บทที่3.กลิ่นนาง

1520 Words

ปึกๆ แมทธิวกระแทกสันมือกับพวงมาลัย...เขากลายเป็นคนฉุนเฉียวง่าย...นับตั้งแต่หล่อนปรากฏกายตรงหน้าเมื่อหนึ่งปีก่อน เวร!! ชีวิตแสนสุขของเขาผกผันก็เพราะผู้หญิงคนเดียว... เอี๊ยด!! ปัง!! ปึกๆ เสียงแรกคือเสียงห้ามล้อ...เมื่อชายหนุ่มกระทืบเบรกเต็มแรงจนรถยนต์จอดสนิทหน้าโถงทางเดิน ปัง!! เสียงต่อมาคือการระบายอารมณ์ของแมทธิว เขากระโจนลงจารถยนต์กระแทกประตูปิดเสียงดังๆ ปึกๆ ส้นรองเท้าหนังมันวับกระแทกลงบนหินอ่อนที่ปูเป็นพื้นทั่วคฤหาสน์หลังใหญ่ บ้าน...เป็นที่สุดท้ายที่แมทธิวนึกถึง...การกลับมานอนใต้ชายคาคฤหาสน์ดีแลน แมทธิวจะกลับมาก็ต่อเมื่อมาดามจูเลียอยู่ด้วย แมทธิวไม่อยากเป็นส่วนเกิน...เมื่ออยู่ต่อหน้าบิดา...เขาเหมือนไร้ตัวตน เพราะท่านใส่ใจแค่ภรรยาคนใหม่...มันเป็นรอยบาดหมางในหัวใจของเขา ที่ไม่มีใครรู้... ภายใต้สีหน้าเย็นชา...แมทธิวโหยหาอ้อมกอดของท่านเหมือนเด็กคนอื่นๆ แต่เพราะถูกฝึกมาตั้งแต่เด็ก เพื่อเป็นผู้นำตระกูลในอนาคต เขาจึงฉาบหน้าไว้ด้วยความว่างเปล่า ซ่อนหัวใจโหยหาไว้ในส่วนที่ลึกที่สุดของหัวใจ!! ปีกซ้ายของคฤหาสน์ดีแลน... ปีกขวาคือพื้นที่ส่วนตัวของมาดามจูเลียกับแมทธิว ดังนั้นปีกซ้ายทั้งแถบจึงเป็นพื้นที่ของอาเธอร์กับมาดามแพชี่ และเวลานี้อีกส่วนหนึ่งถูกกันเป็นของหลานสาวคนใหม่ของมาดามแพชี่...แองเจลิน่า ทิพยอาภาเริ่มงานอย่างแข็งขัน เธอไม่รู้สึกเหน็ดเหนื่อยเลยสักทีที่ต้องอยู่ใกล้ชิดกับบุตรสาวยี่สิบสี่ชั่วโมงคือความสุขของเธอ แม้จะแค่เพียงนั่งมองเงียบๆ “พักกินข้าวบ้างเถอะ เดี๋ยวจะเป็นลมไป” สวีตตี้เดินเข้ามากระซิบบอกด้วยความหวังดี หล่อนชะเง้อมองคุณหนูตัวน้อยที่หลับสนิทอยู่บนแปลนอนยิ้มๆ หญิงสาวพยักหน้ารับ...เธอเอื้อมมือดึงผ้าโปร่งๆ คลุมแปลไว้อีกชั้น เพื่อป้องกันแมลงตัวเล็กๆ มากวนการนอนหลับของบุตรสาว เป็นความใส่ใจที่สวีตตี้แอบทึ่ง ในครัว...สถานที่พักผ่อนของสาวใช้… ทิพยอาภาก้มหน้าก้มตากินข้าวในจานเงียบๆ เธอฟังเสียงคนอื่นคุย แต่ไม่ได้คิดจะไปร่วมวงสนทนา เมื่อต้องเก็บตัวป้องกันความผิดพลาด... “คุณแมทกลับมาเมื่อสักครู่...เธอเห็นเขายัง” สาวใช้วัยรุ่นรูปร่างอวบอัดกระซิบบอกเพื่อนวัยเดียวกัน หล่อนผู้นั้นทำตาโต “จริงเหรอ? ...ดีจัง” แววตาหมายหมาดลุกโชน ทิพยอาภาก้มหน้าลง หัวใจเธอปวดแปลบ เพียงแค่เขาปรากฏตัวอยู่ใกล้ๆ เธอก็แทบจะกลืนข้าวไม่ลงคอ หญิงสาวตัดใจ เธอวางช้อน ผุดลุกขึ้นยืน เทอาหารเหลือทิ้งในถังขยะและล้างทำความสะอาดจานที่เธอใช้เงียบๆ มีสายตาหลายคู่มองตาม...