"คุณปลัด.." คนตัวเล็กหน้าแดง สุดท้ายก็ต้องยอมให้เขาเพราะเจ้าตัวดึงดันจะเอาให้ได้ เธอได้กลิ่นแอลกอฮอล์ออกจากตัวของเขาด้วยพูดไปก็เหนื่อยเปล่า
"เจ็บมากไหม" เขาหมายถึงหน้า แตะแค่คางแต่ไม่กล้าสัมผัสแก้มบวมแดง
ดาหวันพยักหน้า ขยับปากพูดทีเจ็บไปหมด
ธีรดนย์โน้มใบหน้าเข้าไปใกล้ข้างแก้ม เป่าเบาๆ ทำข้างซ้าย ย้ายมาข้างขวาทำเหมือนกัน ทำเอาดาหวันใจเต้นแรงมาก
"ต่อไปฉันจะไม่ยอมให้ใครมาทำแบบนี้กับเธออีก"
"คุณปลัด.." ไม่รู้จะใจเต้นแรงกับการกระทำหรือคำพูดเขาดี ไม่ๆ เขาคงหมายถึงจะไม่ให้มีสาเหตุมาจากเขา เขาคงไม่โอเคหากตัวเองเป็นต้นเหตุ อย่าไปหวั่นไหวนักเลย
"เงยหน้าขึ้นที" บอกคนก้มหน้างุด คนพูดด้วยก็ต้องมองหน้า หากมองต่ำกว่านั้นมันจะได้มองอย่างอื่น
ดาหวันเงยหน้าขึ้นสบตา ใบหน้าหล่อเขยิบเข้าหา ลมหายใจอุ่นร้อนเป่ารดใบหน้างามทำเอาประหม่า กลิ่นแอลกอฮอล์จางๆ ยิ่งปลุกอะไรบางอย่างในตัว กายสาวหนาวๆ ร้อนๆ
"แลบลิ้น
