บทที่9[100%]
2378 Words
“นะ ในตู้เย็นไม่มีอะไรเลย มีแต่นมกับผลไม้...”
“ผมไม่ชอบกินนม”
“ไม่ชอบ แล้วมีไว้ทำไม?”
“ก็มีติดไว้งั้นแหละ เพื่อลูกน้องของผมไง” อิฐมองกีวี่ที่พยักหน้ารับและจะหันหลังออกจากห้อง แต่อิฐกลับคว้าแก้วนมมาและกระดกดื่มจนหมดแก้ว กีวี่ได้แต่มองเขาที่แลบลิ้นเลียคราบนมบนริมฝีปาก แล้ววางแก้วไว้ที่หลังโต๊ะ
“ไหนว่าไม่ชอบ?”
“ก็คุณเอามาให้ ผมก็ต้องกินสิ...”
“ไม่เห็นจะเกี่ยวกันเลย ถ้างั้นฉันกลับห้องก่อนนะ” กีวี่หมุนตัวอีกครั้งแต่อิฐก็จับต้นแขนเล็กไว้แน่น ร่างหนาเดินมาประชิดร่างบางที่ตอนนี้ถอยหลังจนติดกับขอบเตียงแล้ว
“อะ อิฐ...”
“ผมชอบกินผลไม้นะ ทำไมไม่เอามาล่ะ?”
“ฉันไม่รู้ งั้นฉันไปเอาให้นะ” มือเล็กผลักร่างหนาให้หลีกทาง แต่อิฐก็ไม่หลบ แถมยังเดินประชิดจนกีวี่นั่งลงกับเตียงเงยหน้าสบตาเขาที่โน้มใบหน้าลงมาสำรวจใบหน้าหวานอย่างยิ้มๆ
“คุณรู้เหรอ ว่าผมชอบกินผลไม้ชนิดไหน?”
“แล้วคุณชอบแบบไหนล่ะ? ในตู้เย็นของคุณก็มีแต่ชมพู่ แอปเปิ้ลและก็องุ่น”
“มีแต่ผลไม้ที่ไม่ชอบทั้งนั้นเลยอ่ะ...”
“แล้วคุณชอบกินผลไม้อะไรล่ะ ฉันจะได้ไปหาซื้อให้?”
“กีวี่”
“!!!”
“ผมชอบกินกีวี่ โดยเฉพาะกีวี่ที่อยู่ตรงหน้าของผมเนี้ย... อยากลองกินมานานแล้วนะ” ใบหน้าหวานเบิกตาโพลงด้วยความตกใจ มองอิฐที่ยิ้มอย่างอ่อนโยนและขึ้นคร่อมร่างบางที่ใช้มือยันอกแกร่งไว้ อิฐจับมือทั้งสองข้างไว้เหนือหัวจนกีวี่ หัวใจเต้นระรัวไม่ต่างจากอิฐที่เขาเองก็ใจเต้นรัวเช่นกัน
“อะ อิฐ...”
“ผมไม่บังคับคุณนะวี่ แต่ผมจะทำไปจนกว่าคุณจะไม่ต้องการ และผมจะหยุด” อิฐโน้มใบหน้าประกบจูบกีวี่ทันทีอย่างอ่อนโยน ปล่อยตัวและหัวใจให้นำทางเขาทั้งสองคน ลิ้นร้อนกวัดเกี่ยวเอาความหวานจากโพรงปากของเธอ กีวี่ที่ตกตะลึง พอได้รสจูบที่แสนอ่อนโยนของอิฐก็พาให้หัวใจดวงน้อยๆ เต้นอย่างไม่เป็นจังหวะ ใบหน้าหล่อผละจูบออกมา ก้มหน้าลงซุกไซ้ซอกคอหอม มือหนาก็เลื่อนไปที่ขานวล ใช้ฝ่ามือร้อนๆ ลูบไล้ไปตามขาและขึ้นไปจนถึงหน้าท้องแบนราบ ใบหน้าหวานทำได้เพียงหลับตาลงอยู่แบบนั้น มือบางก็จิกลงกับผ้าปู รับรู้ถึงสัมผัสที่ซาบซ่านจากมืออุ่นของเขา อิฐผละใบหน้าออกจากซอกคอ มองลงไปที่ชายเสื้อยืดที่เขากำลังถลกขึ้นมาเรื่อยๆ จนกีวี่เองก็ไม่ต่างกันที่มองการกระทำของเขา
“ขอผมดูผลกีวี่ลูกนี้หน่อยนะครับ...” ใบหน้าหล่อยิ้มออกมา เลื่อนชายเสื้อจนตอนนี้ถอดออกมาแล้ว อิฐโยนเสื้อยืดไปที่หัวเตียง มองร่างกายของกีวี่ที่ขาวผ่อง ร่างกายของเธอถูกปกปิดด้วยบราสีดำ แต่เขากลับยืนมองมันด้วยสายตาที่ดีใจสุดๆ แต่เป็นกีวี่ที่เอามือปิดของสงวนของตัวเองอย่างเขินอาย อิฐโถมร่างกายทาบทับกีวี่อีกครั้ง มือหนาจับมือเธอให้สอดประสานกับมือของเขา และซุกไซ้ใบหน้าลงที่ซอกคอหอม ดูดขบเม้มจนเกิดรอยแดงหลายจุด
“อะ อื้อ... อะ อิฐทำอะไร?”
