ยมทูตสีเทา กับเจ้าสาวสีชมพู

Ep.11 : นักฆ่า เป็ดสีชมพู

“คุณคิว ฉันไม่ไหวแล้ว ซี้ดดดดดด มิ้นท์รักคุณ” เสียงครวญครางของหญิงสาวดังระงมไปหมด

“มิ้นท์ คุณรักผมรึเปล่า ผมทำดีว่าไอ้วินอีกใช่ไหม” เสียงกระเส่าที่ถามหญิงสาว รอยยิ้มที่หันมาทางชายหนุ่มที่อยู่อีกฝั่ง

“ฉันรักคุณเหลือเกินคุณคิว อื้ออออ อีกนิดที่รัก จะเสร็จแล้ว ฉันมีความสุขจัง” ภาพเบื้องหน้าของคนที่กำลังร่วมรักกันอย่างเมามัน ทำให้คนที่แอบมองอยู่ในความมืด หัวใจตกไปสู่ตาตุ่ม ความโกรธแค้นที่มากมายแดงกร่ำไปที่ดวงตา

เธอไม่มีวันได้ได้รักกับมันแน่!!!!! ฮึก!!!! ร่างใหญ่สะดุ้งตื่นจากความฝัน ความระแวงในจิตใจทำให้เขานั้นคว้ากุญแจรถ เพื่อไปดูให้เห็นกับตา ว่าสิ่งที่เขาฝันนั้นไม่ได้เป็น ความจริง รถขับออกไปในตอนกลางดึกไร้รถบนถนน มีแต่เพียงรถของเขาที่ขับไปข้างหน้าด้วยความเร็ว เมื่อมาถึงคอนโดของหญิงสาวที่มีรถจอดหนาแน่นจนเต็มเอี๊ยด เขาก็ตรงไปที่ลิฟต์ทันที ยามแก่ ๆ ที่แอบหลับไม่รู้ด้วซ้ำ

“ยามพวกนี้น่าจ่ายเงินเดือนไหมเนี่ย” ธาวินขึ้นลิฟต์จนไปถึงห้องของมินตรา ก่อนจะใช้กุญแจที่เคยแอบปั๊มมาในตอนที่เธอมาค้างที่บ้าน สอดเข้าผ่านรูกุญแจเพื่อไขเข้าไปในห้อง

ในยามดึกสงัดมัจจุราชที่มาเยี่ยมเยียนคอนโดของหญิงสาวที่นอนไม่รู้สติ ที่ไร้ชายอีกคนนอนเคียงข้างเหมือนในฝันที่ทำให้เขามาถึงที่นี่ หญิงสาวที่ตอนนี้ไม่รู้ด้วยซ้ำ ว่ามีเงามืดอยู่ในห้องร่วมกับเธอ ในตอนนี้

“สงสัยจะคิดมากไป” ร่างใหญ่สอดตัวลงใต้ผ้าห่ม บนที่นอนนุ่ม ๆ พร้อมกับนอนตะแคงมองหญิงสาวที่กำลังหลับ ‘ท่านี้ไม่ได้ ตื่นมาแล้วเดี๋ยวไม่เท่ จะหลับยังไงก็เท่เอาไว้ก่อน’

เช้าวันรุ่งขึ้น

Minto Say ::

อะไรแข็ง ๆ ในมือ กระบอกอะไร นุ่มหนับมือดีจัง ฉันเกิดอาการไม่อยากตื่น นอนกลิ้งไปกลิ้งมาบนเตียง กลิ้งไปทางซ้าย แล้วก็กลิ้งไปทางขวา ติดอะไรวะ

“เธอจะกลิ้งไปจับจู๋ฉันไปไม่ได้ ขอจู๋ฉันคืนด้วย” เสียงของใครคนนึงทำให้ฉันต้องสะดุ้งตัวโหยงงง

“คุณ!!!!” คุณวินนนนนนน มาได้ยังไง แล้วให้ฉันปล่อยอะไรนะ มือนี่อะเหรอ ฉันเผลอดึงของที่อยู่มือด้วยความสงสัย

“คืนได้ยังจู๋อะ จะดึงอีกนานไหม” ประโยคที่เหมือนไม่พอใจ ทำให้ฉันต้องมองกระบอกที่ฉันถืออยู่ แล้วรีบปล่อยมือทันที

“มาทำอะไรในห้องของฉัน ไม่สิ มาอยู่ในห้องของฉันได้ยังไงคะ!!!!!”

