My Great Quest with a Ghost

Chapter 55

Babala ni Sage

Third Person's Point of View

Ang tunay na katauhan ni Sage, ay siyang tinatawag na Fallen angel.  Isa siya sa mga anghel na nag tangkang maging isang mas makapangyarihan sa kataas-taasan. Isa rin siya sa nag hangad na maging isang taga likha ngunit nabigo siya at napatapon sa Fallen country kung saan nag titipon-tipon ang mga tulad niyang nabigo. Ngunit binigyan siya ng isang pag kakataon upang maging isang anghel muli, binigyan siya ng isang misyon na siya lang mismo ang makakagawa.

" Matagal din tayong hindi nag kita," Wika ni Freya ng sandali siyang kumalma mula sa kanyang pag iyak. " Nangulila ako sayo ng sobrang tagal, pakiusap wag mo na akong iiwan pa muli." Muling nag umpisang umiyak si Freya at lalo pang hinigpitan ang kanyang pag kakayakap sa kanyang kasintahan. Napabuntong hininga si Sage at humiwalay sa pag kakayap kay Freya. Bahagya itong ngumiti at pinunasan ang luha ng kanyang sinisinta.

"Alam mong imposible ang iyong nais mahal ko," Bahagyang napapikit si Freya at saka pinunahan ang kanyang sariling luha.

"A-alam ko, pero sana mag karoon tayo ng pag kakataon na mag kasama ng matagal." Humihikbing wika ni Freya habang pinupunasan ang kanyang mga luha.

"Sana nga mahal ko, sana nga."  Muling hinila ni Sage ang kanyang sinta upang yakapin ito ng mahigpit.

Sagya ngang malupit ang kanilang tadhana dahil nakaramdam sila ng pag -ibig na imposibleng mabigyan ng pagkakataon.

Lubos na nabalot ng kalungkutan ang puso ni Sage dahil sa kanilang sitwasyon. Hindi niya ring magawang wikain sa kasintahan ang kondisyon sa oras na makarating na si Freya sa itaas.

Upang maalis ang mga damdamin na naramramdman ng isang multo noong nasa mundo pa ito ng mga tao at sa mundo ng paraiso ay aalisin ang ala-ala nito sa dalawang mundo na kanyang nakilala upang mabuhay ito ng mapayapa sa itaas na walang ibang inaalala kundi ang kanyang tungkulin sa lupain ng may likha.

" Sa oras na nakarating ako sa langit agad akong haharap sa may likha upang humiling na muli tayo buhayin bilang tao upang mag karoon tayo ng pag kakataon makapag mahalan." Buong pusong wika ni Freya habang mayakap na nakayakap sa kanyang sinisinta. Lalong nakaramdam ng kirot sa kanyang puso si Sage ng marinig ito, mag kahalong saya at lungkot ang kanyang naramdaman, masaya dahil sang-ayon siya sa gusro ng kanyang mahal ngunit malungkot naman sita dahil maaaring hindi na ito muli pang maalala ni Freya sa oras na nakaakyat na ito sa lupain ng may likha.

" Salamat Freya, pero gusto na huwag kang mangako sa akin ng ganun bagay." Bigla na lang napahiwalay sa pag kakayap si Freya kay Sage dahil sa winika nito.

"Ano namang ibig mong sabihin dun huh!?" Inis na wika nito kay Sage , tinulak niya ng bahagya  si Sage dahil sa init. " Sa tingin mo ba ay hindi ako marunong tumupad ng pangako ?" Bulyaw nito sa kanya. Ngumiti lang ng makahulugan si Sage sa kasintahan, tiningnan lang siya nito ng masaya at tumalikod dito.

Muling nabura ang ngiti sa kanyang mga labi ng muli niya maalala ang kanilang mapait na sitwasyon.

'Kung mabibigyan man tayo ng pag kakataon mahal ko ay hindi ko ito sasayangin.'

Napabuntong hininga ng malalim si Sage at muling niyakap mula sa likuran ang kanyang kasintahan. Pinatong niya ang kanyang baba at bumulong sa tenga nito.

" Wag mo lang kakalimutan na mahal kita." Bulong ni Sage sa kanyang kasintahan at niyakap ito ng mahigpit.

"Mahal din kita Sage at Oo hinding- hindi kita makakalimutan." Tugon ni Freya habang humikbi. Lalo niya pang binaon ang kanyang mukha da dibdib ni Sage upang lalo pang maramdam ang init ng yakap nito, kahit pa hindi ito ang tunay na katawan ni Sage ay ramdam ni Freya na si Sage ito.  Ilang sandali rin silang mag kayakap bago silang mag pasyang mag siwalay. Tiningnana nilang ang isa't-isa sa kanilang mga mata, pareho silang napangit, parehong tumitibok ang kanilang puso na kasing bilis ng kabayo.

