ใต้เงา จอมมาร ชุด เล่ห์ร้ายจอมมาร

ตอนที่ 9

บทที่ 9

ให้ตายเถอะ ทำไมเซร์คิโอถึงได้หล่อเหลานักหนานะ นี่หล่อนตายแล้วมาเกิดอยู่บนสวรรค์หรือเปล่าจึงได้มีโอกาสพบกับเทพบุตรที่ทั้งสง่างาม ทั้งดูเถื่อนทมิฬรวมอยู่ด้วยกันแบบนี้ เขาช่างดูเซ็กซี่ หล่อร้ายกาจ พ่อเจ้าประคุณเกิดมาเพื่อเขย่าหัวใจของสาวๆ โดยแท้

สาวน้อยพยายามกลืนน้ำลายลงไปหล่อเลี้ยงลำคอที่แห้งผากของตนเอง ขณะช้อนตาขึ้นมองใบหน้าคู่สนทนาที่หล่อสุดในสามโลกด้วยความชื่นชมระคนขลาดกลัว

“มาทำบ้าอะไรตรงนี้แม่คุณ...”

แม้น้ำเสียงจะแผ่วเบาเพราะถูกเค้นออกมาจากลำคอแต่ระดับความกระด้างและเหี้ยมโหดนั้นไม่น้อยลงเลย หญิงสาวใจสั่นระทึกพยายามร้องบอกตัวเองว่าอย่ากลัว อย่ากริ่งเกรงในอำนาจของผู้ชายคนนี้ แต่ยิ่งพยายามก็ยิ่งล้มเหลว เพราะแค่เขาคว้าหมับลงบนต้นแขนเล็กแรงๆ หล่อนก็แทบจะลมจับเสียแล้ว

“ฉันถาม ตอบด้วย” เขาคาดคั้น นัยน์ตาสีน้ำเงินจัดดุกร้าว แก้วกัลยาตัวสั่น

“แก้ว... เอ่อ แก้วออกมาเดินเล่น...”

หล่อนสังเกตเห็นริมฝีปากหยักสวยของเซร์คิโอบิดเบี้ยวเล็กน้อยด้วยความหมิ่นแคลน

“คงใจลอยมากสินะ ถึงได้ไม่เห็นแม้กระทั่งรถที่กำลังแล่นมา”

เขาประชดประชันเสียงเรียบ ปล่อยแขนหล่อนให้เป็นอิสระ แต่นัยน์ตาคมกริบสีน้ำเงินจัดยังคงพันธนาการการเคลื่อนไหวรวมทั้งจังหวะการหายใจของหล่อนเอาไว้อย่างมีประสิทธิภาพทีเดียว

“แก้ว... ขอโทษค่ะ”

เซร์คิโอหรี่ตามองดวงหน้างามของสตรีสาวคนสวยที่เข้ามาวิ่งวนในสมองของเขาตั้งแต่เช้าจนถึงบัดนี้ที่ล่วงเลยมาจนบ่ายสามกว่าแล้วก็ยังไม่ยอมออกไปนิ่ง ก่อนจะยอมรับอย่างไม่เต็มใจนักว่าแก้วกัลยาสวย งดงาม และมีชีวิตชีวาเหลือเกินในสายตาของตัวเอง แถมเมื่อได้ปลอกเปลือกออกก็ยิ่งน่าหลงใหล เขายังจำปทุมถันอวบสล้างที่มีโอกาสได้ดูดกลืนได้ติดตาติดใจ มันทั้งนุ่มทั้งหยุ่นราวกับมีสปริงชั้นดีฝังอยู่ภายใน แล้วยังจะกลีบปากอิ่มเต็มตรงหน้าเขาอีก มันทั้งนุ่มทั้งหวานให้ความรู้สึกดีเหลือเกินยามที่ได้ทาบปากลงไป

ชายหนุ่มพยายามสลัดเจ้าความคิดที่อยากจะลากแม่สาวน้อยตรงหน้าขึ้นไปนอนแผ่บนเตียงแล้วจากนั้นก็ครอบครองร่างงามให้หายอยากเอาไว้ด้วยพละกำลังทั้งหมดที่มี ก่อนจะรีบถอยหลังออกห่างอย่างรวดเร็วเมื่อรู้ว่ายิ่งอยู่ใกล้เจ้าหล่อน เขาก็ยิ่งเข้าตาจนมากเท่านั้น

