บทที่4[100%]
1220 Words
“คนบ้าอะไร... ปากนิ่มยิ่งกว่าผู้หญิงอีก อะ เออบ้าหรือไงกีวี่!! พูดบ้าอะไรของเธอ” ร่างเล็กถึงกับเอามือตบปากตัวเองเบาๆ และสูดลมหายใจเข้า เราจะหวั่นไหวไม่ได้นะ แค่จูบเดียวเอง... เธอลืมไปแล้วเหรอ? ว่าใครกันที่สำคัญที่สุดในชีวิตของเธอ... แฟนซีเท่านั้น จำไว้!!
หลังจากที่กีวี่พักรักษาตัวจนหายดี ก็กลับมาถึงร้านก็รีบเร่งตัดชุดให้อิฐกับสิตาทันที... และก็ต้องขอบคุณคุณหญิงอิสราที่เป็นห่วงเธอจนมาถึงร้านในตอนนี้
“ตาอิฐไปเล่าให้ฉันฟังว่าหนูป่วย แต่ไม่ยอมให้ฉันไปเยี่ยม... ฉันก็เลยมา หนูเป็นไงบ้าง?”
“ค่อยยังชั่วแล้วล่ะค่ะ ต้องขอบคุณคุณหญิงมากนะคะที่เป็นห่วง” กีวี่ยกมือไหว้คุณหญิงที่ยิ้มแย้มให้กับเธอ ความจริงเธอชอบในเรื่องหน้าตาของกีวี่มาก และดูเป็นเด็กที่มีมารยาท แต่ติดตรงที่ไม่มีชาติตระกูลที่พอจะเป็นหน้าเป็นตาให้กับลูกชายของเขา ไม่อย่างนั่นนะ... กีวี่อาจจะเป็นตัวเลือกแรกที่จะให้แต่งงานกับลูกชายเธอ
“หนูกับตาอิฐรู้จักกันผ่านโชเหรอ? แหม ฉันไม่รู้เลยนะว่าจะใกล้กันแค่นี้”
“ค่ะ คุณหญิงจะตัดชุดเพิ่มเหรอคะ?”
“เปล่าจ๊ะ พอดีรอตาอิฐกับหนูสิตานะ... ฉันนะอยากจะให้ทั้งสองคนแต่งงานกันสักที เอาจริงๆ อยากจะเห็นลูกชายตัวดีแต่งงานมีลูก มีเมียที่เพียบพร้อมทุกอย่างทั้งชาติตระกูลและหน้าตา”
“...”
“แต่ลูกชายตัวดีของฉันนะสิ ดื้อด้านไม่สนใจผู้หญิงที่ฉันสรรหามาให้สักคน... ก็มีหนูสิตาเนี้ยล่ะที่ยังไงๆ ฉันก็จะต้องให้ตาอิฐแต่งงานให้ได้” กีวี่ได้แต่ยิ้มให้กับคุณหญิงแม่ของอิฐ เธอคงจะรักอิฐมากถึงได้อยากให้เขามีความสุขและมีครอบครัวที่อบอุ่น ทำไมเขาต้องปฏิเสธแม่ตัวเองขนาดนี้ด้วยนะ... กีวี่กับคุณหญิงอิสราคุยกันสักพัก ร่างหนาที่ถูกพูดถึงก็เดินเข้ามาในร้านพร้อมกับร่างเล็กข้างกาย อิฐหน้ามุ่ยนิดหน่อยแต่พอเห็นกีวี่ก็เผลอยิ้มออกมาทันทีเดินตรงเข้าไปหาเธอที่นั่งคุยกับแม่เขา
“คุณโอเคแล้วเหรอวี่?”
“อืม ก็ฉันโอเคแล้วนี่น่า...” สิตามองอิฐที่ยิ้มให้กับกีวี่ก็รู้สึกหงุดหงิดทันที เพราะทั้งตอนที่เขาไปรับเธอกลับมีสีหน้าที่ไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ และพูดคุยอะไรด้วยก็ไม่พูดกับเธอสักคำ แต่พอมาเจอกีวี่ทำไมถึงได้เปลี่ยนเป็นคนละคนแบบนี้
“มากันแล้ว งั้นแม่กลับเลยแล้วกัน... ฝากด้วยนะหนูกีวี่”
“ค่ะคุณหญิง” กีวี่เดินไปส่งคุณหญิงที่รถก่อนจะเข้ามาในร้านอีกครั้ง ก่อนจะให้พนักงานไปหยิบชุดราตรีที่ใช้เวลาตัดเสร็จแล้วมาให้สิตาดู
“โหสวยจังเลยคุณกีวี่...”
“งั้นคุณสิตาไปลองชุดดีกว่า เพื่อว่าฉันจะได้แก้ไขในส่วนที่คุณไม่ชอบได้... ส่วนชุดสูทของคุณอิฐ”
“...” ร่างหนามองกีวี่ด้วยสีหน้านิ่งๆ ทันทีที่เธอยังคงเรียกเขาว่าคุณอยู่ สิตาเดินตามพนักงานไปทันทีและกีวี่ก็เอาชุดสูทสีเทามายื่นให้เขา
“ทำไมไม่เรียกอิฐ?”
“ก็คุณเป็นลูกค้า...”
“งั้นผมก็ไม่ลอง ถ้าคุณยังเรียกผมว่าคุณอิฐ!!”