“อืม” ไม่มีเสียงตอบรับ เพราะเขากำลังจะตีตราเธอด้วยรอยแดงสีสวย ใบหน้าหล่อประกบจูบเธออีกครั้ง มือหนาก็บีบกระชับมือบางแน่นทันที กีวี่รู้สึกเสียวซ่านไปทั้งกาย ความเย็นในห้องตอนนี้กำลังถูกไฟแผดเผาขึ้นทีละน้อยจากการกระทำของเขา ใบหน้าหวานเบือนหน้าหนีเพราะจูบของเขากำลังจะฆ่าเธอให้ตาย มือหนาปล่อยจากมือบาง เลื่อนลงมากอบกุมทรวงอกอวบที่แน่นเต็มมือ กีวี่บิดหน้าไปมา ตลอดชีวิตมามีแต่อิฐเท่านั้นที่ได้สัมผัสร่างกายของเธอได้แนบชิด เช่นเดียวกับอิฐที่เป็นครั้งแรกของเขาในการกอบกุมทรวงอกของหญิงสาว และยิ่งเป็นของกีวี่ เขาอยากจะสัมผัสเธอให้มากกว่านี้
“อ๊ะ อื้อ...” เสียงหวานครางออกมาทุกครั้งที่ อิฐลงแรงบีบนวดทรวงอกของเธออย่างแรงและเบาสลับกันไปมา มือหนาอีกข้างช้อนไปที่แผ่นหลังเนียน หาปุ่มตะขอที่ปกปิดสิ่งที่เขาต้องการจะเห็นทันที กีวี่หอบหายใจแรงขึ้นเมื่อมองอิฐที่กำลังดึงบราเซียของเธอออกไป ทำให้ใบหน้าหล่อถึงกับร้อนรุ่มไปด้วยแรงสวาท ทรวงอกของกีวี่มันสวยงามมาก จนเขาอดไม่ได้ที่จะก้มลงจูบไปที่เนินเนื้อเบาๆ จนกีวี่เสียวเกร็งไปทั้งตัว
“คุณสวยมากนะวี่...”
“อะ อิฐ...”
“เมื่อกี้ผมยังกินนมไม่อิ่มเลย ขอกินนมรสกีวี่หน่อยนะ”
“อะ อื้อ... อิฐ!!” ริมฝีปากร้อนๆ ครอบครองยอดอดสีสวยทันทีอย่างต้องการ ใช้ลิ้นดุดดันไปมาในโพรงปาก ไม่ต่างจากกีวี่ที่จิกนิ้วลงกับเส้นผมสีดำยาวของเขาอย่างแรง มืออีกข้างของอิฐก็ไม่ยอมน้อยหน้า บีบเค้นนวดทรวงอกให้เธออีกข้างจนร่างเล็กดิ้นเร่าไปมา ใบหน้าหวานก้มมองอิฐที่ยังคงดูดกลืนยอดอกเธออยู่แบบนั้นจนเธอแทบจะทนไม่ไหวแล้วกับอาการที่เป็นอยู่ อิฐผละยอดอกอีกข้าง มาดึงดูดอีกข้างทันที นิ้วมือก็บีบขยี้ยอดอกจนแดงเถือก เสียงดูดกลืนดังไปทั่วห้องจนกีวี่ระทวยไปกับสัมผัสที่เธอไม่เคยได้ลอง ใบหน้าหล่อผละปากออกจากยอดอก เงยหน้ามองกีวี่ที่หอบหายใจหนักอย่างยิ้มๆ
“นมรสกีวี่อร่อยจัง ให้ผมกินบ่อยๆ ได้ไหม?”
