ดามรักวิวาห์ฟ้าแลบ

บทที่ 8 ห่วงใย

กรองแก้วขยับลุกขึ้นยืน จากนั้นก็สาวเท้าเข้าไปใกล้เจนภพแล้วตบไปที่ใบหน้าของชายหนุ่มฉาดใหญ่ด้วยความรู้สึกที่มันอัดแน่นอยู่ในใจมานาน ตอนนี้เธอรู้สึกโล่งมาก ถึงแม้ใครจะบอกว่าการระบายอารมณ์ด้วยการใช้กำลังเป็นสิ่งไม่ดีแต่บางสถานการณ์เธอก็คิดว่าการใช้กำลังเนี่ยมันเหมาะที่สุดแล้ว

“ซี๊ด” เจนภพรู้สึกแสบใบหน้ามากๆ

“ดีมากครับ” อาทิตย์ยิ้มออกมาด้วยความสะใจ

“คนเลวๆแบบพี่ต้องไม่มีที่ยืน”

“มึงจะทำอะไรกูได้ห่ะ”

“ส่งมึงให้ตำรวจไงโง่จริงๆ” อาทิตย์ตอบกลับอย่างคนที่เหนือกว่าตัวจริง

“อย่านะอย่าส่งกูให้ตำรวจนะ” เจนภพพยายามร้องห้าม

“ใครจะโง่ไม่ส่งล่ะทำเลวไว้ขนาดนี้”

สุดท้ายทั้งหมดก็พากันไปที่โรงพักเพื่อที่จะให้ตำรวจดำเนินคดีกับเจนภพ หลังจากจบเรื่องกรองแก้วและอาทิตย์ก็ไปส่งกิ่งแก้วที่บ้านพักซึ่งก็เป็นเวลาเกือบรุ่งเช้าของอีกวันและเวลานี้ก็เป็นเวลาที่ยาเริ่มสิ้นฤทธ์

“ตาอาทิตย์ไปไงมาไงจ๊ะเนี่ย”

“ผมพาน้องกิ่งมาส่งครับ”

“ยัยกิ่งทำไมมาอยู่กับอาทิตย์ได้ล่ะลูก”

“เรื่องมันยาวครับคุณป้าเดี๋ยวผมเล่าให้ฟังครับ”

“จ๊ะๆ ตอนแรกป้าคิดว่ายัยกิ่งไปนอนห้องเพื่อนซะอีก” เขาพาน้องสาวมาส่งถึงห้องนอนส่วนตัว เขาปล่อยให้เธอนอนอยู่อย่างนั้นและก็ลงไปคุยกับมารดาและบิดาของหญิงสาวด้านล่าง อาทิตย์เปิดหลักฐานให้ทั้งสองท่านดูแน่นอนว่าพอรู้ความจริงก็ทำให้มารดาของหญิงสาวร้องไห้ออกมาที่เกิดเรื่องไม่ดีขึ้นกับลูกสาวของตน

“เลว มันเลวได้ขนาดนี้เลยหรอแล้วตอนนี้มันอยู่ไหน”

“อยู่ที่โรงพักแล้วครับคุณลุง”

“ดี ให้ขังลืมมันไปเลยยิ่งดี”

“ผมก็หวังว่าจะเป็นอย่างนั้นครับ”

อาทิตย์และกรองแก้วกลับออกไปแล้ว กิ่งแก้วที่สะลึมสะลือตื่นมาบนเตียงกว้างในห้องนอนตัวเองด้วยความสงสัยว่าเธอกลับมาบ้านตั้งแต่เมื่อไร เธอแทบจำอะไรไม่ได้เลย

“หนูกิ่งตื่นแล้วหรอลูก” คุณหญิงกนกวรรณที่นั่งเฝ้าลูกสาวนอนหลับรีบถามออกไปเมื่อเห็นว่าลุกสาวขยับตัวไปมา

“กิ่งปวดหัวไหมลูกเดี๋ยวพ่อให้เด็กเอายามาให้” คนเป็นพ่อเองก็เป็นห่วงไม่ต่างกัน

“กิ่งกลับมาบ้านตั้งแต่ตอนไหนคะเนี่ยกิ่งจำอะไรไม่ได้เลยค่ะคุณแม่” สองสามีภรรยามองหน้ากันด้วยความลำบากใจไม่รู้ว่าจะตอบคำถามนี้ของลูกสาวอย่างไร

“เอ่อ คือ...” คนเป็นแม่ลังเลที่จะตอบ คนเป็นพ่อเลยต้องบอกออกไปตรงๆ

“พี่อาทิตย์เขามาส่งหนูน่ะลูก”

“เกี่ยวอะไรกับพี่อาทิตย์หรอคะเมื่อวานกิ่งไม่ได้เจอพี่อาทิตย์เลยนะคะ” พี่อาทิตย์จะมาส่งเธอได้อย่างไรกันในเมื่อเธอออกไปกับแฟนหนุ่มอย่างเจนภพ

“เอาเป็นว่าลูกลุกขึ้นอาบน้ำอาบท่าก่อนแล้วพ่อจะเล่าเรื่องทุกอย่างให้ลูกฟังเองดีไหม”

“ก็ได้ค่ะ รอกิ่งสักครู่นะคะคุณพ่อคุณแม่”