"Mahal ko kaylangan ko ng bumalik sa kwarto dahil kaylangan ng bumalik ni Christian upang makapag handa na siya sa iyong pag subok dahil ramdam ko na may mangyayaring hindi maganda kaya ihanda na natin siya." Marahang tumango si Freya at saka muling yumakap sa kanyang kasintahan. Hinalikan ni Sage ang pulang busok ng kanyang pinaka mamahal na babae bago ito humiwalay sa pag kakayakao at nag paalam na rito. Ipinaalam na rin ni Sage na hindi na muma makakapasok si Christian dahil matagal itong mawawalan ng malay dahil kakausapin niya ito sa kanyang diwa.

Tinahak ni Sage ang mahabang pasilyo palabas ng paaralan upang bumalik sa bahay panuluyan ng mga estudyante. Bago siya tuluyang pumasok sa kwarto ni Christian ay sinigurado niyang hindi ma iistorbo ang kanilang pakikipag usap, dahil sa oras na magalaw ang katawan ni Christian habang ang diwa nito ay nakikipag usap sa kanya ay maaaring hindi na makabalik pa sa kanyang katawan si Christian at hindi na ito magising pa. Nilagyan ni Sage ng hindi na kikitamg barikada ang buong kwarto ni Christian, ang barikadang ito ay hindi basta-bastang masisira dahil tanging siya o Christian lang ang makakapag tanggal nito. Huminga ng malalim si Sage at saka humiga sa kama. Nag wika siya ng isang enkantasyon upang magawa niyang makausap si Christiang sa diwa nito at saka ipinikita ang kanyang nga mata at hinayaan ang kanyng sarili na nakatulog.

.

"Lolo kayo po ba uli 'to?" Sigaw ng isang binatang kanina pa nag papalakad-lakad sa isang malawak na kwarto. Tila walang katapusin ang kanyang pag lalakad dahil puro puti lamang ang kanyang nakikita. Halos mapagod na siya sa kakalakad dahil sa lawak ng kwarto.

"Na saan na ba kasi ako?" Kanina pa kinakausap ng binata ang kanyang sarili dahil wala namang sumasagot sa kanyang katanungan.

Muli lang siyang nag lakad na nang lakad hanggang sa may matanaw siyang isang wangis ng tao na nakalutang sa ere. Nilapitan niya ito upang tanungin kung na saan na siya.

" Mawalang galang na po,"  Wika ng Binata sa kanyang nakita. "Masasabi niyo ho ba kung na saan ako na roroon?" Lumingon ang lalaking kanyang nakita. Nagulat na kang siya ng kamukha niya ito.

"Ace?" Tanong niya muli, ngumiti lang ang lalaki at umiling.

"Ako si Sage , Christian," Tugon ni Sage sa binata, "Ako ang diwa ng pentagram crest, ako ang pinaka pinag mumula ng iyong kapangyarihan." Dugtong ni Sage at saka lumapd sa lupa.

"Na-na saan ba ako? Nandito ba ako sa loob ng Cresst?" Nag tatakang tano niya rito, bahagyang napatawa si Sage dahil sa reaskyon ni Christain.

"Oo nandito ka sa loob ng Crest, kung saan nag tatagpu ang itong diwa at ang diwa ng Crest." Paliwanag ni Sage kay Christian. Napalibot ng tingin si Christian nag bakasakaling may makikita pa ito bukos kay Sage.

"Kung gayon bakit ako nandito?" Muling tanong niya kay Sage, huminga ng malalim si Sage at nilingon si Christian.

"Nandito ka upang malaman mo kung ano ang aking tunay na kakayahan," panimula ni Sage. " Marami kaya gawin ang Pentagram Crest higit pa sa inaakala mo. " Nanatili lang nakikinig si Christian habang nag sasalita ito.

"Bibigyan ka ng pentagram crest ng isamg kapangyarihan na hindu mo inaakala, at dahil dun ay maaari kang maging isa kang makapangyarihang may likha," Pag mamalaki ni Sage sa kanyang sarili dahil tunay ngang siya diwa ng pentragram crest.  "Pero bago yung ay kaylangan mong maipasa ang oag subok ng mga Guardiam sa iyo, sa ngayon ay apat. Na lang ang kaylanga mo upang magising ang tunag na kapangyarihan ko." Wika ni Sage sabay ngiti, napatitig naman si Christian kay Sage at saka lumingon sa kanyamg kanang kamay.

'Kapangyarihan tulad ng sa may likha?' Bahagyang napangiti si Christian dahil sa kanyanag nstinig

" Kaylangab mo ng mag madali dahi lnararamdaman ko na ang nalalapit na panganig," Babala ni Sage sa kanya. " Hindi ka rin dapat mag palamom sa kasamaang nararamdma mo ngayon dahil maaring ito ang pumigil sayo uoang mabuo ang hiyas sa pentragram crest."