ตอนที่ 8 คนไม่สำคัญ
1186 Words
“ไฟรู้จักผู้หญิงคนนั้นดีแค่ไหนเหรอ ทำไมถึงคิดว่าอยู่ดี ๆ น้ำรินจะไปตั้งแง่รังเกียจเขา”
เสียงหวานเถียงกลับอย่างไม่ยอม หล่อนแอบรักเขาก็จริงอยู่แต่นั่นก็ไม่ใช่เหตุผลที่หล่อนจะต้องไปเกลียดเพลงพิณสักหน่อย ที่หล่อนไม่ชอบคือนิสัยหน้าไหว้หลังหลอกของอีกฝ่ายต่างหาก
“นั่นแหละที่ฉันอยากรู้น้ำริน ทำไม”
เขาถามเพื่อนอย่างไม่เข้าใจ
“ทำอะไรกันอยู่คะ”
เสียงหวานใสของผู้มาใหม่ดึงสายตาของทั้งสองคนให้หันไปมองทันที
“มาแล้วเหรอครับ ไปนั่งรอพี่ก่อนสิพี่ขอคุยงานกับน้ำรินก่อน”
เขาบอกแฟนสาวที่มองพวกเขางง ๆ แล้วเหลือบไปดูสายตาของเพื่อนสนิทก็ถึงกับหนักใจขึ้นมา
“สวัสดีค่ะน้ำริน นี่เพลงทำสปาเกตตีมาเผื่อด้วย ลองชิมหน่อยสิ”
เพลงพิณเดินมายื่นกล่องอาหารให้น้ำรินที่มองกลับมาอย่างไม่เป็นมิตรเท่าไรนักเพราะรู้เจตนาของอีกฝ่ายดี ไหนจะใบหน้าเยาะเย้ยนั่นอีก คงมีแต่เพื่อนหล่อนที่ดูไม่ออก
“เอาไว้กินเถอะ ฉันไม่ชอบ”
น้ำรินบอกอีกฝ่ายก่อนจะยัดกล่องอาหารนั้นคืน
“ว้ายย!!! หกหมดเลย ฮึก น้ำรินทำไมทำแบบนี้คะ”
เพลงพิณที่จงใจปล่อยกล่องอาหารให้หล่นพื้น แล้วร้องไห้ออกมาอย่างน่าสงสารจนอัคคีเดินเข้าไปดึงร่างบางนั้นให้ลุกขึ้น ก่อนจะมองเพื่อนรักอย่างไม่พอใจ
“มากเกินไปแล้วนะน้ำริน!!”
เสียงเข้มตะคอกเพื่อนเสียงดังอย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน
“ก็ปล่อยให้หลุดมือเอง จะมาร้องไห้ทำไมอะ ไฟจะมาโทษน้ำรินแบบนี้มันถูกแล้วเหรอ”
เสียงของน้ำรินก็แข็งกลับไม่แพ้กัน จนอัคคีเริ่มมองแฟนสาวกับเพื่อนรักอย่างสับสน
“ฮึก ๆ น้ำรินปัดมันลงเองนะคะ ฮึก ๆ พี่ไฟเพลงขอโทษที่ทำพื้นเปื้อนหมดเลย ฮือ ๆ ขอโทษน้ำรินด้วย”
เพลงพิณร้องไห้กระซิกกับอกของอัคคีด้วยท่าทางน่าสงสาร และคนที่แพ้น้ำตาผู้หญิงแบบอัคคีก็หลงเชื่ออีกเช่นเคย
“ขอโทษเพลงเดี๋ยวนี้น้ำริน”
อัคคีจ้องหน้าเพื่อนจริงจังไร้แววล้อเล่น น้ำรินมองท่าทางรักใคร่เอาใจกันของอัคคีกับคนรัก ใจหล่อนก็แหลกสลายเป็นจุณแล้ว
“เรื่องอะไรคะ เรื่องที่น้ำรินไม่ชอบอาหารนี่ หรือว่าเรื่องที่แฟนของไฟทำกล่องอาหารหล่นเองแล้วโทษคนอื่น ยังไงก็ขอโทษละกันนะคะ ต่อไปจะได้รู้ ไม่ว่าแฟนไฟจะพูดอะไรเธอจะถูกเสมอ ขอตัวนะคะ”
น้ำรินทำหน้าเรียบนิ่งด้วยความไม่พอใจก่อนจะเดินหนีออกไปที่หน้าห้องทำงาน มือบางหยิบเอากล่องอาหารที่ตัวเอง หัดทำทิ้งลงไปในถังขยะอย่างเสียใจ
.
.
.
