บทที่ 22
ความเงียบครอบงำรอบกายอยู่นานหลายอึดใจ แต่ก่อนที่หล่อนจะขาดใจตายเพราะความตึงเครียดนั้นคนตัวโตก็คำรามใส่หน้าหล่อนเสียก่อน สายตาที่เขาจ้องมองมานั้นเต็มไปด้วยการกล่าวหา
“รู้สึกแย่มาก”
และเขาก็ถอนกายพลิกลงไปนอนข้างๆ ใช้ศอกข้างหนึ่งพยุงตัวเองเอาไว้ ขณะจ้องหน้าหล่อนเขม็ง หญิงสาวน้ำตาซึม ความผิดหวังแล่นขึ้นมาปะทุในอกอย่างรุนแรง
“แก้ว...”
“เธอมันพวกสิบแปดมงกุฎ อย่าคิดนะว่าฉันจะตามเกมของเธอไม่ทัน คงอยากเป็นเมียฉันมากสินะถึงได้โกหกกุเรื่องผัวทั้งสิบแปดคนนั้นขึ้นมา ทั้งๆ ที่รายชื่อผัวของเธอจริงๆ มีแค่ชื่อของฉันคนเดียว” เขาเยาะหยันมองหล่อนอย่างรังเกียจ แก้วกัลยากัดปากจนเจ็บ
“แก้วขอโทษ ที่ต้องโกหก”
“ไม่จำเป็นต้องขอโทษหรอกมั้ง เพราะเธอได้รับโทษไปแล้วนี่ เจ็บใช่ไหมล่ะตอนที่ฉันเอานะ”
วาจาของเขาแสนหยาบคาย แต่มันก็ยังน้อยว่าความหยาบกระด้างจากสายตาสีน้ำเงินเข้มคู่นั้น ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าน