“เมื่อคืนฉันฝันว่าเธอหักหลังฉัน ฉันเลยตั้งใจ จะมาฆ่าเธอ แต่พอเห็นว่าเธอนอนคนเดียวเลย หลับได้” คนที่พูดเปิดผ้านวมของฉันขึ้น แล้วตบลงที่เตียงเพื่อให้ฉันนอนต่อ กล้าพูดว่าจะมาฆ่าฉัน แต่ชวนฉันนอน ใครมันจะไปนอนลงวะ

“ไม่ได้ นี่มันเตียงของผู้หญิง”

“เธอยังนอนเตียงของฉันเลย ผู้หญิงเรียกร้องสิทธิ์เท่าเทียม แต่ทำไมตอนนี้กลับไม่เท่ากันนะ นอนตะแคงแบบนี้ชอบจัง นมเป็นนมก้นเป็นก้น ซี้ดดดดด” คุณวินซูดดดดดดปากขึ้นมา ทำให้ฉันต้องรีบสปริงตัวขึ้นมา

“ไอ้ลามก”

“ไหนเล่ามาซิ ว่าเมื่อวานคุยอะไรกับไอ้คิวบ้าง มันบอกว่ามีงานที่เหมาะกับเธอ งานอะไร รายละเอียดยังไง มันหางานให้เธอ แสดงว่าสนใจเธอเลย เล่ามาสิฉันรอฟัง” คุณวินดึงฉันลงไปนอนบนเตียง แล้วเอาผ้านวมห่อฉันเอาไว้ เหมือนแพนเค้กที่พันไส้กรอก

“โหยยย เมื่อวาน ฉันกลัวโดนจับได้มากกกกก งานที่เขาให้เป็นงาน Music Video เขาจะให้ฉันเล่นเป็นนางเอกค่ะ ส่วนเขาจะเป็นพระเอก คือแบบ เขาพูดด้วยนะ ทำไมรับงานของคุณได้ แต่ทำงานของเขาไม่ได้ มันไม่ยุติธรรม ฉันไม่รู้ว่าเขารู้ถึงไหน” ฉันบอกเหตุการณ์เมื่อวานให้คุณวินฟัง ดีนะ ฉันเอาตัวรอดได้ ฉันพยายามดิ้นออกจากผ้านวม แต่เขากลับเอาขาทับฉันเอาไว้ จนฉันต้องมองเขาตาเขม็ง

“ไม่ไกลกันเท่าไหร่ ตอนมันจีบน้องฉันมันดันน้องฉันจนดัง ตามติด อยากเจอทุกวัน แม้ฉันเองจะกีดกัน มันก็หาเรื่องมาติดต่อกับน้องฉันอยู่ดี ส่วนเรื่องรับงานจากฉันได้ยังไง น่าจะมีไอ้บีมเป็นคนบอก มันไม่ใช่คนขี้ระแวงจากที่ฉันเคยสัมผัสมา แต่ไอ้ตัวจิมมี่ มันเนี่ยระแวงแน่ ระวังมันไว้”

“อืม ฉันต้องจูบกับเขาด้วยนะ เพราะมันเป็นเพลงน่ารัก ๆ ที่เป็นคนรักกันเถียงกันว่าใครรักมากกว่า ฉันเนี่ยกลัวทำออกมาไม่ดีเลย แล้วฉันก็ไม่อยากจูบด้วย จะให้ใช้มุมกล้อง เขาจะยอมไหม” ไม่ใช่ว่ารังเกียจ คุณคิวก็หล่อดี แต่ว่าาาา….ถ้าสัมผัจะทำให้เรารู้สึก ถ้าความรู้สึกมันจูนกันติดล่ะ

“งั้นซ้อมกับฉันก่อน” คุณวินขึ้นมาคร่อมฉันที่ถูกห่ออยู่ในผ้าห่ม จะหนีก็ไม่ได้ จะไปไหนก็ไม่ได้ ฉันเลยต้องพยายามจะดิ้นนนน ดิ้นนนนน

“ม้ายยยย ม้ายยยยย ไอ้…อื้ออออ” ฉันที่กำลังตะโกนขอความช่วยเหลือ แต่กลับโดนมือใหญ่ปิดเอาไว้ไม่ให้แหกปาก ไอ้ ไอ้ อื้ออออ ปล่อยยยยยย