“อะ อิฐ!!พะ พูดอะไรน่าเกลียด”
“น่าเกลียดอะไรครับ นมรสกีวี่... เป็นรสชาติเดียวและรสชาติสุดท้ายที่ผมจะกินนะ อีกอย่างมันไม่มีขายด้วย”
“...”
“มีแต่คุณเท่านั้น ที่ให้ผมกิน... สัญญาแล้วนะคนดี” อิฐพูดเองเออเอง ทำให้กีวี่ไปไม่ถูกเลย ก่อนจะพลิกตัวหนีเขาทันทีอย่างเขินอาย อิฐที่เห็นแบบนั้นก็ยิ้มออกมา สวมกอดร่างเล็กจากด้านหลัง จูบไปที่ไหล่นวลทันทีอย่างชื่นใจ
“แค่นี้ก่อนแล้วกันนะ... สักวันผมจะทำให้คุณส่งหัวใจให้ผม”
“...”
“ผมรู้สึกดีกับคุณมากนะวี่”
“อะ อิฐ” ใบหน้าหวานหันไปมองอิฐที่ตอนนี้ผงกใบหน้ามองกีวี่อยู่แบบนั้น มือหนาลูบผมเธอเบาๆ และพรมจูบไปที่หน้าผากเธอเบาๆ
“ผมไม่อยากเก็บความรู้สึกของตัวเองไว้อีกแล้ว ผมไม่อยากสูญเสียและอกหักเพราะตัวเองเป็นคนปากหนักอีกแล้ว... จากนี้ไป ผมจะดูแลคุณให้ดีที่สุดนะวี่ ผมสัญญา” ร่างหนามองสีหน้าของกีวี่ที่อึ้งไปนิดหน่อย และใบหน้าหวานก็หันหน้าหนีเขาไปอีกครั้ง แต่จะรู้ไหมว่าตอนนี้เธอกำลังยิ้มทั้งน้ำตา... เธอโชคดีจริงๆ ที่ได้มาเจอกับเขา ได้รับความรู้สึกดีๆ จากเขา ผู้ชายที่ทำให้เธอไม่เป็นตัวเองเลยสักครั้ง แต่สิ่งที่ทำให้เธอไม่สามารถบอกความรู้สึกของตัวเองได้ มันคือ...? ใบหน้าหวานหันไปมองเขาอีกครั้ง อิฐที่เห็นกีวี่ร้องไห้ก็ตกใจทันที
“วี่...”
“คุณเป็นคนดี แต่ฉันก็เป็นแค่เศษขยะที่ถูกทิ้งลงพื้น... แต่คุณกลับหยิบฉันขึ้นมา ทั้งๆ ที่มันทั้งสกปรกและก็ไม่มีอะไรดีเลยสักอย่าง ฮึก”
“...”
“ฉันไม่รู้ว่าต่อจากนี้จะเป็นยังไงนะอิฐ แต่ตั้งแต่วินาทีนี้ไป ฉันขอมีชีวิตอยู่... เพื่อคุณ”
“!!!”