มีทั้งมิตรและศัตรู เพราะทิพยอาภาเป็นคนใหม่ “เธอๆ ชื่ออะไรอะ?” น้ำเสียงฟังแล้วเป็นมิตร หญิงสาวยิ้มอ่อน “อริสจ้ะ” นามสมมุติที่ไทรีสตั้งให้ เธอท่องจำจนขึ้นใจ “สวีตตี้นะ เราดูแลคุณหนูด้วยกัน ต้องรู้จักกันไว้” สวีตตี้ยิ้มแป้น เธอไม่ต้องทำงานบ้านเพราะต้องดูแลคุณหนูนี่แหละ เพียงแต่เธอไม่มีความชำนาญมาดามแพชี่จึงต้องเปิดรับคน “ลูกกาฝาก...ต้องมีพี่เลี้ยงด้วยเหรอว้า” เสียงแขวะลอยตามลมมา จากกลุ่มสาวๆ ที่ซุบซิบกันก่อนหน้านี้ “ไม่รู้อย่าปากมากน่าไวโอเล็ต!! คุณหนูไม่ใช่ลูกกาฝาก คุณหนูเป็นลูกสาวคุณแมทธิว!!” สวีตตี้หันไปตวาดแว๊ด!! หล่อนจิกตามองสาวกลุ่มนั้นแบบไม่กลัวเกรง “อย่าคิดว่าเป็นคนโปรดของมาดามแพชี่แล้วฉันจะกลัวหล่อนนะยะ!!” เสียงผู้หญิงสวยคมคนนั้นตอบกลับมาแบบไม่กริ่งเกรงเช่นกัน ทิพยอาภารีบจดบันทึกลงไปในสมอง ผู้หญิงชื่อไวโอเล็ตคนนี้ เธอควรอยู่ให้ห่างๆ เมื่อหล่อนทำท่ากร่าง พร้อมที่จะหาเรื่องคนอื่น “โธ่!! ฉันไม่เคยลำพองนะ เพราะยังไงเสียเรามันก็ขี้ข้า...แต่คนอื่นสิ!! ทำเป็นผยอง...เพราะต่อให้คุณแมทเอาเธอจริง...มันก็จะเป็นแค่ครั้งเดียวที่เธอได้นอนถ่างขาให้เขา...หลังจากนั้น หล่อนก็จะโดนเขี่ยทิ้ง” สวีตตี้ยืนจังก้า เธอลอยหน้าลอยตาพูดตอบกลับ เพราะฝ่ายตรงข้ามหวังสูง หล่อนตั้งใจอ่อย!! แมทธิว...หวังจะถีบตัวเองให้พ้นจากสถานภาพต่ำต้อย โดยไม่คิดประมาณตน!! “อี...อีๆ ...” ไวโอเล็ตโกรธจนหน้าแดงก่ำ เมื่อสวีตตี้ขุดเอาความคิดของเธอขึ้นมาแฉ และมันเป็นเรื่องที่เธอแอบหวังไว้เสียด้วย ทิพยอาภาเลี่ยงหลบออกมาจากสถานการณ์เลวร้ายนั่น เธอกดยิ้มหยันๆ มุมปาก คิดสมเพชตัวเองในใจ เธอนี่ไง...คนที่ถูกเขี่ยทิ้ง!! เมื่อหมดความหวาน เธอก็ไร้ประโยชน์ ช่วงเวลาชื่นมื่นหมดลงในเวลาสั้นๆ กับหนึ่งคืนแห่งความทรงจำ ที่ทิพยอาภาไม่เคยลืม... เธอจำให้ดีความรู้สึกตื่นเต้นสุดๆ เมื่อเธอกำลังได้พบผู้อุปถัมภ์ที่เมตตาส่งเสียให้เธอเรียนจนจบชั้นปริญญาตรี!! ทิพยอาภาไม่เคยได้เห็นหน้าแมทธิวตลอดเวลาช่วงที่เขาเป็นผู้อุปการะเธอ เธอรู้แค่ว่าใครเป็นคนมอบทุนการศึกษา รวมทั้งค่าใช้จ่ายของเธอทั้งหมดให้ เธอเฝ้าติดตามเขาจากข่าวก็อตซิป และเผลอตัวหลงรักเขาตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้...ดังนั้น เมื่อแมทธิวอยากพบเจอหลังจากที่เธอรับประกาศนียบัตรมาหมาดๆ เธอจึงรีบแจ้นไปหาเขาตามความต้องการ ช่วงเวลานั้น...เธอจดจำได้อย่างไม่มีวันลืม... หญิงสาวหมุนซ้ายหมุนขวา...เธอมองรอบตัวด้วยความรู้สึกหวาดๆ มันเป็นปาร์ตี้เล็กๆ ของหนุ่มไฮโซ...