We use cookies
When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
Your cookies settings
Strictly cookie settingsAlways Active
ตอนที่ 14 ชาวบ้านรู้หมดแล้ว
"มะ..ไม่ได้นะจ๊ะ" "อะไร" ถามพร้อมอมยิ้มกรุ้มกริ่มออกมา "ก็คุณปลัดมองดาหวันแบบนี้" มันจะหมายความว่าไงล่ะ เธอไม่ใช่เด็กสักหน่อยที่จะอ่านสายตาเขาไม่ออก แต่ตรงนี้ที่ทำงาน "เก่งนะเรา หึหึ" เดาท่าทางเขาออกด้วยว่าเขาคิดอะไร "ดาหวันจะกลับแล้วจ้ะ จะไปนอนนอนเอาแรงสักหน่อย เย็นนี้ดาหวันต้องไปทำงาน" บอกแล้วทำท่าจะลงแต่คนตัวโตไม่ยอม "งานที่ไหน ก็บอกลาออกให้แล้วไง" ถามติดเสียงไม่ค่อยพอใจ ทำไมถึงดื้อนักนะเด็กคนนี้ "ไม่เอาหรอกจ้ะ ดาหวันไม่อยากอยู่เฉยๆ ทำงานก็ได้เงิน" "ถ้าอยากได้เงินก็บอก" ทั้งที่สามารถปอกลอกจากเขาได้ วิธีง่ายๆ กลับไม่ทำ จะไปทำงานให้เหนื่อยทำไมก็ไม่รู้ "ฉันยังยืนยันคำเดิมว่าไม่ให้กลับไปทำงานอีกแล้ว แต่ฉันจะจ้างให้ไปดูแลทำความสะอาดบ้านให้ได้ไหมไม่มีเวลาทำ" ปกติเขาจ้างคนในหมู่บ้านไปทำสามวันครั้ง แต่ถ้าดาหวันว่างจะไปทำทุกวันเขาก็ยินดีจ่าย หรือจะไปค้างด้วยก็ได้ จะได้สะดวกเวลาที่เขาจะ
- Writer
- chap_listContents
- likeADD