“ทุกครั้งที่ฉันคิดถึงแฟน ฉันจะมักเก็บตัวเองไว้คนเดียว... บางทีถึงขนาดคิดจะฆ่าตัวตายตามเขาไปวันละหลายๆ รอบ แต่ตั้งแต่ฉันมาเจอคุณ ทุกครั้งที่ฉันมองไปทางไหนจะเห็นว่ามีแฟนอยู่กับฉันตลอด แต่ตอนนี้ ทำไมมันถึงกลายเป็นคุณก็ไม่รู้...” กีวี่ยกมือจับใบหน้าหล่อคม น้ำตายังคงไหลอยู่แบบนั้น จนอิฐยกมือเกี่ยน้ำตาของเธอให้ออกจากแก้มนวลไป ก่อนจะก้มหน้าลงจนใบหน้าของเขาและเธอชนกัน
“ฮึก ฉันไม่เคยมีค่าในสายตาของใคร... แต่คุณกลับเห็นค่าของฉัน”
“วี่”
“คุณคือคนที่ทำให้ฉันอยากมีชีวิตต่อสู้ต่อไป คุณคือคนที่ทำให้ฉันยิ้มเป็น หัวเราะเป็น ฮึก... ฉันขอโทษนะอิฐ ที่ตราบาปในหัวใจของฉันมันยังไม่ยอมหมดออกไปสักที ฮือๆ”
“วี่ มานี่มา...” ร่างหนาดึงเธอมากอดทันทีอย่างแนบแน่น ใบหน้าหวานซบลงกับอกแกร่ง น้ำตาของเธอที่โดนหน้าอกโดยเฉพาะตรงหัวใจของเขา ทำไมถึงทำให้เขาเจ็บแบบนี้นะ... เจ็บแทนเธอที่เห็นเธอร้องไห้อีกแล้ว
“อย่าร้องนะวี่ ไม่ว่าคุณจะเป็นยังไง? ไม่ว่าคุณจะให้หัวใจผมไม่ได้ ผมก็ยอม... ยอมอยู่แค่ในส่วนที่ผมควรอยู่ อยู่ในส่วนที่ผมไม่สามารถเข้าไปได้”
“ฮึก... ไม่ใช่นะอิฐ”
“...”
“คุณ...” ทันทีที่กีวี่จะพูดอะไร ใบหน้าของแฟนซีก็ลอยเด่นเข้ามา ทำให้ร่างเล็กถึงกับปล่อยโฮทันที ทำไมกัน? ทำไมเธอถึงเป็นแบบนี้ ทำร้ายผู้ชายสองคนที่เธอรู้สึกดีด้วยได้ไงกัน!! ทำให้ผู้ชายทั้งสองคนต้องเจ็บไปมากกว่านี้ได้ไงกันเนี้ย อิฐมองกีวี่ที่ร้องไห้หนักกว่าเดิม จนเขาถอนหายใจออกมา... อาการที่เธอเป็นอยู่ เขารู้ดี เวลาที่เธอจะพูดอะไรเกี่ยวกับเขา... เธอมักจะเห็นภาพของแฟนซีเข้ามาแทนที่เสมอ ทำไมเขาถึงได้เจ็บปวดขนาดนี้นะ? ทั้งๆ ที่บอกเธอแล้วว่าจะไม่ขออะไรไปมากกว่า เธอยอมให้เขาอยู่ในส่วนที่เขาควรอยู่ แต่สำหรับเธอแล้ว เข้ามาอยู่ในหัวใจของเขานานแล้วจริงๆ
“ไม่ใช่นะอิฐ... ฮึก คุณมีความหมายกับฉันมากจริงๆ” ใบหน้าหวานเงยขึ้นสบตากับเขา มองใบหน้าหล่อที่เธอเหมือนจะเห็นน้ำตาของเขา หรือเธอคิดไปเอง? มือบางยกขึ้นลูบไปที่แก้มเขาอย่างแผ่วเบา
“วันนี้คุณขอให้ฉันตามใจคุณหนึ่งวัน ฉันจะตามใจคุณ... คุณอยากให้ฉันทำอะไรบอกมาได้เลยนะคะ”
“ผมอยากให้คุณจูบผม”
“!!!”
