หนูแจ่มที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จกำลังจะเปิดคอมพิวเตอร์เพื่อดูงานต่อ พอได้ยินสาวใช้มาตามให้ไปพบคุณเอก เธอก็เม้มปาก
...ยังไม่เคยได้อยู่สงบๆ เลยหลังจากคืนนั้น...
“แนน เธออย่าเพิ่งไปนะ อยู่เป็นเพื่อนฉันก่อน” แจ่มใสหันมากระซิบกับสาวใช้คนสวยที่ยืนอยู่ข้างๆ
เป็นเอกนั่งอยู่หน้าโต๊ะทำงานใหญ่ที่ตั้งอยู่ซีกขวาของห้องนอน โดยมีบังตาแยกเป็นสัดส่วนมองเห็นท่าทางนั้นก็พอจะเดาได้ว่าแจ่มใสกำลังหาแนวร่วม
“เธอออกไปเถอะ ให้แจ่มใสอยู่รับใช้ฉันคนเดียวก็พอ”
แจ่มใสรีบดึงแขนแนนเอาไว้ “เฮียเอกมีอะไรจะใช้หนูแจ่มก็ใช้มาเถอะค่ะ”
แนนเห็นสายตาคาดโทษจากเจ้านายก็เริ่มอึดอัด
“แนน ไปได้แล้ว ปล่อยหนูแจ่มไว้นี่”
แนนรีบแกะมือของแจ่มใสออกแล้วรีบผละไปโดยเร็ว แจ่มใสหน้าเจื่อน มองดูร่างสูงที่สวมเสื้อคลุมนอนกำลังเดินเข้ามาใกล้ เธอเผลอถอยไปสองสามก้าวเพราะสังหรณ์ใจไม่ดี
“ทำไม? อยู่กับเฮียสองคนน่ากลัวนักหรือไง?”
ยังไม่ทันที่แจ่ม
