Blood: A Shadow's Game (Volume VII)

Chapter 20 - BEAST

Pagkabalik ko ay naabutan ko sila Kyla na nakikipaglaban pa rin sa mga organisasyon at sa Cher.

How long was I've been in the purgatory?

After I gave birth to Caleb, which is the name I've given to the child of prince Dio, I stayed there til he's two months old.

Isa siyang purong Takashi kaya ang oras sa purgatoryo ay nakakaapekto sa paglaki niya, hindi tulad namin dati nila Wil noong nandoon kami. Ang sabi nila Ray ay kusang nag-adjust ang kaniyang katawan sa oras doon sa purgatoryo habang nasa akin pa lang siya.

Ngayon ay nakay Mrs. Estella muna siya dahil kailangan kong wakasan ang kagustuhan ng mga kalaban na patayin ang mga may dugo ng Takashi. Isa ako dito at kung malaman nilang buhay si Caleb ay alam kong hindi sila magdadalawang isip na patayin din siya.

Maybe when the heat of this conflict has been reduced, I'll get Caleb and we'll live in the human world.

Nakuha ko naman ang pangalan ni Caleb- Caleb Oliver Augustine- sakanila Ray at Roy. Their true name is Caleb and Oliver. The Augustine is from his birth month which is August and my name, Katharine.

"Katharine-san." Pagtawag saakin ni Scram atsaka tumalon papunta saaking balikat.

Napahawak naman ako kaagad sa may parte kong tiyan ng kumirot ito ng bahagya. Ang sugat ko galing sa pagpapanganak ko kay Caleb ay hindi pa rin tuluyang magaling.

Hindi ko akalain na matatagalan pa lang gumaling ang sugat ko dito.

"Ano nang nangyayari dito?" Tanong ko.

"They still want to find you."

"How about the prince? Did they know that he's dead?"

"He is dead?"

"Yes." I replied.

"So, I am their target?"

"Not you, alone. They also want the daughter of James Welker, Tracy Welker."

"Why?"

"Because her blood has so many hidden abilities. They want to experiment her, but, some want to end her because she's the one who opened the barrier of this realm."

"Okay?.... sino ang mga kalaban na nandito?" Tanong ko.

"The three organizations; the Hikari, Akari, and Pariahs. There's also the Cher clan, if I am not mistaken. Creatures of different realms, and some creatures who lives in this realm."

"Against?"

"James Welker himself, together with his comrades and your friends."

"Kaya ba nila ito?"

"I think they can hold them, but they can't win them."

"Okay. What will I do?"

"Don't focus on them, Katharine. I think we've got a bigger problem coming."

"Ano iyon?"

"Akari has 15 members. Pariahs has 13, the same as Hikari. But they are not all here. There are only 12 of the Akari, 10 of Pariahs, and 11 of Hikari."

"It means there are 8 missing members of these three organizations. I figured out that those members are good at sealing, in medicines, and defense."

"And? Anong ibig sabihin non?" Tanong ko.

"They probably onto something."

"And I think they are not fighting real." He said. Tinukoy niya naman ang mga kalabang nandito.

"Ahh. Alam ko na kung sino ang makakatulong saatin." Aniko.

"Wil." Pagtawag ko sakaniya.

"Where have you been? Why are you here? You're the one they want."

"Yes, I know. But that doesn't matter right now. I think we've got some bigger problem we should focus on to right now."

"What is it?"

"They are not fighting real. And some members, 8 members of the organizations, are missing."

"Okay? Go on."

"And I think they are on to something. Probably this is just the diversion."

"Alright." Wika niya atsaka tinawag si Ken at Pat.

"You three will go find out what they're up to. Ken, will tell immediately to Lauren when you found out so we can be ready here."

"Pat. You will use your tracking ability and defense. Katharine, can you use your strength?"

"I don't know."

"Okay, that's not what I am expecting to hear. But anyway, you go three."

Nagpaalam na kami atsaka na kami umalis. Habang tumatakbo ay may mga nakikita kaming bakas na dito sila dumaan. At dahil sa abilidad nila Pat at Ken sa pag-track ay sa tingin ko'y nasa tama kaming daan.

"We're almost at the border of the realm." Ken said.

Nang nakikita na namin ito ay bumagal kami gaya ng sabi ni Ken.

Nakita niya ang mga kalaban sa may di kalayuan ng makapasok na kami sa panibagong kaharian kaya rin kami agad tumigil at nagtago sa maari naming pagtaguan.

"What do we do? They're many. And they are not our purpose here." Sabi ni Pat at tinutukoy ang mga nagbabantay sa kahariang ito. I think they are the guards who are guarding the borders.

"Wait. I'm sensing something." He said. Bigla naman akong nakaramdam ng kaba.

"s**t. They're here." Pabulong niyang sabi saamin.

"How did they knew we followed them?" Pat asked.

"No. The right question is, how did they know we are here?"

"Let's go." Mabilis niyang sabi at kasabay ng pagtalon namin palayo ang pagtama ng mga punyal sa pwesto namin.

Shit. Oo nga. Alam nilang nandito kami at sinusundan namin sila. Ngunit paano?

