บทที่ 15
วันนี้ตลอดทั้งวันหล่อนไม่มีโอกาสได้ใกล้ชิดกับ เซร์คิโอเลยแม้แต่วินาทีเดียว เมื่อคืนเขาก็ปิดประตูใส่หน้า พอเช้ามาเขาก็รีบเผ่นแน่บออกไปทำงาน ท่าทางของเขาแสดงออกมาอย่างชัดเจนว่าขยะแขยงและรังเกียจหล่อนมากมายเพียงใด
หล่อนอยากจะถอนตัวถอนใจ ยกเลิกเรื่องบ้าๆ นี้เสีย แต่ก็รู้ดีว่าไม่มีทางทำอย่างที่คิดเอาไว้ได้ ทุกคนรอความหวังจากหล่อนอยู่ รวมถึงกัญญิกาที่โทรหาหล่อนทุกๆ สองชั่วโมงเพื่อสอบถามความคืบหน้า แต่ในทุกครั้งหล่อนก็มีแต่ความล้มเหลวมอบให้ เซร์คิโอระวังตัวแจ และไม่ยอมอยู่กับหล่อนตามลำพังอีกเลย เดี๋ยวนี้หล่อนเข้าถึงตัวผู้ชายคนนี้ยากเหลือเกิน ยากมากจนหล่อนอดท้อแท้ไม่ได้
“คุณแก้วคะ โทรศัพท์จากเมืองไทยค่ะ” แก้วกัลยารีบกล้ำกลืนความขมขื่นลงไปในอก ก่อนจะหันไปปั้นหน้ายิ้มแย้มให้กับเจ้าของเสียงเรียกด้านหลัง
“ขอบใจจ้ะ” หญิงสาวรับโทรศัพท์ไร้สายสีดำมาแนบหู แต่ยังไม่ทันได้พูดสิ่งใดออกไป เสียงร้อ
