แขนแกร่งโอบกอดร่างบางเอาไว้ด้วยความหวงแหน
" มีอะไรอย่าแบกไว้คนเดียว เค้าพร้อมเผชิญมันไปกับเธอ " สายเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงนุ่มแต่มีความสั่นอยู่ในนั้น เพราะยิ่งเห็นน้ำตาเธอเขายิ่งรู้สึกเจ็บแปลบที่หัวใจเหลือเกิน
" ธารา ฮึก ฮือออๆๆๆ " น้ำตาเป็นสายไหลออกมาจากดวงตาคู่นี้ที่เคยสดใส เสียงไห้สะอื้นจนตัวสั่นในอกของชายหนุ่มเขาลูบผมปลอบเธอจนเสียงร้องไห้เริ่มเบาลง
" เล่าได้มั้ยครับ ให้เค้าได้รับมันไปกับเธอ " ชายหนุ่มจับไหล่มนผละออกเล็กน้อยก่อนโน้มตัวลงจนใบหน้าเขาและเธออย่เสมอกัน สายตาไหวสันเมื่อจ้องหน้าคนตรงหน้าแต่สายน้ำก็ยังเลือกที่จะเก็บเรื่องนี้ไว้ในใจให้ธาราเข้าใจว่าเธอทะเลาะกับแม่ต่อไป
" เค้าขอเคลียร์เองก่อนได้มั้ย ถ้าไม่ไหวจริงๆเค้าจะบอกเธอ " ธาราพยักหน้าอย่างเข้าใจ ก่อนที่จะโผกอดร่างเล็กไว้ในอ้อมกอดอีกครั้ง
" เลิกยุ่งกับสายน้ำ ถือว่าอาขอ " คำพูดที่ธาราไม่คิดว่าจะได้ยินเมื่อแม่ของสายน้ำดันมาหาเ