"They've the locator or a tracker just like I do." Pat said while parrying the attacks of enemies.

"I'm gonna use my power." Ken said.

"No! They know how to fight even without their sight, but we don't. It's gonna be their advantage and not us. Don't use your power, Ken."

"How do you know that?"

"Wil and Sam." She answered.

"Diba sinabi nila na nasubukan nilang humarap sa isang katulad ng mga ito? They found out that these guys are excellent in fighting, especially in hand-to-hand combat, even without their sense of sight."

"Anong gagawin natin?" Tanong ko atsaka mabilis na yumuko at umikot upang maiwasan ang pagatake saakin ng kalaban. Napansin ko naman na ang galaw niya'y hindi kasing pulido tulad ng kalaban ni Ken.

Gladly.

"We retreat."

Nagawa naman naming makatakas sakanila at makatakbo palayo.

"Are we just gonna go?"

"No." Sagot ni Ken saakin.

"They're still tailing us." He declared.

"We must make it like they've lost us not we escaped, then we will follow them again."

.

Matapos ang halos ilang oras na pagtakbo ay nagawa naman namin ang plano. Ngayon ay nandito na kami at tumatakbo papalapit sa lugar na parang nagkakagulo. Habang palapit kami ng palapit ay lumalakas at lumilinaw ang tunog ng mga metal na nagbubungguhan at ingay galing sa mga naglalaban laban.

"There's also a battle here." Pat said.

"No. I think it's a war, not just a battle." Wika ni Ken.

Pagkarating namin sa mismong lugar ngunit kami ay nandito sa may tagong parte ay nakita namin ang kaguluhan na nangyayari. Hindi ako makagalaw dahil sa mga libo-libong katawang nakahandusay sa lupa. Ang iba naman ay sumisigaw at ang iba ay nag-aagaw buhay.

Shit. I can't still get used to this.

"Katharine. Are you okay?" Nagaalalang tanong saakin ni Pat. Nabalik naman ako sa kasalukuyan.

"Y-yeah." Tugon ko at napatingin sa isang lalaki na sa tingin ko'y nagumpisa ng labanang nangyayari dito.

It's Michael. Yung kapatid ng prinsipe-- wait. Kapatid niya ba talaga?

Hindi. Dahil sa pagkakaalala ko'y binigay ni Mister Nikko ang prinsipe sakanila upang mailigtas ang prinsipe sa kapahamakan.

But why is he doing this? Anong dahilan niya at nandito siya't nakikipag laban dito? Anong ginawa nilang kasalanan sakaniya?

"Look. I think they're they allies." Pagturo ni Pat sa mga sinusundan namin kanina na tinutulungan ang ibang nagaagaw buhay na nakahiga sa lupa. Hindi ito yung kakampi ni Michael.

"You all can't unleash the beast!" Sabi ni Michael.

Beast? What beast?

"Sinasabi mo na ba ito sakanila Lauren?" Tanong ko kay Ken.

"Yeah. I already told her."

"They want us to get back."

"...immediately." Makahulugan niyang dagdag na nagpataas ng balahibo namin ni Pat.

Mabilis kaming tumalikod at tumakbo palayo. Nakita naman namin ang mga organisasyong naiwan kanina na nakikipag laban sakanila Kyla na papunta na saamin.

"Shit." Sabay-sabay naming mura na tatlo.

Bigla naman lumitaw si mister Denver sa harapan namin kasama si haring Hiro.

"Hey kids. Let's go." Bungad saamin ni mister Denver atsaka kami mabilis niyakap bago pa kami makapag salita. Nandito naman na kami agad sa kastilyo ni haring Hiro.

"Good thing we came on time." Mister Denver said.

"Are you three okay?"

"Opo." Sagot naming lahat kay haring Hiro.

Hindi naman mawala ang pagaalala at pagkakyuryos ko sa itsura nilang dalawa. Ramdam ko at alam kong pati sila Pat ay ramdam din ang kakaiba sa itsura nilang dalawa ni mister Denver. They looked so worried and shaken up, especially mister Denver.

Nagkasalubong naman ang mga mata namin ni haring Hiro. I saw how his look and face suddenly changed to soft when our eyes met.

"Guys!" Rinig naming sabi nila Lauren saaming likuran.

Nakita ko naman sila mister Valentine dito at sa tingin ko'y lahat sila ay ginamit ang lagusan nila.

"You guys are okay, thankfully!" Sambit ni Lauren at Kyla atsaka kami niyakap. Si Kyla ay niyakap ako ng mahigpit na animo'y hindi ako nakita ng ilang taon. Nakaramdam naman ako ng saya dito.

"I'm so worried about you- you three." She said.

"Gramps Denver, do you know something about the beast?" Pagtanong ni Ken. Medyo nabigla sila dito at matapos ang ilang segundo ay tumawa sila ng bahagya.

"Hmmm.... you kids. No need to worry about it." Sabi nila atsaka ginulo ng bahagya ang buhok ni Ken at kami nginitian bago sila umalis ng hari. Pati sila mister Valentine ay umalis din at naiwan kaming walo dito nila John.