“นี่คุณอิฐ... โอเค อิฐไปลองชุด” กีวี่มองอิฐที่หันมายิ้มให้เธอแล้วรับชุดไปลองทันทีที่ห้องอีกด้าน ร่างเล็กส่ายหน้าไปมาก่อนจะจัดชุดทันที มองร่างของสิตาที่เดินมาก็ยิ้มออกมา
“สวยมากเลยค่ะคุณสิตา พอดีไหมคะ?”
“พอดีเลยค่ะคุณกีวี่ ตัดได้เนี้ยบและสวยมากจริงๆ สิตาไม่ติเลย” ร่างเล็กยิ้มให้กับกีวี่ก่อนที่ร่างสูงของอีกคนจะเดินออกมายืนข้างๆ สิตาที่มองอิฐตาวาว เพราะเขาหล่อมากจริงๆ หล่อซะจนเธอใจเต้น
“เป็นไงบ้าง? โอเคไหม...”
“ไม่โอเค”
“มีอะไรตรงไหนบกพร่องเหรอ?”
“เสื้อคับไปหน่อย กางเกงก็ฟิต” อิฐยักไหล่อย่างกวนๆ แต่กีวี่กลับไม่คิดแบบนั้นเพราะเท่าที่มองอยู่ มันไม่ฟิตตามที่อิฐบอกและก็ไม่แน่นด้วย กีวี่มองอิฐด้วยสีหน้ามึนงง
“งั้นก็... เดี๋ยวฉันแก้ให้แล้วกันนะ”
“แต่สิตาว่าไม่เห็นจะคับเหมือนที่พี่อิฐพูดเลย?”
“สิตาเป็นพี่เหรอ ถึงรู้ว่ามันคับหรือไม่คับ” สิตามองอิฐที่มองเธอด้วยสีหน้านิ่งๆ ก่อนจะรู้สึกร้อมรุ่มในใจกับสิ่งที่อิฐทำ เขาตอกหน้าเธอต่อหน้ากีวี่... เขาไม่ชอบเธอขนาดนี้หรือไงกัน!! แต่เอาเถอะ ถึงยังไงเขาก็ต้องแต่งงานกับเธอ... เขาต้องเป็นของเธอคนเดียวเท่านั้น สิตาข่มอารมณ์ไว้ในใจและเดินหันหลังไปเปลี่ยนชุด ส่วนอิฐก็เดินตามกีวี่เข้าไปในห้องลอง ร่างเล็กก็ยืนงงอยู่พักนึงแล้วเดินไปจับเสื้อของเขา กับกางเกงทันที
“ไม่เห็นฟิตเลย เสื้อก็ด้วย...”
“จริงเหรอ? สงสัยผมคงคิดไปเอง”
“อ้าว งั้นก็พอดีใช่ไหม? ฉันจะได้ไม่ต้องปรับแก้ไขตรงไหน” อิฐพยักหน้ารับจนกีวี่งงทันที ก่อนจะส่ายหน้าไปมาและเดินหมุนตัวจะออกจากห้องแต่ก็ถูกคว้าข้อมือไว้
“เย็นนี้ผมมารับไปทานข้าวด้วยกันนะวี่?”
“เอ๋? ทานข้าวเหรอ”
“อือ ผมมารับนะ...”
“แต่คุณต้องไปกับคุณสิตา คุณไปกับเธอเถอะ... ฉันดูก็รู้นะว่าเธอชอบคุณ” กีวี่ปฏิเสธอิฐเพื่อไม่ให้หักน้ำใจกันเกินไป แต่เป็นอิฐที่ค่อยๆ ปล่อยมือบางออกและมองเธอที่เดินออกจากห้องไปทันที ทั้งสองคนยืนรับชุดกัน ซึ่งแน่นอนเหมาะสมกันมากเลยล่ะในสายตาของกีวี่ คุณหญิงอิสราเลือกคนไม่ผิดจริงๆ
“ขอบคุณนะคะที่มาใช้บริการแบรนด์ของฉัน...”
“แล้วสิตาจะมาซื้อเสื้อผ้าของคุณกีวี่บ่อยๆ นะคะ”
“ค่ะ ขอบคุณนะคะ” อิฐมองกีวี่อยู่แบบนั้นทั้งๆ ที่แขนของเขาถูกคล้องด้วยมือของสิตา ร่างหนาถอนหายใจออกมาก่อนจะเดินขึ้นรถไปทันที กีวี่หันมาทำงานในส่วนของตัวเองต่อจนดึกร่างเล็กก็ยังคงทำงานในส่วนที่มีคนมาให้ตัด พนักงานก็พากันกลับไปแล้วจนเหลือแต่กีวี่ที่นั่งอยู่ในร้านคนเดียว
แกร๊ก!!
“ห้องเสื้อ Green Kivi ปิดแล้วค่ะ...” กีวี่มั่วแต่ใช้เข็มสอยไปตามเนื้อผ้าอย่างนิ่งๆ จนกระทั่งเข็มจิ้มลงที่นิ้วชี้จนเลือดออก ก่อนจะรู้สึกได้ว่าเสียงประตูเปิดออกแต่ทำไมถึงไม่ได้เสียงคนเดินเข้ามา ร่างเล็กหันไปที่หน้าประตูก็เบิกตาโพลงด้วยความตกใจกับคนตรงหน้า
“ฟะ ไฟนอล!!”
“หึมาด้วยกันหน่อยสิ ยัยฆาตกร!!”
- Writer