“จ้ะ ไม่ต้องรีบก็ได้ลูก” เวลาผ่านไปช้าๆ กนกวรรณนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนและตอนที่อาทิตย์มาส่งเมื่อรุ่งเช้า หากว่าอาทิตย์และกรองแก้วไปช่วยลูกสาวเธอไว้ไม่ทันเธอไม่รู้เลยว่าอนาคตของลูกสาวตัวเองจะเป็นอย่างไรถ้าต้องทนอยู่กับผู้ชายเห็นแก่ตัวแบบนี้ ความจริงที่ออกมาจากปากของหลานชายและหลักฐานในโทรศัพท์เครื่องหรูของกรองแก้วและอาทิตย์ทำให้คนเป็นพ่อพูดอะไรไม่ออก ในใจคิดแค่เพียงว่าเรื่องร้ายๆได้ผ่านไปแล้ว คนชั่วต้องเข้าคุก

“ไม่ต้องคิดมากนะคุณหญิง ต่อจากนี้จะไม่มีใครมาทำอะไรลูกสาวเราได้แล้วผมสัญญา”

“ฮึกๆ ค่ะ” คนเป็นแม่น้ำตาคลอห้ามใจตัวเองไม่ได้ต้องร้องไห้ออกมาเบาๆ แล้วก็กอดเอวของสามีเอาไว้อย่างต้องการกำลังใจ ด้านกิ่งแก้วเมื่ออาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วเดินออกมาเห็นคนเป็นแม่นั่งปาดน้ำตาก็รู้สึกเป็นกังวลใจอย่างมาก

“เกิดอะไรขึ้นคะคุณพ่อ คุณพ่อช่วยเล่าความจริงให้กิ่งทราบเถอะนะคะกิ่งขอร้อง กิ่งอยากรู้ความจริงว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่แล้วที่สำคัญพี่ภพหายไปไหนทำไมถึงไม่ได้มาส่งกิ่งด้วยตัวเอง” การที่พ่อและแม่ไม่ได้พูดถึงแฟนหนุ่มของเธอเลยมันเลยทำให้เธอยิ่งสงสัย

“ได้สิลูกพ่อจะเล่าให้ลูกฟังทุกอย่างที่ลูกอยากรู้”

“ค่ะ” คนเป็นพ่อเริ่มเล่าเรื่องราวทั้งหมดอย่างใจเย็นให้ลูกสาวคนสวยฟัง เธอตั้งใจฟังเรื่องราวทั้งหมดอย่างรวดร้าวใจ ทำไมนะทำไมเขาถึงทำกับเธอได้ลงคอ ที่สำคัญเธอต้องขอบคุณพี่สาวพี่ชายที่เธอรักที่มาช่วยเหลือเธอได้ทันเวลาพอดี ไม่อย่างนั้นเธอไม่อยากคิดเลยว่าจะเกิดเรื่องร้ายๆอะไรอีก ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมเขาถึงกล้าวางยาเธอ

“กะ กิ่งขอโทษนะคะที่ไปคบกับผู้ชายเลวๆคนนั้นได้ กิ่งไม่ดีเองที่ทำให้คุณพ่อคุณแม่ลำบากใจ” วินาทีนี้เธอได้แต่โทษตนเองที่ไปเผลอใจให้ผู้ชายคนนั้น

“พ่อกับแม่ไม่โกรธหนูเลยลูก พ่อโกรธตัวเองด้วยซ้ำที่ไม่ห้ามลูกตั้งแต่แรกทั้งๆที่ในใจของพ่อรับรู้ได้เลยว่าไอ้ผู้ชายคนนี้มันไม่ใช่คนดีอย่างที่ลูกคิดหรอก ผู้ชายด้วยกันมองออกแต่พ่อก็ไม่อยากขัดใจลูก”

“แม่เองก็เหมือนกันจ้ะ ตอนนี้แค่รู้ว่าลูกปลอดภัยแม่ก็ดีใจแล้ว”

“กิ่งรักคุณพ่อคุณแม่นะคะ” ความรักของพ่อแม่นั้นยิ่งใหญ่มาก เธอไม่ควรจะทำให้ท่านต้องเสียน้ำตา

“ขวัยเอ้ยขวัญมานะลูกแม่เชื่อว่าเรื่องร้ายๆได้ผ่านไปหมดแล้ว” คนเป็นแม่ได้แต่ปลอบประโลมให้คนเป็นลูกตื่นจากฝันร้ายที่ได้พบเจอ แน่นอนว่าชื่อของเจนภพถูกตัดออกจากการเป็นพนักงานของบริษัทแล้วทั้งยังติดบัญชีดำเอาไว้ด้วย

“ค่ะ” เธอสวมกอดคนเป็นแม่แนบแน่นอย่างต้องการกำลังใจ

อีกด้านหนึ่งหญิงสาวเล่าให้คนเป็นพ่อฟังว่าเกิดอะไรขึ้น ท่านตกใจมากที่เจนภพทำเรื่องแบบนั้นได้แต่ที่ตกใจกว่าคือลูกสาวของเธอกับว่าที่ลูกเขยทำอะไรบุ่มบ่ามไม่ปรึกษาตนก่อนเลย เกิดวันนั้นเจนภพมีอาวุธจะไม่มีการบาดเจ็บไปมากกว่านี้หรือ หากเกิดอะไรขึ้นกับลูกสาว เขาคงทำใจไม่ได้ได้แต่โทษตัวเอง

“ลูกพาตาอาทิตย์ไปใส่ยาสักหน่อยเถอะลูก พ่อจะโทรไปคุยกับบ้านนู้นหน่อย”

“ค่ะพ่อ