ต้องฝึกอีกเยอะ

1661 Words

[ สิงโต ] พรึ่บ! ผมอุ้มร่างบางวางลงบนเตียงนอนนุ่มอย่างเบามือ แล้วโถมตัวเข้าหาคนตัวเล็กก่อนจะพรมจูบไปทั่วซอกคอขาว มือหนาลากผ่านเนินอกอวบไล่ลงต่ำมายังกลางกายสาวที่มีแพนตี้ตัวบางอกปิดอยู่ พระพายสะดุ้งตัวเล็กน้อยยามปลายนิ้วหนาลูบวนเขี่ยติ่งเสียวผ่านแพนตี้ตัวบางอย่างไม่เร่งรีบ เมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กใต้ร่างเริ่มเคลิ้มไปกับสำผัสที่ผมมอบให้ก็ไม่รอช้าที่จะใช้มือหนาเกี่ยวขอบแพนตี้ตัวบางออก ลากผ่านขาเรียวเล็กของเธอแล้วโยนทิ้งไปข้างเตียงอย่างไม่ใยดี "ดะ เดี๋ยวสิคะ" มือบางยกขึ้นผลักอกแกร่งให้ออกห่าง ดวงตากลมโตสั่นระริกด้วยความกลัวขึ้นมา "เชื่อใจฉันไหม.. ไม่ต้องกลัว" "....." "อย่าเกร็งมองแค่หน้าฉันเอาไว้ก็พอ" ผมยิ้มออกมาบางๆให้เธอได้หายกังวล แล้วจูบซับลงบนผิวเนียนนุ่มราวผิวเด็กแรกเกิด ค่อยๆจูบซับลงมาเรื่อยๆในขณะที่มือหนาก็ปลดกระดุมชุดนิสิตของเธอไปด้วยอย่างชำนาญ "อื้ออ~" เสียงหวาดหลุดครางออกมาเบา

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD