกับนาย"

"เอ๋า เคยๆกันแล้วไม่ต้องเขินหรอก"

"อร๊าย อย่าเข้ามา"

"ผมไม่ทำอะไรคนป่วยหรอก คุณนอนเถอะ เดี๋ยวผมก็ไปแล้ว"

"นายจะไปไหน" ชาลิดาอดที่จะเอ่ยถามอีกฝ่ายไม่ได้เมื่อเห็นเขากำลังลุกออกไปจากที่นอน

"บ่ายนี้มีถ่ายงาน"

"ดึกมั้ย" อยู่ๆหญิงสาวก็เอ่ยขึ้นมาอย่าลืมตัว

"หืมม" ราชันย์เลิกคิ้วถามอย่างสงสัยแต่ไม่ได้พูดอะไรต่อจากคำนั้นที่เอ่ยออกไป

"....."

"ถ้าอีกฝ่ายเป็นมืออาชีพก็แป๊บเดียวไม่น่าจะดึก"

"ไปได้แล้ว คนจะนอน" ชาลิดาเอ่ยไล่ซุปตาร์หนุ่มทันทีเมื่อรู้สึกตัวว่าเผลอแสดงอาการความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของอีกฝ่ายอย่างไม่รู้ตัว

"ถ้าไม่ดึก ผมขอแวะมาดูอาการคุณนะ อยากทานอะไรมั้ย เดี๋ยวซื้อเข้ามาให้"

"ไม่ต้องมา ฉันดูแลตัวเองได้"

"โอเค ตามนั้น" จากนั้นซุปตาร์หนุ่มก็เดินออกไปห้องนอนของหญิงสาว จนได้ยินเสียงล็อกประตูห้องของคอนโด

"บ้า อย่าคิดน้ำชา หมอนั่นตัวอันตราย" ชาลิดาก่นด่าตัวเองในใจจนเผลอหลับไปเพราะฤทธิ์ยาในเวลาต่อมา

เวลาต่อมา @Aria Studio

"คิงมาแล้ว" เสียงของรสาเอ่ยบอกกับทีมงานเพื่อให้ทีมงานเริ่มเตรียมพร้อม

"พาคิงไปแต่งตัว" ผู้จัดการวงเอ่ยบอกทีมงานฝ่ายเสื้อผ้าพาคิงเข้าไปยังแต่งตัว พร้อมกับเดินตามไปเพื่อบรีฟงานให้กับซุปตาร์หนุ่ม

"ตรีมที่จะถ่ายวันนี้ชื่อตรีมว่า Nature in Love" พอซุปตาร์หนุ่มได้ยินชื่อตรีมที่จะถ่ายวันนี้ถึงกับหันมามองหน้าผู้จัดการวงอย่างไม่เข้าใจทันที

ก่อนหน้านี้ที่ได้รับสายโทรศัพท์จากผู้จัดการวงสาวบอกว่ามีงานนั้น เขาก็ไม่ได้ถามรายละเอียดเพราะมัวแต่ดีใจที่จะได้ออกไปจากห้องแคบๆนี้สักที พอได้ยินว่าต้องถ่ายแนวไหนเท่านั้นเขาถึงกับไม่เข้าใจว่าทำไมต้องเป็นเขา

"ไม่มีคนอื่นแล้ว?" ราชันย์เอ่ยถามเชิงปฏิเสธไม่อยากทำงานนี้

"ลูกค้าเค้าเลือกนาย" คำตอบสั้นๆที่ออกมาจากปากของผู้จัดการวงยิ่งทำให้ซุปตาร์หนุ่มไม่เข้าใจหนักเข้าไปอีก

"เซตนี้นายไม่ได้ถ่ายคนเดียวนะ มีน้องฮานะถ่ายด้วยนะ"

"ใคร?"

"ลืมบอก ทางบริษัทเปิดตัวนักร้องหญิงคนใหม่ของค่ายไปเมื่อสามวันก่อน นายคงไม่ได้ตามข่าว"

"แล้วเกี่ยวอะไรกับผม ทำไมผมต้องถ่ายกับเธอ"

"ความต้องการของลูกค้า"

"เฮอะ!"