“เสียงดังทำไมเนี่ย หรืออยากจะมีผู้ชม เรียกมาได้เลย ฉันชินกับการมีอะไรแล้วมีคนมองแล้ว ฉันชอบด้วยซ้ำ จะกลัวอะไร เราเคยจูบกันมาแล้ว จูบแสนหวานที่ทำเอาเธอนั้นฉะ โอ้ยยยยย กัดมือทำไม ยัยนี่” คนที่จะพูดอะไรน่าอาย เจอฉันกัดมือที่ปิดปากอยู่เข้าให้ ก่อนจะแยกเขี้ยวใส่ซะเลย อย่าริอาจมาขืนใจฉัน ฟีลมันไม่ได้เว้ยยยยยยย

“อย่าคิดว่าฉันจะง่าย ๆ เหมือนผู้หญิงของคุณค่ะ ออกไปเลย!!!!”

“ฉันเป็นเจ้าหนี้เธอนะ!!!!” เสียงที่กดต่ำบอกถึงความไม่พอใจชัดเจน

“เป็นพ่อฉันก็ไล่ค่ะ!!! ออกไป!!!”

“ไล่นัก ปล้ำแม่ง!!!!” คุณวินก้มหน้าลงมาใกล้ฉันจนฉันต้องหลับตาปี๋!!! โอ้ยยยย ปล้ำอะไรฟันยังไม่ได้แปรงโว้ยยยย แต่เขากลับไม่ได้จูบ ทำให้ฉันต้องค่อย ๆ ลืมตากลับเห็นเพียงใบหน้าคมคายที่ยิ้มหวานกับท่าทีของฉัน แล้วก็มองอยู่แบบนี้อยู่นาน น่าเอามือไปแตะใบหน้าคมคายนี่จัง ใกล้ระดับ Full HD ถ้าคบกับคุณแล้วฉันไม่ตาย ฉันจะคบกับคุณต่อไหมนะคุณวิน วันนั้นถึงวันนี้ก็น่าจะปีหนึ่งแล้ว คุณจะเบื่อฉันรึยังนะ

“ลุกออกไปได้รึยังคะ”

“อย่าหักหลังฉันมิ้นท์ ฉันไม่อยากฆ่าเธอด้วยมือของฉันเอง ฉันชอบเวลาที่ฉันได้อยู่กับเธอ มันทำให้ฉันไม่ต้องเป็นฉัน อย่าหักหลังฉัน ขอแค่นี้ ได้ไหม” อะไรกัน อยู่ ๆ บทจริงจังก็มา ตามอารมณ์ไม่ถูกเลย

“ไม่เคยคิดเลย ฉันจะอยู่ข้างคุณ จนกว่าคุณจะหาตัวคนร้ายเจอ จะไม่ไปไหน ต่อให้คุณเจอคนที่หักหลัง แต่คนนั้นจะไม่มีวันเป็นฉัน”

ไม่มีคำตอบใดอีกแล้ว มีเพียงริมฝีปากที่ประกบลงมา แม้ตอนแรกจะตกใจ ตอนนี้ก็ยังตกใจ!!! ฉันไม่ได้ตอบรับจูบนั้น ก็ยังอึ้งอยู่อะ ไหนบอกไม่มีทางกลับมาชอบฉันไง แล้วนี่ทำอยู่คืออะไร ซ้อมจูบก่อนใช้จริงเหรอ ตอนนี้ฉันแข็งตายอยู่ในผ้านวมโดยสมบูรณ์แบบแล้ว

แกร็ก~* เมื่อกี้เสียงเปิดประตูรึเปล่า หรือไม่ใช่ ตอนนี้รอบตัวหูอื้อไปหมดแล้ว ใช่ไหมนะ

“ขอโทษครับ ที่ไม่เคาะประตู” เสียงของปิงปองทำให้ฉันได้สติ ดิ้นจนหลุดจากจูบของคุณวิน ฉันมองเพื่อนที่เดินออกจากห้องไป ไม่หันหลังกลับมาช่วยฉันเลย

“ออกไปได้แล้ว!!! ฉันอายไปหมดแล้ว แถมเพื่อนยังมาเห็นอีก อื้อออออ” ริมฝีปากประกบลงมาอีกแล้วววว อะไรเล่า!!! จะหนี ก็หนีไม่ได้โว้ยยยย อีตาบ้า ฉันสลัดหน้าไปมา พอแล้ว จะจูบจนปากเปื่อยเลยรึง้ายยยย

“มินตรา”