"I know they knew something that they don't want us to know." Sam said.

"Let's leave it to them this time. We should look for ourselves first." Sabi ni Wil at sinabing sumunod kami sakaniya sa kusina at gagawa siya ng gagamitin naming gamot para sa mga natamo namin. Ngunit ng papunta na kami ay biglang nabasag ang bintana malapit saamin kaya kami agad napayuko.

May pumasok na isang blade na tawagin nilang 'star' atsaka lumipad papunta kay Lauren. Si Kyla naman ay humarang sakaniya.

Shit.

Mabilis akong tumakbo upang humarang din sakaniya ngunit huli na dahil bumaon na ito sakaniyang dibdib.

Sila John naman ay agad na lumabas at sinubukan tignan kung saan galing ang mga ito.

"No. Kyla!" Mabilis kong sabi habang nakahiga siya sa sahig.

"Call for help." Utos ni Wil kay Lauren kaya siya agad umalis.

"No, no, no, no." Ani ni Ken.

"What do we do?" Tanong ko kay Wil.

"Dalihin natin siya sa mas ligtas na lugar."

"In my room." Ken said. Binuhat niya naman si Kyla.

Pagkarating namin dito ay pumasok din agad si Mr. Baron at sinabing lumabas muna kaming lahat. Nagpigil pa kami ni Ken ngunit pinilit kami nila Pat na sumama na sakaniya sa labas.

This is my fault. I am always late! Everytime I arrive, there's someone that's already hurt. This is my fault.

Nagpunta naman na kaming lahat sa kusina at tinuloy ang dapat naming gawin kanina.

Habang naggagamot kami ng kaniya-kaniya naming sugat ay naalala ko si Caleb. They don't know, nobody knows except me, the prince, Scram, Ray and Roy, and Mrs. Estella, about me and Caleb.

How am I gonna tell them what happened? What about Hiro? He doesn't know. He don't know.

Gosh! I can't tell anybody. I don't have the guts and face to tell them that.

How about ate? How is she? How are them? Sana naman ay ayos lang silang tatlo doon sa mundo ng mga tao.

Nagpunta ako sa may lababo upang maghugas ng kamay. Sa paghuhugas ko'y napaluha na lamang ako dahil sa nangyari kanina kay Kyla.

"It's not your fault. Don't blame yourself."

Nagulat ako at agad na pinunas ang aking luha dahil sa boses ni Wil saaking tabi.

"I can protect her. I could... if my body just move quickly." Aniko.

"You see... she risked her life just to protect us. Everyone of us can do that too. But because we have this 'self-first' in our brain, our mind signals us the danger in our surroundings and it might result into slow or fast response."

"In her case, she responded fast because protecting her friends was already engraved in her mind. And in your case, you might have something or someone whom you will bet your life on without hesitation if danger comes in a way to protect or save them." Wika niya. Bigla naman pumasok sa isip ko ang mukha ni Caleb at Klair.

"I can't help but feel bad on what happened. I mean, I can save her, Wil." Sabi ko.

"Just because you can do, doesn't mean you should." He said. Napatingin naman ako sakaniya bigla dahil dito.

"You don't have to put everything on your shoulders, Katharine. Wag mong akuin lahat ng responsibilidad."

"It's one of the lessons I've learned in a hard way. I was putting everything on my shoulders. I thought it's what I should do, but no. I was wrong. I don't need to take every responsibilities."

"If you take it all, you will have nothing." Pagtapos niya atsaka ako nginitian ng maliit bago bumalik kung nasaan sila Lauren. Naiwan naman akong nakatanga dahil sa mga sinabi niya.

Ang iksi lang ng mga sinabi niya ngunit bakit parang ang dami kong natutunan? Sa pagsasalita niya ay medyo may hawig siya sa prinsipe. Their words are eye-opening, and worth listening.

Napahawak ulit ako sa aking tiyan ng kumirot ulit ito. Naramdaman ko naman na medyo basa ang aking damit kaya ako nabigla.

"Excuse me." Aniko sakanila atsaka nagpunta sa banyo.

Pagpasok ko'y agad kong itinaas ang aking damit. Pagkakita ko'y dumudugo ito ng bahagya.

Shit. Yung tahi ay bahagyang nabuksan sa gilid. Dahil siguro ito sa pagtakbo at pakikipag laban namin kanina.

Pumikit ako at pagbukas ng aking mga mata ay nakay Mrs. Estella na ulit ako.

"Katharine." Nag aalala nilang wika.

"Where's Caleb?" Tanong ko.

"Nasakanila Ray at Roy."

"Bakit ka nandito? Anong nangyari?" Nag aalala nilang tanong.

"Yung sugat ko po." Aniko atsaka itinaas ng bahagya ang aking damit.

Kinuha naman nila ang mga gagamitin nila atsaka na nag umpisang gamutin ang sugat ko.

"Ano ba ang nangyari? Diba sinabi ko sayo na huwag kapa masyadong gumalaw dahil hindi ka pa magaling."

"Having the Supreme Eye doesn't mean you can always trick your body in healing itself, Katharine." Anila. Hindi naman ako sumagot.