ทีเร็กซ์อย่าดุน้อง

ตอนที่ 10

เขาดึงเธอเข้าไปนั่งในรถแล้วขับออกไปโดยไม่สนใจจะถามความสมัครใจกันเลยว่าอยากไปด้วยไหม

ภายในรถของเขามีกล่องโทรศัพท์ยังใหม่อยู่แล้วก็มีโทรศัพท์สองเครื่องซึ่งไม่มั่นใจว่าเครื่องกันแน่ที่ใช้เพราะเขาบอกว่าพึ่งซื้อเครื่องใหม่แต่พังเพราะอะไรก็ไม่พูด พี่ทีเร็กซ์เปิดเพลงป๊อปฮิปฮอปน่ารักจนเผลอร้องคลอออกไปอย่างช่วยไม่ได้จริงๆก็ในเมื่อร้องเป็นหมดนี่

ความเครียดที่สะสมมาตลอดทั้งอาทิตย์กว่ายังไม่ถูกคลี่คลายลงจนกว่าพรุ่งนี้จะผ่านพ้นไป เธอหวังว่าจะจบได้พร้อมกับเพื่อนทุกคนถึงได้ตั้งใจทำงานทุกอย่างตามคำแนะนำของอาจารย์แล้วยังได้กลุ่มเพื่อนที่ไม่ค่อยสนิทช่วยแนะนำเพราะพวกนั้นน่ะตัวเต็งมาตั้งแต่ชั้นปีหนึ่งจนถึงปีสี่ความเก่งก็ไม่เคยแผ่วลงเลยสักนิด

ถ้าวันพรุ่งนี้ผ่านไปได้พี่ฟ้าจะพาไปเที่ยวทะเลสามวันแล้วให้เธอชวนก้อนไปด้วยซึ่งก้อนก็ตกลงทันทีที่เอ่ยปาก เธอไม่รู้ว่าคิดมากไปเองรึเปล่าแต่พี่ฟ้าช่วงนี้ดูจะสนใจก้อนผิดปรกติทั้งที่ก่อนหน้านี้แค่ปรายตามองแล้วถามถึงเฉยๆ

คงอยากรู้จักเพื่อนสนิทเธอมั้ง!

"คิดอะไรอยู่ห่ะ?"

"เปล่า"

"แล้วทำไมหยุดร้องเพลง?"

"เดี๋ยวพี่ทีเร็กซ์รำคาญค่ะ"

"ถึงจะร้องเพี้ยนไปหน่อยก็ร้องไปเถอะในรถจะได้ไม่เงียบเกินไป"

"เปิดเพลงขนาดนี้เอาอะไรมาเงียบ?"

"ถ้าไม่ร้องเพลงก็ชวนพี่คุยสิน้องส้ม!?"

"ไม่เอาอะขี้เกียจ"

"คุยกับพี่มันแย่ขนาดนั้นเลยรึไงห่ะ นี่พี่ไปทำอะไรให้เหรอถึงได้ไม่สนใจกันแบบนี้ทีกับคนอื่นเนี่ยคุยจนหัวเราะกันเสียงดังลั่น!" โมโหแล้วนะยัยเด็กบ้างี่เง่าไม่เข้าเรื่องตลอด เขาหรี่ตามองด้วยความไม่ชอบใจน้องส้มก็ยังทำเมินเฉยเล่นโทรศัพท์อีกแล้ว

"ไม่ปวดคอเหรอก้มอยู่นั่นแหละ?" ความจริงก็ไม่น่าจะปวดหรอกเพราะว่าเขาปรับเบาะให้เรียบร้อยแล้วแค่อยากจะหาเรื่องคุยด้วยเฉยๆ

"เราจะไปกินข้าวที่ไหนกันเหรอคะ?" เธอหันไปถามคนหน้าบึ้งที่มองค้อนกันไม่หยุดทั้งๆที่เธอก็ไม่ได้ทำอะไรร้ายแรงเลยนะ

"ร้านเพื่อนพี่เองที่นั่นมีดนตรีสดด้วยนะ สนไหม?" ยัยเด็กซื่อบื้อเงยหน้ามองเขาแล้วพยักหน้าตอบแต่ดูแววตาที่เปร่งประกายของเธอนั่นสิมันน่าหลงใหลมากเลยนะแล้วเขาก็ไม่อยากจะละสายตามองสิ่งอื่นด้วยถ้าไม่จำเป็น

"สนใจค่ะแต่คืนนี้กลับดึกไม่ได้นะพรุ่งนี้ส้มต้องไปสู้รบกับอาจารย์" ต้องส่งงานแล้วจะไปก่อนเวลานัดเพื่อนจะได้คุยแลกเปลี่ยนความรู้สึกกับเพื่อนคนอื่นบ้างเผื่อจะดีขึ้น

"ถ้าเรียนจบอยากได้อะไรไหม?"

"จะซื้อให้เหรอ!?"

"เผื่อไว้น่ะ"

"อืม...อยากได้หนังสือสือเซ็ตใหม่แต่ยังไม่ถูกแปลเป็นภาษาไทยนะคะ เรื่องนั้นน่ะสนุกมากรู้สึกว่าจะมีสิบเล่มได้มั้งแล้วล่าสุดจะทำเป็นซีรี่ส์ด้วย ส้มกำลังว่าสั่งจะพรีออเดอร์อยู่พอดีเลย" หนังสือนวนิยายแฟนตาซีเต็มไปด้วยการต่อสู้แย่งชิงและเอาตัวรอดแบบนั้นน่ะสนุกมากเลยนะ

"ส่งรูปให้พี่ดูหน่อยได้ไหม?"

"อื้ม!"