“อะไร!!!อีก”

“จู๋แข็งอะ”

“แล้วมาบอกฉันทำไมละค้าาาาาาา ออกไปเลยยยย ฉันไม่อยากม้วนแบบนี้แล้ว ฉันร้อนนนนนน ออกป้ายยยย” คนอะไรจูบอยู่คนเดียว แล้วยังมาแข็งอีก

ธาวิน Say ::

“แอบมาแล้วทำไมไม่บอกครับ รู้ไหมว่าผมเป็นห่วง ถ้าเกิดคุณวินเป็นอะไรขึ้นมา ผมนี่ซวย โดนพ่อฆ่าแน่ โอ้ยยยย ทำไมเป็นคนแบบนี้ ทั้งที่ก็รู้ว่าตัวเองสำคัญแค่ไหน ทำไมไปไหนมาไหนคนเดียว อย่างน้อยก็ต้องให้คนของเราประกบด้วยสิ นี่ผมโทรศัพท์ถามคนของเราจนทั่ว ก็ไม่มีใครรู้เลยคุณวินไปไหน ถ้าเกิดโดนศัตรูมันตามมาจะทำยังไง ผมรู้คุณวินเก่ง แต่คนเราก็มีขีดจำกัดนะครับ” มาถึงไอ้ตุณก็เทศนาผมยาวเหยียด ที่เมื่อคืนออกมาไม่บอกใคร

“เลิกบ่นได้ไหม ฉันรู้แล้ว ฉันฝันว่ายัยนี่มันหักหลังฉัน เลยมาดูให้เห็นกับตา ถ้าใช่ ฉันจะเชือดยัยนี่ทิ้ง” ผมชี้ไปที่มิ้นท์ ที่ตกใจในสิ่งที่ผมพูด ใช่ถ้า…เมื่อคืนผมเจอยัยนี่นอนกับไอ้คิวจริง ๆ ผมเชือดเธอทิ้งแน่

“ฝัน!!” ปังปอนกับไอ้ตุณตกใจขึ้นมาพร้อม ๆ กัน เออตกใจไรอะ ก็ฝันไง!!! ในฝันนมอย่างใหญ่เลย

“เรื่องที่ให้ไปสืบมาล่ะ” ผมถามไอ้ตุณที่ทำหน้าเหวอใส่ผมอยู่ได้ ผมจะฝันถึงยัยนี่แปลกตรงไหน ผมมองคนที่ที่หรี่ตามองผมอย่างไม่ไว้ใจ

“คนของเราสืบมาแล้ว ไอ้ยศมันกระทืบภรรยาเป็นปกติทุกวันครับ คนแถวบ้านมันรู้หมด ภรรยาของมันพยายามจะขอหย่า และเอาลูกไป แต่ไอ้ยศมันไม่ยอมครับ มันชอบเลี้ยงเด็กสาว ๆ ทำให้เมียมันทนไม่ได้ครับ เคยถือมีดไล่ฟันก็เคยมาแล้วครับ ครั้งนั้นทำให้เมียมันเกือบตายเข้าโรงพยาบาล แต่ที่ทนอยู่เพราะอยากเอาลูกไปครับ ไอ้ยศเป็นคนดูแลลูกทุกอย่างจนเธอไม่สามารถเอาลูกไปได้ ให้ผมหาผู้หญิงไปหลอกมันไหมครับ” ไอ้ตุณแนะนำแผนต่อไป แต่ผมมีแผนในหัวอยู่แล้ว

“ไม่ต้อง ฉันมีแผนแล้ว ฉันไม่ต้องการผู้หญิง เพราะฉันจะไปสำเร็จโทษด้วยตัวฉันเอง ฉันจะไปในฐานะทนาย ที่จะเข้าไปช่วยเรื่องการฟ้องหย่า แกตามดูความสัมพันธ์กับเด็กและพ่อมาไหม เด็กผู้หญิงคนนั้นมีความสัมพันธ์กับพ่อยังไง ทำไมแม่ถึงต้องพาหนีให้ได้” คำถามของผมทำให้คนในห้องตกใจ อะไรเล่า!!! ทำไมไม่คิดกันบ้าง ทำไมแม่ต้องทนโดนกระทืบเพื่อเอาลูกสาวออกมาจากพ่อ หนีไปคนเดียวก็ได้ ทำไมต้องทนโดนกระทืบเพื่อเอาลูกไปให้ได้