“พี่ไฟน้ำรินจะเกลียดเพลงมั้ยคะ”
เพลงพิณถามคนรักเสียงอ่อย แต่ในใจนั้นแสนจะสะใจกับสิ่งที่ได้เห็นความร้าวฉานของคนรักกับเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ
“ไม่หรอก น้ำรินแค่โกรธที่พี่ให้น้ำรินไปทำงานอื่นน่ะ แล้วนี่พร้อมเป็นเลขาพี่รึยัง”
อัคคีคิดไปว่าเพื่อนคงไม่ชอบแฟนเขาด้วยเหตุผลนี้ จึงไม่คิดอะไรมากเพราะว่าอีกอย่างน้ำรินไม่ใช่คนใจร้ายอะไรตรงกันข้ามน้ำรินนิสัยดีมากเสียด้วยซ้ำเดี๋ยวอีกไม่นานก็คงหายงอนเอง ผิดที่เขาเองที่ไม่บอกเพื่อนก่อนล่วงหน้า
“พร้อมค่ะ เอ่อ พี่ไฟคงสนิทกับน้ำรินมากเลยใช่มั้ยคะ”
เพลงพิณถามอย่างไม่ชอบใจเท่าไรนัก หล่อนนั้นเกลียดแสนเกลียดเพื่อนของแฟนหนุ่มคนนี้ที่สุด เพราะน้ำรินมีทุกอย่างที่มากกว่าเธอทั้งหน้าตา ความสามารถ หรือแม้กระทั่งความร่ำรวย ผู้หญิงคนนั้นพร้อมไปหมดทุกด้านจนเธอแทบจะแข่งอะไรไม่ได้ อย่างเดียวที่เธอมีคือความน่าสงสารและมารยาหญิงเท่านั้น
“ใช่น้ำรินนิสัยน่ารัก ทำงานเก่ง คอยช่วยเหลือพี่มาตลอด เพราะแบบนี้พี่ถึงไม่อยากให้เพลงกับน้ำรินทะเลาะกัน”
เขาบอกแฟนสาวด้วยรอยยิ้ม ถึงเขาจะต่อว่าน้ำรินออกไปอย่างนั้น แต่ในใจลึก ๆ ของเขาก็อดห่วงใยเพื่อนคนนี้ไม่ได้อยู่ดี ต่อให้น้ำรินจะแสดงท่าทางอะไรที่เกินเพื่อนไปบ้างเขาก็ยังโกรธเพื่อนคนนี้ไม่ลงอยู่ดี
“น้ำรินทั้งสวยทั้งเก่ง พี่ไฟไม่หวั่นไหวบ้างเหรอคะเนี่ย เพลงชักจะหวงแล้วนะคะ”
เพลงพิณแสร้งพูดทีเล่นทีจริงเพื่อหยั่งเชิงแฟนหนุ่มว่าคิดเช่นไรกับเพื่อนสาวคนนั้นบ้าง แต่สิ่งที่ได้รับก็คือใบหน้าหน้าหล่อที่เรียบเฉยลง
“อย่าคิดแบบนี้เลยครับ พี่ไม่มีทางคิดกับน้ำรินเป็นอย่างอื่นแน่นอน แล้วเพลงก็ไม่ต้องคิดระแวงพี่นะครับ น้ำรินคือเพื่อนรักของพี่ พี่ไม่อยากให้น้ำรินไม่สบายใจถ้ารู้ทีหลังว่าเพลงคิดแบบนี้”
เสียงเขาราบเรียบไม่ต่างจากใบหน้าของเขา ถึงเขาจะชอบเพลงพิณมากกว่าคนอื่น ๆ ที่เคยเจอมา แต่ถ้าหล่อนมีปัญหา เรื่องหึงหวงเขากับเพื่อนสนิทแบบนี้เห็นทีเขาเองก็คงไม่ไหว สิ่งที่เขาเบื่อและรำคาญที่สุดก็คือความหึงหวงไร้สาระแบบนี้แหละ
“เอ่อ เพลงล้อเล่นนะคะ ใครจะไปคิดแบบนั้นกันละคะ ดีซะอีกเพลงจะได้มีเพื่อนเพิ่ม พี่ไฟไม่ต้องกังวลนะคะเพลงเข้าใจดีค่ะ”
เพลงพิณรีบปรับสีหน้าให้สดใสก่อนจะพูดเอาใจแฟนหนุ่มที่ดูจากลักษณะแล้วคงจะรักเพื่อนมาก คราวหน้าเวลาจะจัดการยัยน้ำรินคงต้องวางแผนให้เนียนกว่านี้ซะแล้ว
“ขอบคุณนะครับที่เข้าใจพี่ เพราะว่าเพลงน่ารักแบบนี้ไงพี่เลยอยากได้มาเป็นแฟน”
อัคคียิ้มให้แฟนสาวคนสวยที่ส่งรอยยิ้มน่ารักมาให้เขาแบบฝืน ๆ
“ทานอาหารสิเพลงทำมาให้ เพลงตั้งใจทำมาก ๆ เลย นะคะพี่ไฟ”
อัคคีมองอาหารก่อนจะหยิบขึ้นมาทานเงียบ ๆ แล้วยิ้มให้เพลงพิณที่นั่งมองอยู่
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
“ฮึก ๆ ย้ายเราไปทำงานอื่นก็เพราะแฟนตัวเอง ฮึก คนบ้า แกตื่นขึ้นมาทำ ทำไมนะน้ำริน”
น้ำรินสะอื้นน้อย ๆ พร้อมกับก้มมองกล่องสปาเกตตีที่หล่อนก็ทำมาเหมือนกันอย่างเศร้าใจ
“คนไม่สำคัญก็แบบนี้แหละ เลิกทุ่มเทเลิกรักเขาสักทีสิน้ำริน เขาไม่ได้รักเข้าใจมั้ย ฮึก”
น้ำรินพูดกับตัวเองด้วยความน้อยใจ ทั้งที่พยายามอยู่ใกล้ ๆ พยายามทุกอย่างเพื่อเขาแล้วมันก็ยังไม่มีความหมายสักที ใจดวงนี้มันเริ่มจะเบื่อและเหนื่อยเต็มที
- Writer
