ทีเร็กซ์อย่าดุน้อง

ตอนที่ 13

เขาลากสังขารอันเปราะบางต่อน้องส้มง่ายเหลือเกินเพราะเพียงแค่สัมผัสน้อยนิดก็ทำเอารู้สึกเหมือนจะตายให้ได้กลับมาทิ้งตัวลงนอนบนเตียงนุ่ม มือซ้ายเลื่อนขึ้นมากุมหน้าอกสัมผัสหัวใจเต้นตึกตัก มือขวาเลื่อนขึ้นมาแตะริมฝีปากสูดดมกลิ่นหอมที่ยังเจือจางอยู่ในความทรงจำด้วยความรู้สึกไม่อยากจะอาบน้ำเลยในคืนนี้

จะไม่ยอมให้น้ำมาลบล้างร่องรอยของเธอ!

ไดโนเดินขึ้นบันไดตามน้องชายมาทำให้เห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเล็กน้อย เขาไม่มั่นใจว่าทีเร็กซ์คิดอะไรอยู่กันแน่ถึงได้ไปพูดคุยกับน้องส้มทำตัวราวกับว่าสนิททั้งที่ความจริงมันไม่ใช่เลยสักนิดเพราะหลบหน้ามาได้หนึ่งอาทิตย์แล้วซึ่งมันก็เป็นเรื่องที่ดี

ไดโนเดินไปเคาะประตูห้องน้องชายเบาๆคนในห้องก็ตะโกนเสียงดังว่าไม่ได้ล๊อก เขาเดินเข้าไปตั้งใจจะคุยเรื่องงานแต่น้องชายกลับนอนแผ่หราอยู่บนเตียงราวกับว่าหมดเรี่ยวแรงทั้งที่พึ่งกลับมาจากกินข้าวไม่ใชรึไง ทันทีที่เขานั่งลงบนเตียงสีน้ำตาลเข้มทีเร็กซ์ปรายตามองยิ้มกว้างแบบคนอารมณ์ดีมาก

"มีไรวะดึกแล้วนะเว้ย"

"มึงเป็นอะไรรึเปล่าเนี่ย?"

"แค่ง่วงวะ พรุ่งนี้มึงหยุดใช่ไหมไดโนกูว่าจะชวนไปหาแม่หน่อย ตั้งแต่แม่กลับมากูยังไม่ได้เสนอหน้าไปหาเลยนะ กูว่าจะไปกินข้าวกับแม่ชวนพ่อไปด้วยก็ดีแต่มึงคุยนะกูขี้เกียจเถียงเรื่องน้องส้มกับพ่อวะ"

"แล้วมึงไม่อาบน้ำรึไง?"

"ซักแห้งสักวันจะเป็นอะไรไปวะ นี่มึงยังบ้าความสะอาดไม่เปลี่ยนเลยนะแล้วสรุปมาหากูทำไม?"

"กูจะไม่อยู่บ้านสามวันถ้ามีอะไรเร่งด่วนติดต่อเลขากูได้เลย"

"โอเค งั้นกูนอนละฝันดี"

น้องชายท่าทางจะไม่อาบน้ำจริงๆด้วยแล้วดูนอนตะแคงหันหลังให้ก่อนจะโบกมือไล่เขานี่มันน่าถีบให้ตกเตียงซะจริง

ปรกติแล้วทีเร็กซ์เป็นคนอารมณ์ดีมากเข้ากับทุกคนได้ง่ายแต่ช่วงนี้ไม่รู้ว่าเป็นอะไรถึงทำหน้าบึ้งตึงตลอดโดยเฉพาะตอนน้องส้มมา เขาไม่อยากจะด่าว่าเพิ่มเพราะที่พ่อว่าเช้าเย็นก็คงเข้าหูบ้างแหละแต่จะทำตามรึเปล่านั่นก็อีกเรื่องนะเพราะความหน้ามึนของน้องชายไม่เคยเป็นรองใคร

