เล่นกับเพื่อน :: CHAPTER 7 ก็แค่ทำให้เขาไม่ต้องซื่อสัตย์กับตัวเอง [100%]
1351 Words
“เฮียไม่ได้ยุให้แป้งทำเรื่องอะไรที่มันร้ายแรงนะ เฮียเห็นแป้งกับไอ้ซันตั้งแต่เด็ก และรู้ว่าแป้งรู้สึกยังไงกับมัน เฮียแค่อยากช่วยให้น้องของเฮียทั้งสองคนสมหวัง ที่ผ่านมาไอ้ซันมันอาจจะคิดกับแป้งแบบเพื่อนที่ตราหน้ามันอยู่ สักวันถ้าเกิดมันกำลังจะเสียแป้งไป มันคงจะรับรู้เองว่ามันได้ทำผิดพลาดไปและถึงตอนนั้น แป้งจะเข้าใจว่าสิ่งที่แป้งทำ มันไม่มีทางสูญเปล่า”
“จริงเหรอคะเฮีย”
“เก็บไปคิดเอาเอง เฮียแค่ชี้แนะ ที่เหลือขึ้นอยู่กับแป้ง ไม่ได้อยู่ที่เฮีย” ร่างสูงลุกขึ้นวางมือลงบนศีรษะฉัน “เฮียต้องกลับแล้ว มีนัดกับเกี๊ยวพาเมียไปดินเนอร์น่ะ”
“ขอบคุณนะคะเฮีย”
เฮียไนท์ส่งยิ้มให้กับฉัน จากนั้นร่างสูงก็เปิดประตูออกไปทิ้งฉันไว้กับคำพูดที่วนเวียนอยู่ในหัวจนเอนศีรษะพิงกับพนักโซฟา ตวัดขาไขว่ห้างและมองดวงไฟในห้องทำงานของเฮียไนท์ ฉันไม่ได้ลังเลกับความรู้สึกของตัวเองเหมือนกับซันนะ ฉันแค่กลัวต่างหากที่เผลอทำเรื่องที่ไม่ควรทำ หากแต่ว่าคำพูดของเฮียก็ดันมากระตุ้นฉันน่ะสิ มันก็ถูกของเฮียไนท์นะ ทำไมฉันจะต้องคิดให้มันยุ่งยากด้วย ในเมื่อซันซื่อสัตย์กับความรู้สึกตัวเองขนาดนั้น ฉันก็แค่ทำให้เขาไม่ต้องซื่อสัตย์กับมันก็พอนี่นา
ถึงจะเป็นเพื่อนกันก็มันกันได้นี่นา และฉันเชื่อด้วยว่าซันไม่มีทางตัดความสัมพันธ์ที่มีต่อฉันไปได้แน่นอน
“เอาไงดีแป้ง” เพราะที่ผ่านมาฉันอยากทำอะไรหลายๆ อย่างกับซัน ไม่เว้นแม้แต่เรื่องบนเตียง มันจะคุ้มค่าใช่ไหมคะเฮียไนท์ มันจะไม่สูญเปล่าใช่ไหมถ้าหากแป้งจะทำมันจริง เฮียให้ข้อคิดและให้ฉันกลับมาคิดเอาเองว่ามันควรหรือไม่ควรทำ “เฮ้อ ฉันเกลียดตัวเองชะมัด”
ดวงตาของฉันค่อยๆ หลับลงและนึกไปถึงภาพวันวานของฉันกับซันที่เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็ก เติบโตมาด้วยกันอย่างมีคุณภาพทั้งสามคนรวมไปถึงสอง ฉันยังคงคิดถึงวันที่ซันจะไปต่างประเทศกับพ่อแม่เขา ตอนนั้นฉันรั้งเขาเอาไว้คิดว่าซันคงไม่สนใจหรอก สุดท้ายเขากลับมาหาฉันที่บ้านด้วยถ้อยคำที่บอกว่า ‘ฉันจะไม่ทิ้งเธอไปไหน’ คำพูดของเขาตราตรึงเข้ามาในหัวใจของฉัน ตอนนั้นคิดเสมอว่าคงจะเพราะไม่อยากห่างจากซันก็ได้ ใครจะรู้ว่าเหตุการณ์วันนั้นมันจะทำให้ความรู้สึกของฉันเปลี่ยนไปแบบเรียกเท่าไหร่ก็ไม่กลับมาซะด้วย
แกร๊ก~