ก็เพราะสาเหตุนี้ล่ะมั้ง เขาจึงไม่สามารถจะร่วมรักกับแม่ผู้หญิงร้อนแรงที่นอนทอดกายรออยู่บนเตียงที่เพนท์เฮ้าส์สุดหรูในตัวเมืองมาดริดได้ ตอนนี้ในสายตาของเขาไม่มีผู้หญิงคนไหนที่จะดูดี สวยงามและน่ากินเท่ากับผู้หญิงที่กำลังยืนอยู่ตรงหน้าของเขาอีกแล้ว

แต่เขาจะไม่ยอมพ่ายแพ้ง่ายๆ หรอก จะต่อสู้จนหมดทางนั่นแหละ อยากจะรู้เหมือนกันว่าแก้วกัลยาจะงัดมารยาเล่มไหนมาใช้กับเขา

“ถ้าคิดจะอยู่ที่นี่ก็อย่าออกมาเพ่นพ่าน ฉันไม่ชอบ”

เซร์คิโอกระชากเสียงห้วนตอบออกมา พร้อมกับหมุนตัวทำท่าเดินกลับเข้าไปในคฤหาสน์หลังงาม แต่ก็ถูกมือนุ่มคว้าท่อนแขนที่โผล่ออกมาจากเสื้อเชิ้ตสีขาวแขนยาวที่ปลายแขนถูกพับขึ้นไปจนถึงบริเวณข้อศอกเอาไว้เสียก่อน กายหนุ่มสั่นสะเทือนอย่างรุนแรงทันที แต่ก็จำต้องข่มมันเอาไว้ภายใต้ใบหน้าราบเรียบเช่นเดิม

“แต่แก้วมาอยู่ที่นี่ในฐานะเจ้าสาวของคุณนะคะ”

“ก็ยังไม่ใช่เมียไม่ใช่หรือ?”

คนตัวโตหันกลับมา จ้องสาวน้อยด้วยสายตากระด้าง ก่อนจะสะบัดแขนของตัวเองให้หลุดจากการเกาะกุมของมือนุ่มด้วยท่าทางที่บ่งบอกให้รู้ว่าเขารังเกียจขยะแขยงแค่ไหน วูบหนึ่งแก้วกัลยาก็อยากจะวิ่งหนีไปเสียให้ไกลๆ ไม่อยากเห็นสายตาเหยียดหยามของผู้ชายคนนี้อีก แต่เมื่อความจริงปะทะใส่หน้า หล่อนก็ไม่สามารถจะทำเช่นนั้นได้ ความอยู่รอดของครอบครัวขึ้นอยู่กับหล่อนเพียงคนเดียวเท่านั้น

หญิงสาวเม้มปากแน่น พลางสูดลมหายใจเข้าปอดแรงๆ หลายครั้งติดต่อกัน ก่อนจะเอื้อนเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเรียบรื่นคล้ายกับผ่านการฝึกฝนมากอย่างดี

“แก้วจะเป็นภรรยาของคุณในคืนนี้...”

เซร์คิโอหัวเราะออกมาอย่างเดือดดาล ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าผู้ชายหยิ่งผยองเช่นเขาจะต้องมาถูกผู้หญิงคนหนึ่งพยายามใช้ลูกล่อลูกชนเพื่อลากขึ้นเตียง มันน่าขำ แต่ก็ขำไม่ออกสักนิด เมื่อเขาก็ทำท่าจะตกหลุมเสน่ห์ของแม่เจ้าสาวในอนาคตคนนี้เข้าเสียแล้วจริงๆ

“ตบมือข้างเดียวไม่ดังหรอกสาวน้อย...” เขามองหล่อนด้วยสายตาที่ทำเอาคนถูกมองหน้าร้อนผ่าว วูบวาบไปทั้งเนื้อทั้งตัว