ทีเร็กซ์ไม่ค่อยสนิทกับแม่แล้วมักจะทำตัวไม่ถูกทุกครั้งที่ไปเยี่ยมจนต้องพาเขาไปด้วยตลอดแต่มันก็ไม่แปลกใช่ไหมสำหรับคนที่โตมาในบ้านที่มีแต่ผู้ชายแบบนี้

พ่อกับแม่ตกลงเรื่องตอนนั้นว่ายังไงก็ไม่รู้เหมือนกันถึงไม่มีใครไปอยู่กับแม่เลยแต่อีกเหตุผลหนึ่งก็คงเพราะว่าแม่ไปอยู่เมืองนอกอาจจะลำบากก็ได้มั้ง

พรุ่งนี้กินข้าวกับพร้อมหน้าพร้อมตากันสักที!

วันต่อมาส้มตื่นเช้ากว่าปรกติมากแล้วออกไปมหาลัยก่อนเวลานัดเพื่อสร้างความมั่นใจให้ตัวเองเงียบๆคนเดียว เธอไม่ใช่คนเก่งอะไรเลยติดจะขี้อายด้วยซ้ำเลยต้องพยายามมากแบบนี้ไง เธอมีเพื่อนไม่เยอะแถมคนที่สนิทจริงๆก็มีแค่ก้อนกับพี่ฟ้าแค่นั้นเองและเธอไม่เคยรักษาความสัมพันธ์เป็นเลยด้วยซ้ำ

เอาจริงๆนะ เธอน่ะเป็นคนที่กระจอกมาก

ตั้งแต่จำความได้จนโตก็ไม่เคยทำอะไรด้วยตัวเองเลยสักนิดและเมื่อเข้ามหาลัยแทนที่จะได้ลองใช้ชีวิตหลากหลายแต่ทุกอย่างกลับไม่เป็นแบบที่คิดเพราะใช้เงินแก้ปัญหาทุกอย่าง

เรื่องเรียนไม่ใช่สิ่งที่น่าสนใจเท่ากับการอยู่ในโลกส่วนตัวจนบางครั้งก็สามารถไม่กินข้าวปลาเพราะติดอ่านหนังสือดูอนิเมะจนพี่ฟ้ารู้เข้าเลยแวะมาดูบ่อยๆแทบทุกอาทิตย์ด้วยความเป็นห่วงที่น่าจะมากเกินไป

ครั้งนี้เธอจะเอาตัวรอดได้ใช่ไหมเนี่ย!?

"เป็นอะไรห่ะน้องส้ม?"

"พี่ฟ้า!"

"ตกใจเหรอที่เจอพี่ที่นี่"

"ก็ไม่คิดว่าวันนี้พี่จะมาด้วยไง"

"อะนี่แซนวิชไข่กุ้งมายองเนสจัดเต็ม พี่ทำมาให้เองกับมือเลยนะน้องส้มกินแล้วจะได้มีแรง"

"จำได้ด้วยเหรอว่าส้มชอบ?"

"โห่! พี่อยู่กับส้มตั้งแต่เกิดเลยมั้งเรื่องแค่นี้ทำไมจะลืมละ สู้ๆนะคนเก่ง พี่เก็บเสื้อผ้ารอไปเที่ยวแล้วนะเดี๋ยวเย็นนี้จะไปรับถึงประตูบ้านเลย"

"ฝากรับก้อนด้วยสิพอดีรถมันเสียเมื่อคืน"

"แล้วตอนนี้ละ?"