มีเครื่องดื่มวางเรียงไว้ให้บริการบนโต๊ะกลางห้อง แสงไฟถูกหรี่ลง จนดูเหมือนกลางคืน ทั้งๆ ที่เพิ่งจะบ่ายกว่าๆ ตอนที่เธอเดินทางมาถึง ทิพยอาภาเบี่ยงตัวหลบ เมื่อมีใครบางคน พยายามยื่นมือมารั้งเธอเข้าไปกอด คนเหล่านั้นกำลังเมามาย เมื่อพวกเขาคงเริ่มดื่มตั้งแต่ช่วงเช้า หญิงสาวถอนใจเฮือกใหญ่ๆ พยายามเพ่งมองฝ่าความสลัวเพื่อค้นหาแมทธิว... และในที่สุดเธอก็เจอ... ผู้ชายที่เด่นสะดุดตาที่สุด...เขานั่งอยู่บนโซฟาสีแดงสด ขนาบข้างด้วยสาวสวยรูปร่างอวบอัด เขาและเธอกำลัง ‘จูบ’ กันอย่างมันหยด พันตู...แลกลิ้นกันนัวเนียโดยไม่สนใจสายตาของคนรอบข้าง ตอนที่ทิพยอาภาเดินเข้าไปหยุดอยู่ใกล้ๆ ใบหน้าของเธอผ่าวร้อน เพราะมันเป็นครั้งแรกที่เธอเห็นภาพสุดพีค...เป็นการแสดงออกถึงความกำหนัดที่เป็นแบบสามมิติ และสามารถจับต้องได้ “อะแห้ม!!” หญิงสาวแสร้งกระแอม...เพราะหากปล่อยนานกว่านี้ เธอกลัวว่ามันจะเลยเถิด แมทธิวถอนปากออกมาจากการจุมพิตแบบถึงพริกถึงขิง เขาดันตัวคู่ขาออกห่างๆ หรี่ตามองผู้หญิงตรงหน้าด้วยสายตามีคำถาม? “เธอเป็นใคร?” ในสติอันน้อยนิด แมทธิวรู้แค่ว่าผู้หญิงตรงหน้า...ดูงดงามเหมือนนางฟ้า บริสุทธิ์และชวนชิม ดวงตากลมโตฉ่ำหวานจนเขาเผลอมองตาม ผมสีดำเคลียไหล่ จนนึกอยากจะสัมผัส... หญิงสาวกอดใบประกาศนียบัตรแนบอก เธอช้อนสายตามองสบนัยน์ตาเขา “ทิพมาตามคำสั่งคุณ ทิพมาเพื่อขอบคุณ คุณค่ะ” แมทธิวหรี่ตา สายตาเขาพร่ามัวจนมองผู้หญิงตรงหน้าเป็นแค่ภาพเงาวูบวาบ ซ้อนทับกันไปมา เขายกมือตบท้ายทอยแรงๆ พยายามทรงตัวยืน เดินเซแซ่ดๆ เข้าไปในห้องนอน มีทิพยอาภาเดินตามไปห่างๆ เธอคิดว่าชายหนุ่มต้องการความเป็นส่วนตัวเพื่อจะได้พูดคุยกับเธอ ชายหนุ่มทิ้งตัวนอนแผ่บนที่นอนขนาดคิงไซด์ เขาผงกศีรษะมองหญิงสาว กระดิกปลายนิ้วเรียกหล่อน “มานี่สิ!!” เธอเดินเข้าไปหาเขาแบบกล้าๆ กลัวๆ ไม่เคยคิดว่าจะต้องพูดคุยกับผู้มีพระคุณในห้องนอนที่บรรยากาศรอบตัวชวนขนลุก ปุบๆ ฝ่ามือใหญ่ตบลงบนที่นอน เขานอนหลับตาพริ้ม!! หญิงสาวกลั้นใจ ก้าวเดินไปตามคำร้องขอ กริยาที่แมทธิวแสดงออก เขาต้องการให้เธอนั่งลงบนที่นอน เป็นการเสี่ยงที่จะใกล้ชิดเพศชายครั้งแรก...แต่เมื่อคนตรงหน้าคือแมทธิว ความกลัวจึงไม่มี มีแต่ความตื่นเต้น!! เมื่อทิพยอาภาเทิดทูนชายหนุ่มประดุจเทพบุตร เขายื่นหัตถ์พระเจ้าฉุดเธอขึ้นมาจากขุมนรก ให้เธอได้เชิดหน้าต่อตากับคนอื่นได้แบบภาคภูมิใจ ส่งเสริมให้เธอมีความรู้...และอนาคตเธอคงมีชีวิตที่ดีแฉกเช่นคนอื่นๆ เธออิงสะโพกกับขอบเตียง โน้มตัวลงไปใกล้ๆ เพื่อฟังคำพูดอู้อี้จากปากของแมทธิว

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more