“คุณวินกำลังบอกว่า!!!!….มันนนน….” มิ้นท์เอามือขึ้นมาปิดปากแล้วพูดออกมาด้วยความตกใจ

“ฉันไม่ฟันธงอะไรทั้งนั้น มันเป็นแค่ข้อสงสัยของฉัน การที่เราตั้งคำถาม กับสิ่งที่เห็น ไม่ใช่เพราะเราโง่ดูไม่ออก แต่เพราะเราต้องการคำตอบที่ชัดเจน จำไว้ ตั้งคำถามเยอะ ๆ ในอะไรที่มันไม่ธรรมชาติ ไอ้ตุณ ไปหาเบอร์แม่เด็กมาให้ได้”

“จากไหนครับ เบอร์บ้านน่าจะไม่ยากครับ แต่เบอร์ส่วนตัวนี่มัน….”

“ไอ้โง่!!!!! มึงก็ไปหาชื่อนามสกุลมาก่อนสิวะ!!!! แล้วไปหาในเว็ปสมัครงาน!!!! หรือ กรมจัดหางาน มึงคิดว่าแม่ที่จะพาลูกหนี้พ่อ จะไม่หางานเผื่อให้ตัวเองเลยเหรอออออ เริ่มจากการที่มึงไปที่นิติบุคคของหมู่บ้าน แล้วบอกว่า บ้านของไอยศเปิดแก๊สทิ้งไว้ หรือ อะไรที่จะให้มันเป็นเรื่องด่วน แล้วทางนั้นจะรีบกดโทรศัพท์โทรหาทันที จำเบอร์มา”

“คุณวินครับถ้านิติเขาโทรหาตัวผัว ไม่โทรหาตัวเมียละครับ” ปังปอนถามขึ้นมา มันทำให้เส้นเลือดในหัวของผมปวดตุบ ๆ

“มึงงงง บ้าเหรอ เขาก็ต้องโทรหาคนอยู่บ้านสิ เพราะแก๊สอาจจะระเบิดก็ได้ ถ้าผัวอยู่ไกลกว่าจะมาปิดได้ เขาต้องโทรหาคนอยู่บ้านก่อน” มิ้นท์รีบแก้ อธิบายแผนของผม ให้คนอื่นฟัง แต่ดูไอ้ตุณจะเข้าใจแล้ว

“ถูกกกกก” ดีนะยังมีคนมีสมองอยู่บ้าง เฮ้อออออ เป็นการวางแผนที่เหนื่อยจัง

“งั้นผมจะไปจัดการเรื่องเบอร์ เมียของไอ้ยศครับ” ไอ้ตุณพยักหน้ารับกับคำสั่งของผม

“เอาปังปอนไปด้วย ส่วนกูนั้นจะไปขับรถตามดูมันกับลูกเอง แล้วก็อย่าให้พลาดนะ”

“คุณวินคร้าบบบบ ผมชื่อปิงปองงงงงง”

“อ้าาาา ปิงปองงง ชื่ออะไรก็ช่าง ฉันจะเอายัยนี่ไป”

“แต่คุณจะใส่ชุดนอนลายเป็ดไปไม่ได้ค่ะ ฉันไม่กล้าเดินด้วย ชุดนอนลายเป็ดสีชมพู โคตรเด่นเลย นักฆ่าเป็ดสีชมพู” ประโยคของมิ้นท์ทำให้ผมก้มลงมองชุดตัวเอง อะไรอ่า น่ารักจะตายยยยย

ในเวลาต่อมา

“ต้องปลอมตัวขนาดนี้เลยเหรอคะ”

“เราจะให้ใครเห็นว่าเราอยู่ด้วยกันไม่ได้ เข้าใจไหมป้า” ผมบอกคนที่ใส่ผ้าถุงแล้วพยายามเดินหลังค่อม ส่วนผมเป็นหนุ่มหล่อใจดี หล่อ รวย และโคตรเท่

เราเดินตามพ่อลูกที่ความสัมพันธ์ค่อนข้างจะเกินไปหน่อย ลูกสาวอายุไม่น้อยแล้ว 10 ขวบ น่าจะช่วง ป.5 เท่านั้น แต่คนเป็นพ่อที่เดินกอดลูกเดินตลาดตลอด มันไม่ปกตินะ

“พ่อคะ หนูอยากกลับไปหาแม่แล้ว”

“กลับไปหามันทำไม อยู่กับพ่อ พ่อจะให้หนูทุกอย่าง ไปถึงรถพ่อมีอะไรจะให้ด้วยนะ อะไรที่หนูบ่นว่าอยากได้”

