ระหว่างที่เดินเที่ยวด้วยกัน แจ่มใสรู้สึกว่าสายตาของหญิงสาวทั้งหลายต่างจับจ้องที่ว่าที่คู่หมั้นของเธอ แต่ความรู้สึกชื่นชมนั้นพอส่งมาถึงเธอกลับกลายเป็นสายตาเวทนา
‘เออ รู้แล้วว่าไม่ควรจะเดินคู่กัน’
ในขณะที่เนติทั้งหล่อเหลาแต่งตัวดี แจ่มใสกลับมีสภาพคล้ายกับคน รับใช้ที่มาคอยถือของให้เจ้านาย เนติไม่ปล่อยให้เธอยืนอยู่ห่างได้นาน เขาแย่งเอาของมาถือให้และเดินเคียงคู่เธอ
“สายตาแบบนี้เฮียชินแล้ว หนูแจ่มก็อย่าไปใส่ใจนักเลย” เขาพูดยิ้มๆ
“หนูแจ่มไม่ได้ห่วงตัวเอง กลัวแต่เฮียเนต่างหากจะเสียภาพพจน์”
“โอ๊ย! อย่าไปใส่ใจเลยน่า เฮียเองก็ไม่ได้ห่วงหรอกเรื่องพวกนี้”
ทั้งสองหัวเราะให้กัน เนติรู้สึกว่าแจ่มใสพออยู่นอกคฤหาสน์แล้วก็เป็นแค่วัยรุ่นคนหนึ่งที่ร่าเริง
“แต่สาวๆ คงจะผิดหวังกันเยอะเลยนะคะเฮีย เพราะเข้าใจผิดว่าหนูแจ่มเป็นแฟนเฮีย”
“เออ...ถ้าแบบนั้นคงช่วยไม่ได้แล้วล่ะ เพราะความจริงเราก็เป็นว่าที่