"เป็นแนวไหนเหรอสปอยหน่อยสิพี่อยากรู้"

"ไว้ว่างก่อนนะส้มจะสปอยยับให้พี่ทีเร็กซ์หาซื้อมาอ่าน"

ในที่สุดก็หาเรื่องคุยกันจนได้แล้วยัยเด็กซื่อบื้อนี่ก็พูดถึงหนังสือด้วยแววตาพราวระยับคงจะอยากได้มากจริงๆหรือไม่ก็อาจจะหาซื้อยากแต่ในเมื่อหนังสือยังไม่เข้าประเทศและไม่มีสำนักพิมพ์ไหนติดต่อมาแปลก็คงต้องให้เพื่อนที่อยู่เมืองนอกซื้อแล้วส่งมาให้แทนแล้วละ

เขานึกภาพวันที่น้องส้มได้รับหนังสือเซ็ตนั้นไม่ออกจริงๆเลยนะว่าจะยิ้มกว้างขนาดไหนแล้วคงจะมีความสุขมากแน่ๆเลย

หมั้นเขี้ยวจริงๆยัยเด็กหนอนหนังสือของเขา

...ของเขางั้นเหรอ!?

ทีเร็กซ์พาส้มมาถึงร้านอาหารแล้วสั่งเมนูเด็ดของร้านมาเพื่อนำเสนอน้องส้มโดยเฉพาะแล้วหวังว่าเธอจะชอบนะ

เขาไม่รู้ว่าเธอชอบกินเมนูอาหารอะไรเป็นพิเศษบ้างแล้วชอบรสชาติจัดจ้านขนาดไหนเนื่องจากเราเคยกินข้าวด้วยกันแค่วันนั้นเอง สิ่งที่รู้คือเธอชอบดื่มลาเต้ปั่นหวานน้อยเพิ่มวิปครีมราดด้วยซอสคาราเมลอีกนิดหน่อย เธอชอบดื่มนมรสจืดและโยเกิร์ตรสธรรมชาตส่วนขนมจะชอบสาหร่ายอบกรอบ ปลาเส้นเมล็ดอัลมอลล์อะไรประมาณนี้นี่แหละ

เขาอยากรู้จักน้องส้มมากกว่านี้จัง!

"ทำไมใส่แต่ชุดดำ?" อันนี้ก็น่าสงสัยเหมือนกันเพราะเห็นมาตลอดอาทิตย์กว่า ชุดที่เธอใส่จะเป็นกางเกงขายาวปิดแทบถึงส้นเท้าเข้ากับเสื้อยืดแล้วทับด้วยเสื้อแขนยาวมีฮู๊ดซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นโทนสีดำหมด

"ก็จะได้ไม่เสียเวลาเลือกไงคะ ส้มขี้เกียจวิ่งตามแฟชั่นอะไรแบบนั้นมันเหนื่อยแล้วชุดพื้นอย่างสีดำก็คลาสสิคใส่ได้ทุกโอกาสยกเว้นแค่งานแต่ง ส้มว่าดูน่ารักดีออกพี่ทีเร็กซ์ไม่ชอบเหรอ?" เธอเงยหน้าจากโทรศัพท์ในระหว่างที่อธิบายการแต่งตัวช้อนสายตาคนหน้าดุตรงหน้าด้วยความไม่เข้าใจว่าจะอารมณ์เสียอะไรนักหนา

พี่ทีเร็กซ์แทบไม่เคยยิ้มให้เธอเลยแล้วคำพูดคำจายังชอบถามไปเรื่อยพอตอบไม่ถูกใจก็หงุดหงิดใส่ เธอคิดว่าลุงมังกรคงจะตามใจพี่ทีเร็กซ์มากเกินไปหรือไม่เขาก็มีปัญหาด้านการควบคุมอารมณ์เหมือนตัวร้ายในนิยายถึงได้ทำหน้าบูดบึ้งเหมือนกินรังแตนตลอดเวลา

"อย่าทำหน้าแบบนี้!"

"ดุอีกละ!"

"พี่เปล่า!!"

"..." พูดเสียงแข็งขนาดนี้ใครจะไปเชื่อละว่าไม่มีอะไร

พี่ทีเร็กซ์ไม่ชอบเธออันนี้ก็พอเข้าใจได้ว่ามาจากเหตุผลอะไรแล้วตลอดหนึ่งอาทิตยที่ผ่านมาการไม่มีเขามากวนก็รู้สึกปรกติดีนี่ เขาเองก็น่าจะพอใจที่เรารักษาระยะห่างกันได้ตามตกลงพวกผู้ใหญ่จะได้หยุดคิดอะไรแผลงๆอีกแต่สุดท้ายเขาก็มีตีหน้าบึ้งบังคับให้ออกมากินข้าวด้วยกัน

พี่ทีเร็กซ์คิดอะไรอยู่กันแน่นะ?

"พี่พึ่งซื้อโทรศัพท์ใหม่ยังไม่มีเบอร์น้องส้มเลย"

"ปรกติก็ไม่มีอยู่แล้วนี่"

"แค่นี้ให้พี่ไม่ได้รึไงห่ะ!?"

"พี่ใจเย็นเป็นไหมเนี่ย!?"

"กดเบอร์มาเลย" เขาส่งโทรศัพท์เครื่องใหม่ให้น้องส้มบันทึกเบอร์ของตัวเองด้วยความไม่เข้าใจเหมือนกันว่าจะมีไปทำไมในเมื่อไม่เคยคิดจะโทรไปหาอยู่แล้ว เขารู้แค่ว่าไดโนมีเบอร์เธอนั่นแปลว่าสนิทกันส่วนผู้ชายสองคนนั้นก็คงจะมีอยู่แน่นอน

ดังนั้นทุกคนมีเขาก็ต้องมีด้วยสิ!