"แต่งตัวแล้วเจอกันที่สตู" รสาบอกกับซุปตาร์หนุ่มที่นั่งฟังเธอพูดในขณะที่ช่างแต่งหน้ากำลังแต่งหน้าให้เบาๆ ก่อนที่ผู้จัดการวงสาวเดินออกไปจากห้อง

เวลาต่อมา @ห้องสตูดิโอถ่ายภาพ

"สวัสดีค่ะ พี่คิง" หญิงสาวหน้าตาน่ารักคนหนึ่งเดินเข้ามาทักทายราชันย์ที่เดินเข้ามายังห้องสตูดิโอ

ราชันย์มองอีกฝ่ายด้วยแววตาเฉยชาพร้อมกับมองเหมือนสำรวจว่าเธอมีดีอะไรถึงได้เข้ามาร่วมสังกัดเดียวกับเขาทั้งที่ในช่วงเวลาที่ผ่านมาไม่ได้มีการจัดประกวดอะไรของบริษัทเลย ซึ่งแน่นอนว่าการที่เธอเข้ามาเป็นนักร้องของค่ายได้ในครั้งนี้คือเส้นล้วนๆ

"คิง นี่น้องฮานะ นักร้องใหม่ของค่าย รู้จักกันไว้สิ"

"สวัสดีค่ะพี่คิง" แต่อีกฝ่ายยังเมินใส่พร้อมกับเดินไปยังจุดถ่ายภาพทันที

"อย่าไปสนใจเลย คิงเป็นแบบนี้แหละ"

"แต่ที่เคยได้ยินข่าวมาพี่คิงค่อนข้างจะเป็นมิตร เอ่อ.."

"เจ้าชู้หนะเหรอ ข่าวลือหนะ ตัวจริงเค้าเป็นแบบนี้แหละ ทำงานเถอะ"

"ค่ะ"

"พี่คิงคะ ฝากตัวด้วยนะคะ ถ้าผิดพลาดอะไร ขออภัยและแนะนำได้นะคะ"

"อืมม"

"เอาหละครับ เตรียมถ่ายเซ็ตที่หนึ่งได้"

"คิงกอดน้องฮานะ เอาแขนโอบไปจนถึงด้านหลังน้องเลย ส่วนน้องฮานะก็เอามือขึ้นมาวางที่หน้าอกคิงนะครับ แบบนั้นหละ นิ่งๆนะ"

ช่างภาพถ่ายแล้วบอกให้ซุปตาร์หนุ่มและนักร้องสาวเปลี่ยนอริยบทตามที่ได้บรีฟกันไว้ก่อนทำการถ่ายแบบ ด้วยความเป็นมืออาชีพของซุปตาร์หนุ่มจึงทำให้งานไม่ค่อยได้แก้ไขและถ่ายใหม่เท่าไหร่นัก ในส่วนที่ต้องแก้ไขส่วนใหญ่จะมาจากทางฝั่งนักร้องสาวหน้าใหม่เสียมากกว่า ที่ยังมีอาการเคอะเขินนายแบบที่ถ่ายด้วย แล้วทำให้อารมณ์ไม่ได้ตามที่ช่างภาพต้องการเท่าไรนัก

"พักกันดีกว่า" ผู้จัดการวงสาวเอ่ยขึ้นมาเมื่อถ่ายไปได้ครึ่งทางแล้ว

"ไหวมั้ย" รสาเดินเข้าไปถามราชันย์ที่นั่งลงแล้วหยิบขวดน้ำเปล่าขึ้นมาดื่ม โดยมีช่างแต่งหน้าเข้ามาเติมแป้ง เช็ดเหงื่อให้

"ก็พอไหว จบถ่ายนี้ผมกลับได้เลยใช่มั้ย"

"อืมม กลับได้เลย"

"พี่โรส"

"ว่าไง"

"ลูกค้าที่ว่าพ่อของเด็กนั่นหรือเปล่า"

ราชันย์เอ่ยขึ้นมาพร้อมกับสายตาของรสาที่มองตามสายตาซุปตาร์หนุ่มที่มองไปยังนักร้องสาวหน้าใหม่ของวงการ พร้อมกับพยักหน้ารับด้วยสีหน้าเหมือนจำใจเช่นเดียวกันกับก่อนหน้านี้ที่โดนทางฝ่ายเจ้าของบริษัทสั่งมาให้ทำแบบนี้