" ราวัลย์ ทำไมทำกับเด็กๆแบบนี้ล่ะ " นภาหันไปหาเพื่อนสาวก่อนเอ่ยถามเชิงบ่น
" ฉันพูดตรงๆนะนภา ฉันอยากให้ยัยน้ำน่ะมีคนคอยดูแลปกป้อง ไม่ใช่ต้องเป็นฝ่ายปกป้องผู้ชาย " ราวัลย์เอ่ยกับเพื่อนตามความคิดของเธอ
" ยัยน้ำน่ะคอยดูแลธารามาตั้งแต่ไหนแต่ไร ถ้าแต่งงานกันไปลูกฉันจะต้องดูแลแบบนี้ตลอดไปหรอ "
" แม่ มันไม่ใช่ "
" ราวัลย์เรื่องบางเรื่องก็ปล่อยให้เด็กๆเขาจัดการด้วยความคิดเขาเถอะ สิบทิศเองก็ใช่ว่าจะดี " นภาพูดพร้อมกับหัมองลูกชาย
" ฉันอยากให้สิบทิศดูแลยัยน้ำจริงๆนะ " ราวัย์เอ่ยพร้อมกับจับมือนภาแน่น
" ถ้ามันเป็นการบังคับจิตใจสายน้ำ ฉันไม่เห็นด้วย แม้ฉันจะพอรู้ว่าสิบทิศเองก็พึงใจในตัวสายน้ำอยู่มากก็ตาม " นถามองหน้าสายน้ำอย่างนึกสงสารเพราะขอบตาที่บวมช้ำอาจจะเพราะผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก
" แม่น้ำไปนะ " สายน้ำเอ่ยลาผู้เป็นแม่และเดินไปสวมกอดแต่ว่าไร้การกอดกลับเหมือนทุกที เมื่อถึงวันใกล้เปิดเทอมสา