“แป้ง” น้ำเสียงแหบพร่าเซ็กซี่คุ้นหู ทำให้ฉันลืมตาขึ้นมองร่างสูงที่โน้มใบหน้าเข้ามาใกล้ ฉันตกใจจนเผลอเอามือผลักอกของเขาให้ถอยห่าง แต่ซันก็แข็งแกร่งเกินกว่าจะเซถอยหลัง “กลิ่นเหล้าหึ่งเลยนะ”
“มาทำไม”
“เฮียไนท์โทรบอกว่าเธอเมาปลิ้น เกือบจะโดนไอ้เหี้ยตัวไหนลากไปแล้ว”
“เรื่องของฉัน ไม่เห็นจะต้องสนใจกันเลย”
“งี่เง่าอีกแล้วนะ”
“นายมากกว่า! วันนี้เห็นฉันงอนเดินหนีก็ไม่ยอมตาม” ตวาดใส่คนตรงหน้าและลุกขึ้นยืนเกือบจะล้ม ถ้าซันไม่โอบเอวฉันเอาไว้จนใบหน้าเซซุกลงบนเสื้อเชิ้ตสีดำที่มีกลิ่นหอมจากน้ำหอมที่ฉันซื้อให้เขา “บ้าที่สุด”
“ทำไมชอบทำให้หงุดหงิดตลอดเวลาเลยวะ”
“อะไรอีกล่ะ!”
“แต่งตัวเหี้ยอะไร นมแม่งจะทะลักออกมาแล้ว ทีหลังแม่งแก้ผ้าเลยไหม?” ซันบ่นฉันและดันให้ขยับตัวออกห่าง เขาถอนหายใจและเอื้อมมือมาติดกระดุมให้ฉันสองเม็ดที่ถูกปลดลงมา “กูอยากจะบ้าตายที่มีเพื่อนงี่เง่าแบบมึงเนี่ย”
“...”
“กลับได้แล้ว”
“ฉันไม่กลับบ้าน” ดึงชายเสื้อเชิ้ตของซันเอาไว้จนเขาหันมา ดวงตาของฉันฉ่ำเยิ้มจนคล้ายกับกำลังยั่วเขา แต่หมอนี่ไม่เคยเห็นหรอก “จะไปนอนที่ห้องนาย”
ซันมองหน้าฉันพลางถอนหายใจ ก่อนจะหันมาและช้อนร่างฉันขึ้นอุ้มในท่าเจ้าหญิง เขาไม่พูดอะไรออกมาแม้แต่คำเดียวสิ่งที่ทำได้คือการกดหน้าลงตำแหน่งลำคอแกร่งขณะที่ซันอุ้มฉันเดินออกจากผับเฮียไนท์มาถึงรถของเขา เมื่อเข้ามาประจำที่เรียบร้อยเขาก็หยิบเสื้อแจ็กเกตสีดำหลังรถมาคลุมตัวให้ฉันและขับออกไปโดยไร้ซึ่งเสียงพูดคุย
มาถึงคอนโดของซันในเวลาต่อมา เขาก็อุ้มฉันมาถึงห้องและค่อยๆ วางลงบนโซฟา จากนั้นก็ถอดรองเท้าส้นสูงให้ฉัน โดยไม่พูดอะไรออกมาแม้แต่คำเดียว กลับมาหาฉันอีกรอบพร้อมกะละมังและผ้าขนหนูเพื่อเช็ดหน้าให้ฉันสร่างเมา ทันทีที่ผ้าขนหนูชุบน้ำเย็นแตะลงบริเวณหน้าก็ทำให้ฉันรู้สึกเย็นขึ้นมาทันที
“ก็รู้ว่ากินเหล้าแรงๆ ไม่ได้ ทำไมต้องดันทุรังกินมันด้วยวะ”
“เรื่องของฉัน”
“ใช่ เรื่องของเธอ แต่ลำบากกูไง”
“ก็ทิ้งฉันไว้ที่ผับเฮียไนท์ดิ ไม่เห็นต้องมาเลยถ้าเฮียไนท์โทรไป” ปัดมือซันออกและเบือนหน้าหนีเขา แต่ดูเหมือนว่าซันจะหงุดหงิดเอามากๆ เขาก็จับข้อมือฉันไว้ไม่ให้ปัดมือเขาออก ทันทีที่ผ้าขนหนูลากไล้มาถึงลำคอระหง ฉันก็ปรือตามองใบหน้าหล่อเหลาที่กำลังโฟกัสมาที่ตำแหน่งเช็ดซอกคอ ด้วยความที่ฉันอยากลองยั่วเขาก็เลยทาบทับมือบนหลังมือซัน จากนั้นก็ให้มือของเขาลากไล้มาถึงหน้าอก ซันเห็นแบบนั้นก็ตกใจพยายามชักมือตัวเองกลับ แต่ก็ไม่ได้ผล “เช็ดตรงนี้ด้วย”
“...”