เราเดินตามพ่อลูกจนมาถึงรถ Volvo สีบรอนเงิน เมื่อขึ้นรถได้ คนเป็นพ่อก็ส่งถุงใบหนึ่งให้ลูกสาว ลูกสาวดีใจมาก ทั้งกอดทั้งหอมคนเป็นพ่อ แต่พ่อกลับแตะที่ปากของตัวเอง แล้วทั้งคู่ก็จูบ!!!!! ไม่สิอาจจะแค่จุ๊บปากกันเบา ๆ แต่มันต้องขนาดนั้นเลยเหรอ

“อ๊ายยยย!!!” เสียงกรี๊ดเบา ๆ ทำให้ผมต้องรีบรวบร่างคุณป้าเอาไว้ เพราะเธอกำลังจะหงายหลังตกขอบทาง

“ป้าหัดระวังบ้างนะ การทรงตัวของป้าอาจจะไม่ดี”

“นี่คุณยืนบนขอบของทางที่มีขนาดแค่ไม่ถึงคืบนะ คุณยืนได้ยังไง” คนที่กลัวตกกอดผมเอาไว้แน่น ไม่ยอมปล่อย ยืนตรงนี้สักชั่วโมงละกัน กอดไปแบบนั้นแหละ กอดเยอะ ๆ

อีกด้าน

“อ๊าาาา ซี้ดดดดดด คุณคิว อื้อออ เบา เบาหน่อยค่ะ โอ้วววว”

“เอาไม่มันเลยนะเธอเนี่ย ไหนบอกว่ามีแฟนมาแค่สองคน หลวมเชียว ของผัวเก่าอันเท่าม้าเหรอ ถ้าไม่ใช่ก็โดนมานับร้อยแล้ว ให้สมกับที่โกหก ฉันเปิดทางใหม่นะ”

“ไม่ ๆ ไม่นะคะ ขอคุณคิวมัน กรี๊ดดดดดดดดดด” เสียงกรี๊ดดังลั่น เพราะของแข็งขนาดใหญ่ เสียบผ่านช่องทางที่ยังปิดสนิทแบบไม่ปราณีเธอแม้แต่น้อย

“แบบนี้สิ ถึงเรียกว่าแน่น อื้ออออ ซี้ดดดด”

“เจ็บบบบ ฉันเจ็บค่ะ ฮื่อออ เจ็บบบบบ”

“แบบนี้จะเสร็จได้ยังไง!!!! ร้องให้มันเสียว ๆ หน่อย ไม่เสร็จก็จะเจ็บจนตาย ถ้าร้องไม่ดี ฉันบีบคอนะ” คำขู่ได้ผล เพราะหญิงสาวต้องแสดงว่าเสียวซ่าน แม้ตัวเองจะเจ็บจนละทน

“ซี้ดดดดด อื้อมมมม อาห์ คิว คิววววว แอร์ อื้ออออ เสียวจังเลยค่ะ” รอยยิ้มหวานเผยขึ้นบนใบหน้า แต่แววตาของเธอกลับเต็มไปด้วยความเจ็บปวด

ของแข็งที่กระแทกช่องทางสีหวาน ที่เหมือนจะมีเลือดซิบ ๆ เพราะการฉีกขาด แต่ก็ไม่มีท่าทีว่ามันจะหยุด เสียงคำรามจากผู้กระทำบ่งบอกถึงความพอใจในความคับแน่น เธอต้องอดทนจนชายหนุ่มเสร็จ แต่ตัวเธอกลับบอบช้ำทั้งกายและใจ หวังเพียงให้เขาพอใจเท่านั้น

“แอร์รักคิวนะ รักมาก ๆ เลย”

“ดีใจจังเลย แต่…เราเลิกกันนะ ที่รัก ฉันมีผู้หญิงที่ชอบใหม่แล้ว ผู้หญิงที่ทำให้ฉันตื่นเต้นอีกครั้ง จิมมี่!!! เอามันไปโยนให้พวกไอ้บีมสิ ฉันเสร็จแล้ว ยัยนี่มันโกหกฉัน มันหมดค่าแล้ว เสร็จแล้วรีบตามมานะ ฉันจะรับมิ้นท์ไปดินเนอร์”

==============

ขอ 1 คอมเม้นท์เป็นกำลังใจไรท์ด้วยน้า