“จูบผมกีวี่ ผมขอแค่นี้จริงๆ” กีวี่ถึงกับตกใจ มือบางยกขึ้นเช็ดน้ำตาของตัวเองทันที ก่อนจะพยักหน้ารับอย่างไม่ลังเล ค่อยๆ โน้มใบหน้าเข้าใกล้เขา อิฐจ้องมองกีวี่ที่ประกบจูบเขาทันทีอย่างแผ่วเบา และกดริมฝีปากลงไปแนบชิดกับเขาทันทีอย่างแนบแน่น ปากของเขาเปิดขึ้นเพื่อให้เธอเข้าไปกวัดเกี่ยวลิ้นของเขา แต่กีวี่กลับทำไม่ถูก... จนอิฐประคองใบหน้าหวานไว้และเป็นฝ่ายสอดแทรกลิ้นของตัวเองเข้าไปทันที กีวี่ครางในลำคอ ลิ้นของเธอกับของอิฐกำลังกวัดเกี่ยวกันไปมาอยู่แบบนั้น จนกระทั่งถึงเวลาอิฐก็ถอนจูบออกทันที จูบไปที่แก้มนวลอีกครั้ง
“พรุ่งนี้ผมมีอะไรให้คุณดูด้วยนะ”
“อะ เอ๋? พรุ่งนี้ฉันต้องไปสถานีตำรวจเรื่องชดใช้ค่าเสียหายนะคะ”
“ไม่ต้องห่วงครับ เรื่องนี้ผมจะรับผิดชอบเองทุกอย่าง...”
“ตะ แต่ว่าอิฐคะ...”
“ไม่มีแต่นะครับ ผมเคลียร์ทุกอย่างให้คุณตั้งแต่ที่ไอ้โชโทรหาแล้ว”
“อิฐ”
“ผมมีอะไรให้คุณดู คุณต้องดีใจแน่ๆ ผมอยากเห็นคุณยิ้มนะวี่” อิฐยิ้มให้กีวี่ ก่อนที่ร่างบางจะพยักหน้ารับดึงผ้ามาห่มร่างกายตัวเองที่เปลือยเปล่า แต่อิฐกลับสวมกอดเธอแน่นทันทีจนเธอหน้าแดงไปหมด
“ฉะ ฉันว่าฉันใส่เสื้อ...”
“ไม่ต้องหรอกครับ ผมยังไม่ใส่เลยนะ”
“คุณเป็นผู้ชายนี่น่า”
“ใครว่าผมเป็นผู้ชาย... ฉันเป็นผู้หญิงต่างหากละคะ คุณวี่นี่ตัวอุ่นและหอมมากเลยนะคะ” กีวี่ยิ้มออกมาแล้วหันไปมองอิฐที่ทำหน้าตาแอ๊บแบ๊วและดัดเสียง จนเธอหลุดขำออกมาทันที มองเขาที่ดมไปที่ซอกคอเธออย่างยิ้มๆ
“พอแล้วนะ คนบ้า!!”
“อะไรกันคะคุณวี่ คุณว่าฉันทำไมเนี้ยฮึ?”
“อิฐพอแล้วนะ”
“ฉันไม่ได้ชื่ออิฐนะคะ ฉันชื่ออิฐซี่ต่างหาก...” อิฐยังคงล้อเล่นกับกีวี่ พอเวลาเห็นใบหน้าของเธอที่ไม่มีคราบน้ำตา หรือแววตาที่เศร้าหมอง เขารู้สึกดีใจที่สุด กีวี่ตีอกแกร่งเบาๆ จนเขาดึงเธอมากอดใกล้กัน
“ตีฉันทำไมค่ะเนี้ย...”
“ก็คุณยังไม่หยุด”
“ฉันทำอะไรค่ะเนี้ย ให้ตายเหอะคุณวี่...” ร่างบางส่ายหน้าไปมา ถอนหายใจและหันหลังหนีเขาทันที อิฐที่เห็นแบบนี้ก็เลยขยับตัวโอบกอดเธอแน่นทันที มือหนาก็เลื่อนขึ้นไปที่ทรวงอกเปลือยเปล่าของเธอ บีบเค้นจนกีวี่ตกใจ หน้าร้อนไปหมด
“พะ พอแล้วนะอิฐซี่...”
“ผมไม่ใช่อิฐซี่สักหน่อย แต่ผมคืออิฐตัวจริงต่างหาก” ร่างบางหันไปมองเขาที่ยักคิ้วให้อย่างกวนๆ ก่อนจะดึงมือหนาออกไป และเปลี่ยนเป็นจับมือหนามาสอดประสานกับมือเธอทันทีจนอิฐฉีกยิ้มออกมา
“ของขวัญที่ผมจะให้คุณดู ผมรับรองว่าคุณต้องชอบแน่ๆ เลย...”
- Writer
