ดามรักวิวาห์ฟ้าแลบ

บทที่ 5 ตาสว่าง

"แก้วไม่อยากจะเชื่อเลย" หลังจากที่ได้รู้ได้เห็นความจริงทั้งหมดเธอไม่อยากจะคิดเลยว่าเขาจะมั่วได้ขนาดนี้ ดีแค่ไหนแล้วที่ไม่ติดโรคร้ายตายไปเสียก่อน

"มันคือความจริงทั้งหมดครับ น้องแก้วทำใจได้ไหมครับ"

"ถ้าเป็นหลายวันก่อนก็คงจะยังทำใจไม่ได้ค่ะแต่ว่าตอนนี้แก้วคิดว่าแก้วตาสว่างแล้วจริงๆ ขอบคุณนะคะสำหรับหลักฐาน แก้วเห็นด้วยตาว่าเจ็บแล้วพอมาดูหลักฐานแบบนี้ยิ่งเจ็บค่ะ แก้วเจ็บที่ตัวเองต้องเป็นคนโง่งมเสียนาน แก้วขอเป็นคนเปิดโปงเรื่องราวทั้งหมดเองค่ะ"

"ได้สิครับ พี่ดีใจนะครับที่น้องแก้วไม่อาลัยอาวรณ์คนอย่างมัน" ชายหนุ่มรู้สึกโล่งใจกับท่าทีของหญิงสาวเพราะน้อยๆเธอก็ไม่มีวันกลับไปหาคนอย่างเจนภพแน่นอน

"แก้วอยากกลับบ้านแล้วค่ะ รบกวนพี่อาทิตย์ด้วยนะคะ"

"ได้สิครับ คืนนี้ก็อย่ากลับไปนอนคิดมากนะครับ"

"หึหึ พี่อาทิตย์คิดว่าแก้วจะทำได้หรอคะ"

"ถ้าทำไม่ได้ก็ขอให้พยายามให้มากที่สุดแล้วกันนะครับ อย่าไปให้ค่าคนแบบนั้นเลยนะครับถือว่าพี่ขอละกัน" หญิงสาวพยักหน้าหงึกๆ อาทิตย์พากรองแก้วมาส่งถึงที่บ้านจากนั้นก็ขับรถกลับไปบ้านใหญ่ของตน

"ไปงานเลี้ยงมาเป็นยังไงบ้างล่ะลูก"

"เจอโจทย์เลยครับแม่"

"ยังไงนะอธิบายให้พ่อกับแม่ฟังหน่อย"

"ใครจะคิดล่ะครับว่าแฟนใหม่ของยัยกิ่งคือแฟนเก่าของน้องแก้วน่ะครับ"

"ตายจริงมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นได้ยังไงเนี่ย" กนกวรรณรู้สึกเป็นกังวลใจไม่น้อย เธอหวังดีอยากให้หลานสาวอย่างกิ่งแก้วได้พบเจอคนดีๆแต่ถ้ากิ่งแก้วมาลงเอ่ยกับอดีตแฟนของกรองแก้วเธอเองก็ไม่รู้ว่ามันจะเป็นยังไง

"ผมไม่มีวันยอมให้มันมาหลอกน้องแก้วหรอกนะครับ ผมมีหลักฐานมัดตัวมันเยอะ"

"ถ้าเป็นอย่างนั้นแม่ก็โล่งใจแต่รู้ไหมแม่ไม่อยากให้ลูกมีศัตรูเลยนะลูก"

"ผมว่าผมจัดการได้ครับ"

"จ้ะๆงั้นวันนี้ลูกก็ไปพักก่อนละกันนะลูก แม่เชื่อว่าลูกมีทางออกที่ดี"

"ครับงั้นผมขอตัวก่อน"