"เห็นว่ากำลังนั่งวินมาอยู่นี่ส้มก็สั่งชาเขียวรอแล้วด้วย อีกห้านาทีก็คงถึงมั้ง" เธอยังพูดไม่ทันขาดคำก้อนก็เดินเข้ามาในร้านกาแฟด้วยสีหน้าไม่ค่อยสู้ดีเท่าไรนักคงเพราะเมื่อคืนนอนน้อยมาก

เธอรู้ว่าเมื่อวานก้อนไปหาพีชมาแล้วน่าจะทะเลาะกันด้วยพอกลับหอพักรถก็ดันมาเสียกลางทางซะงั้นแต่โชคดีที่อยู่ใกล้หอพักเลยไม่ต้องเหนื่อยเดินไกลแค่นั่งพี่วินเจ้าประจำมาไม่ถึงสิบนาทีก็ถึงส่วนรถยนต์ก็เห็นว่าเอาเข้าอู่ของพี่ชายที่อยู่ไกลพอสมควรและน่าจะสักอาทิตย์ค่อยไปขับกลับมา

แต่ก้อนไม่น่าไปหาแฟนเก่าเลย!

"หวัดดีพี่ฟ้า แล้วชาเขียวฉันละส้ม?"

"สั่งแล้วรอแป๊ปดิ!"

"อากาศร้อนมากเลยวันนี้ นี่ฉันเผลอตื่นสายแต่ก็รีบสุดๆละโทษด้วยที่ให้รอนาน"

"ช่างมันเถอะ! เออก้อนเดี๋ยวเย็นนี้ให้พี่ฟ้าไปรับนะแกเก็บเสื้อผ้าแล้วใช่ป่ะ?"

"เรียบร้อยครับผม พี่ฟ้าละ?"

"เหมือนกัน ก้อนนอนกับพี่นะส่วนส้มนอนห้องติดกันแล้วอีกห้องอยู่ห่างจากเราประมาณสามห้องได้มั้ง"

"ผมต้องนอนกับพี่ฟ้าจริงๆเหรอ!?"

"ผู้ชายนอนด้วยกันจะเป็นไรละก้อน คิดว่าพี่จะทำอะไรเหรอห่ะ?"

"เกิดละเมอถีบผมตกเตียงละ!?"

"พี่ว่าก้อนอ่านนิยายเยอะไปนะ!"

"เออวะ! แต่ถ้านอนถีบผมน่ะรู้ไว้เลยนะว่าถีบกลับแน่!!"

"คิดมาก!"

พี่ฟ้ากับก้อนนี่ก็ยังไงกันแน่เนี่ยห่ะเจอกันทีไรเป็นต้องกัดกันตลอดเธอเป็นคนกลางก็เหนื่อยนะแต่บางทีก็ตลกเพราะพี่ฟ้าเป็นผู้ใหญ่กว่าเธอก้อนก็มีนิสัยเด็กๆคล้ายกับเธอนี่แหละ ไม่นานชาเขียวปั่นหวานเย็นชื้นใจก็ยกมาเสิร์ฟพร้อมกับคุกกี้ข้าวโอ๊ตของโปรดเพื่อนที่เธอเป็นคนสั่งเอาไว้ให้

ก้อนเป็นผู้ชายตัวสูงไม่ประมาณร้อยหกสิบแปดเซ็นหุ่นค่อนข้างผอมขนาดชอบกินแต่ขนมหวานๆนะแต่ก็เป็นคนผอมที่มีแก้มอย่างกับซาลาเปาให้บีบเล่นบ่อยๆเวลาอยากแกล้งเพื่อน

ไหล่ของก้อนเป็นที่พิงประจำของเธอจนใครหลายคนคิดว่าเราคบกันแต่สุดท้ายก็ไม่ใช่เพียงแค่สนิทมากเฉยๆ ความจริงนะถ้าเราคบกันจริงก็ไม่น่าจะไปกันรอดหรอกเพราะเหมือนกันเกินไปโดยเฉพาะความปัญญาอ่อนเนี่ยไม่มีใครเป็นรองใครเลยและเบียวขั้นสุดชนิดที่ไม่เคยห้ามแค่กลับเล่นตามน้ำไปซะอีก

ถ้าคิดจะมีแฟนต้องหาคนที่มีสติกว่าพวกเรา!

...แล้วใครละ?