ขบวนเดินทางได้ครึ่งวัน ก็ถึงเวลาหาจุดพักม้า จู่ๆฟ้าก็มืดครึ้มเริ่มมีลมพัดแรงคล้ายกำลังจะมีพายุลูกใหญ่
“แย่แล้วพะยะค่ะองค์ชาย อยู่ๆก็มีพายุลมแรง บริเวณนี้ไม่มีพื้นที่พักแรมเลย”
จริงดังว่า ลมเริ่มพัดรุนแรงขึ้น ทำให้เกิดฝุ่นฟุ้งตลบไปทั่ว พื้นที่แถบนี้มีเพียงทุ่งกว้างโล่งๆ มองไปในระยะสายตาเห็นเพียงต้นไม้ขึ้นหรอมแหรมไม่กี่ต้นอยู่ไกลลิบๆ นับว่าอันตรายอย่างยิ่ง ไม่เหมาะแก่การพักแรมโดยสิ้น อีกทั้งหากมีคนรอฉวยโอกาส นี่ก็เป็นเวลาเหมาะ!
“องค์ชาย ตอนนี้มีลมพายุพัดฝุ่นดินปลิวคลุ้งจนมืดคลึ้มไปหมด อันตรายยิ่งนัก เราควรเร่งเดินทาง อีกไม่นานพายุคงผ่านไป”
“เร่งเดินทางยิ่งไม่เหมาะ เจ้าสั่งให้ขบวนหยุดพักตรงนี้แหละ ปลดม้าออกจากรถ พายุแบบนี้ม้าอาจตื่นตกใจ”
เขารู้ว่าสถานการณ์แบบนี้ไม่ค่อยดี อีกไม่นานคงมีพายุฝนฟ้าคำรามแน่ ฝั่งของเฟิงอวี้หยวนนั้นกำลังผจญกับพายุฝุ่นฟ้งตลบหนักหน่วง ตอนนี้นอกรถม้าของนางเต็มไปด้
