When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
"คุณปลัดทานเยอะๆ นะจ๊ะ ไม่อิ่มให้บอก แกงจืดอยู่ในหม้อยังมี ผัดกะเพราก็ยังมีเยอะ" พยักเพยิดหน้าไปทางครัวที่อยู่ชั้นล่างเหมือนกัน บ้านดาหวันนั่งกินข้าวบนแคร่ไม้ใต้ถุนบ้าน มีไฟส่องสว่างดวงเล็กๆ ซึ่งพบเห็นได้ทั่วไปในต่างจังหวัด "ครับ" ปลัดหนุ่มตอบรับยิ้มๆ ดูแลเขาดีจังเลย นอกจากพ่อแม่ตัวเองก็มีแม่ของดาหวันนี่แหละ ขนาดท่านไม่มีก็ยังหามาทำให้เขากินจนได้ "ดาหวันตักกับข้าวให้พี่เขาหน่อยสิลูก" สะกิดแขนลูกสาวที่เอาแต่นั่งตักกับข้าวใส่จานตัวเอง ไม่ดูแลว่าที่ผัวเลยลูกคนนี้นี่ "คุณปลัดตักเองได้หรอกจ้ะแม่" แม่เธอก็เกินไป นั่งอยู่แค่นี้ ไม่ได้ไกลจากมือเขาสักหน่อย "อีนี่! เอ๊ย! ลูกดาหวันนี่ มาๆ เดี๋ยวแม่สอน" หยิบช้อนกลางตักกะเพราลงในจานของคุณปลัด อีกฝ่ายก็รีบยกจานมารับด้วยความเต็มใจ โค้งศีรษะให้เป็นการขอบคุณ "ดาหวันมันเขินน่ะคุณอย่าถือสาเลย เพราะยังไม่เคยมีผู้ชายคนไหนมากินข้าวบ้านเรา คุณปลัดเป็นคนแ