ด้านกรองแก้วเมื่อกลับมาถึงบ้านแล้วก็รู้สึกหมดแรง ภาพถ่ายที่เธอได้เห็นมันซ้อนทับเหตุการณ์หลายๆอย่างที่เคยเกิดขึ้นกับเธอ อย่างเช่นงานเลี้ยงวันเกิดปีล่าสุด จู่ๆเขาก็บอกว่าปวดท้องขอตัวกลับก่อนซึ่งเธอก็เป็นห่วงเขามากๆจนรู้สึกว่างานเลี้ยงวันนี้ชั่งไม่มีความสุขเลยเธอจึงให้เขากลับไปพัก แต่ใครจะคิดล่ะว่าแท้ที่จริงเขานัดสาวออกไปเล่นจ้ำจี้ที่โรงแรม และก็มีเหตุการณ์คล้ายๆอย่างนี้เสมอมานับตั้งแต่ความรู้สึกที่เขามีให้เธอเปลี่ยนไป เธอต้องเลิกโง่ได้แล้ว เธอทำได้แค่ยอมรับความจริงและจัดการกับไอ้คนเลวคนนั้นที่มันมองเห็นน้องสาวของเธอเป็นเหยื่อรายใหม่

"คอยดูเถอะฉันจะทำให้แกไม่มีที่ยืนเลยไอ้คนเลว เห็นผู้หญิงเป็นของเล่น เลวจริงๆ" หญิงสาวมาดมั่นอยู่ในใจ ระบายอารมณ์ด้วยการทุบไปที่ตุ๊กตาข้างๆตัว วันต่อมาหญิงสาวก็ออกไปทำงานตามปกติแต่ที่ต่างออกไปคงจะเป็นหนุ่มหล่อที่มารอรับเธออยู่หน้าบริษัทในช่วงเวลาพักเที่ยง

"วันนี้มีหนุ่มมารอด้วยนะคะน้องแก้ว" พี่ๆเอ่ยแซวหญิงสาวยิ้มๆ

"อะ เอ่อ ค่ะ ยังไงแก้วขอตัวก่อนนะคะพี่ๆ"

"ตามสบายเลยค่ะน้องแก้วตอนบ่ายไม่มีประชุมนะคะ"

"โอเคค่ะแล้วแก้วจะรีบกลับมานะคะ" หญิงสาวเดินออกไปแล้ว พนักงานหลายคนมองตามอย่างชื่นชม ตั้งแต่ที่เข้ามาทำงานหญิงสาวพยายามพิสูจน์ตัวเองให้คนอื่นรับรู้ว่าเธอมีความสามารถมากแค่ไหน บททดสอบหลายบทเธอก็ฟันฝ่ามาด้วยตนเองจนทำให้เธอทำงานต่อได้อย่างภาคภูมิ

"รอนานไหมคะ"

"ไม่นานครับวันนี้พี่จะพาไปร้านพิเศษๆ"

"ไกลหรือเปล่าคะแก้วกลัวรถจะติด"

"ไม่ไกลครับเดี๋ยวไปถึงแก้วก็จะชอบ"

"มั่นใจขนาดนั้นเลยหรอคะ"

"มั่นใจสิครับถึงได้พาน้องแก้วมาทาน อาหารอร่อยบรรยากาศก็ดีมาก"

"อยากให้ถึงเร็วๆเลยค่ะ"

"จัดไปเลยครับ"

"ว่าแต่วันนี้คนไข้ไม่เยอะหรอคะ"

"วันนี้พี่ไม่มีเวรลงตรวจครับ"

"อ๋อแก้วลืมไปค่ะว่าพี่อาทิตย์เป็นผู้บริหารไม่มีใครใช้ให้มาลงตรวจบ่อยๆหรอก"

"พี่ต้องไปทำงานส่วนอื่นตั้งหากครับ งานเอกสารก็ใช่ว่าไม่สำคัญนะครับ ต้องอ่านต้องทบทวนหลายๆรอบ"

"ค่าๆแก้วแค่แซวเล่นเอง พี่ก็จริงจังไปได้"