“ฉันร้อนอกร้อนใจ” น้ำเสียงยานครางเอื้อนเอ่ยบอกเขาเสียงอ่อนหวาน สบเข้ากับนัยน์ตาคมที่จ้องลึกเข้ามาในดวงตาของฉัน ขณะที่ยังคงจับมือซันให้เช็ดตรงบริเวณหน้าอก “เช็ดให้ฉันหายร้อนที”
“แป้ง เธออย่าทำแบบนี้”
“ฉันทำอะไร?” คำถามของซันทำให้ฉันฉงนใจ “ก็ร้อน”
“เธอเมา” ใช่ฉันเมา แต่ฉันก็มีสติครบถ้วนที่คิดหรือกำลังทำอะไร “ควรนอน”
“ไม่ นายต้องนั่งตรงนี้กับฉัน” ซันจ้องหน้าฉันก่อนจะชักมือตัวเองกลับ โยนผ้าขนหนูลงในกะละมัง จากนั้นก็ทิ้งตัวลงนั่งบนพื้นพรมและยกมือเสยเส้นผมสีดำสนิทขึ้นไปราวกับกำลังคิดอะไรอยู่ ฉันลอบมองใบหน้าหล่อเหลาด้านข้าง จมูกโด่งเป็นส้นและริมฝีปากแดงคล้ำที่ฉันอยากจะสัมผัสมันอีกสักครั้ง มันจะเป็นไปได้ไหมนะ
‘มันซื่อสัตย์กับความรู้สึกของตัวเองก็จริง แต่ใช่ว่าแป้งจะทำให้มันไม่ซื่อสัตย์ก็ได้นี่นา’
ฉันกำลังคิดทำลายมิตรภาพที่ยาวนานของเราสองคนใช่ไหม... คำตอบคือใช่ ฉันจะทำลายความซื่อสัตย์ที่ซันมีต่อฉัน ต่อให้ผลมันจะออกมาแบบไหนฉันก็ไม่สนใจอีกต่อไป ที่ฉันสนก็คือเขาคนเดียวเท่านั้น
หมับ
“อะไร?” เอื้อมมือไปกระชากคอเสื้อเชิ้ตของซันจนเขาหันหน้ามามองฉันพลางขมวดคิ้ว “จะเอาอะไร”
“...”
“จ้องหน้าฉันทำไม” ซันมองหน้าฉันที่ไม่ให้คำตอบอะไร หากแต่ว่าสายตาของฉันกลับมองลงไปยังริมฝีปากแดงคล้ำ ฉันจะทำตามที่หัวใจของฉันเรียกร้องมาตลอด ฉันจะทำมันเพราะไม่อยากคิดลังเลอีกต่อไปแล้วจริงๆ “แป้ง อื้ม!”
ไม่แคร์อีกต่อไปแล้ว ไม่กักเก็บมันเอาไว้อีกต่อไป พอที... จากนี้ฉันจะเดินเกมแล้วนะ ซัน
*------------------------------------------*
- Writer
