احمد الصياد: عاوزك تتعودى ان جوازنا يكون حقيقى.
دينا بتوتر :انت تقصد ايه؟
احمد الصياد وهو يقترب من خدها بيده ويمشى بيده على وجهها.
احمد الصياد: اقصد ان من بكره تتعودى ان انا وانتى هيجمعنا اوضه واحده وسرير واحد من بكره هتكونى مراتى على الورق وفى الحقيقه،
دينا وهي تبعد يده عن وجهها بق*ف:
دينا : ازاى ازاى عاوزنى اقبل بكده انا حتى معرفكش وانت بتكرهنى وعاوز تنتقم منى ليه عاوز تحطمنى اكتر انت مش عارف حاجه.؟
احمد الصياد بسخريه: حلو دور البراءة ده لكن مش هيخيل عليا بصى يا حلوه انا انتقامي من ابوكى هتكونى انتي وسيله من ضمن وسائل تدميره وفى حاجه كمان انا مش هخليكى مراتى حبا فيكى لالا ابدا انتى بالنسبه ليا ولا تساوى اى حاجه لكن هتخلفى ليا طفل واول ما تولدى هاخده منك وارميكى بره وبكده ادمرك مش هخليكى تشوفيه هتكونى ميته بالنسبه له.
دينا بغضب حقيقى وهى تدفعه بقوه وتبتعد عن محيط يديه.
دينا :