“ถ้าฉันไม่ทำ... เธอก็ไม่มีทางได้เป็นเมียฉันอย่างที่หมายมาดเอาไว้หรอก” เขาหัวเราะเยาะออกมาอีกครั้ง ขณะที่แก้วกัลยาหน้าแดงเถือกไปด้วยความอับอายแกมอดสู

“ทางที่ดีเลิกฝันเสีย เพราะต่อให้เธอแก้ผ้าแล้วแยกขาให้ฉันเอาเธอตรงหน้า ฉันก็จะไม่มีทางชายตาแล” ชายหนุ่มรู้ดีว่าตนเองพูดไม่ตรงกับความรู้สึกที่แท้จริงในใจเลยแม้แต่น้อย เพียงแค่คิดว่าเจ้าหล่อนกำลังแก้ผ้าแล้วแยกขาโชว์ความสาวอวบอูมแค่นั้น กายหนุ่มของเขาก็ร้อนวูบร้อนวาบ อยากจะเดินหน้าดื่มกินเรือนร่างอรชรอิ่มเต็มของเจ้าหล่อนให้หายคลุ้มคลั่งขึ้นมาอย่างรุนแรงเสียแล้ว

เขาจะต้องเผลอตัวทำอะไรที่ขัดต่อสิ่งที่ตัวเองตั้งใจเอาไว้แน่ หากยังขืนยืนต่อล้อต่อเถียงกับแก้วกัลยาไม่เลิกแบบนี้ เมื่อคิดได้เช่นนั้นเซร์คิโอจึงเลือกที่จะยุติการสนทนาทุกอย่างลงและหมุนตัวก้าวยาวๆ เดินเข้าไปภายในตึกใหญ่เบื้องหน้า แก้วกัลยารีบเดินตามเข้าไป

“แก้วรู้ว่าคุณรังเกียจแก้ว...”

“รู้ก็ดีแล้วนี่ จะได้ไม่ต้องบอกซ้ำอีก”

เขาตอบทั้งๆ ที่ยังไม่ได้หยุดเดินแม้แต่น้อย ด้วยส่วนสูงที่ผิดกัน ช่วงขาที่ยาวกว่ามากของเซร์คิโอทำให้แก้วกัลยาถึงกับต้องวิ่งตามเลยทีเดียวกว่าจะสามารถทำให้ตัวเองเดินตามเขาได้ทัน

“แต่คุณไม่มีทางปฏิเสธแก้วได้หรอกค่ะ เพราะยังไงเสียเราก็ต้องแต่งงานกัน” ประตูกระจกถูกเลื่อนเปิดออก ร่างสูงใหญ่เดินผ่านเข้าไป โดยมีหญิงสาวตามไปติดๆ

“ก็เห็นอยู่ชัดๆ ว่าฉันกำลังปฏิเสธเธออยู่ และหากหน้ายังมียางหลงเหลืออยู่บ้างล่ะก็ เลิกตามตื้อขอให้ฉันเอาทำเมียสักทีเถอะ มันน่าสะอิดสะเอียน”

คนตัวโตหยุดเดินและหมุนตัวกลับมาเผชิญหน้าหล่อนกะทันหันทำให้หญิงสาวหยุดเท้าไม่ทัน ร่างสองร่างชนกันอย่างจัง และด้วยกลัวที่จะล้มลงไปกองกับพื้นทำให้แก้วกัลยารีบไขว่คว้าต้นแขนของเซร์คิโอเอาไว้ทันที สองกายเบียดบดกันโดยไม่ตั้งใจแต่กระนั้นมันก็พอจะทำให้เลือดหนุ่มลุกเป็นไฟ

“ยั่วเก่งนี่...”

เขาชมหรือเยาะหยันก็ไม่อาจรู้ได้ หล่อนรู้เพียงว่าตอนนี้ร่างของตัวเองถูกเขาดันไปจนชนกับกำแพงใกล้ๆ และกายใหญ่ๆ ของเขาก็ตามเข้ามาเบียดบดเคล้าคลึงจนหญิงสาวรับรู้ได้ถึงความตื่นตัวใหญ่โตของเขาที่ดุนดันอยู่ตรงหน้าท้อง ทำเอาแก้มสาวแดงระเรื่อสุกปลั่ง