เด็กเลี้ยงผอ.แสนร้าย (ผอ.ภาคย์:ทับทิม)

ตอนที่ 14 แฮปปี้เบิร์ดเดย์

'แฮปปี้เบิร์ดเดย์ทูยู แฮปปี้เบิร์ดเดย์ทูยู'

'แฮปปี้เบิร์ดเดย์ แฮปปี้เบิร์ดเดย์ แฮปปี้เบิร์ดเดย์ทูยู'

ทับทิมที่กำลังสะอื้นไห้หันกลับไปมองด้านหลัง ก่อนจะเบิกตากว้างเมื่อพบว่าพี่คำหล้ากับพี่คำแพงมาหา

ไม่แค่นั้นในมือพี่คำหล้ายังมีเค้กมาด้วย ส่วนในมือพี่คำแพงมีกล่องของขวัญชิ้นโต

"สุขสันต์วันเกิดเด้อทับทิม เอื้อยขอให้อีหล่ามีความสุขหลายๆ เป็นคนดีของพ่อของแม่และเอื้อยแบบนี้ต่อไปเด้อ" (สุขสันต์วันเกิดนะทับทิม พี่ขอให้ทับทิมมีความสุขมากๆ เป็นคนดีของพ่อแม่และพี่แบบนี้ต่อไปนะ)

"เอื้อยกะขอให้ทับทิมเรียนหนังสือเก่งๆ พบพ้อแต่ความสุขความสำเร็จ บ่มีอุปสรรคอิหยังมาขวางกั้นเด้อ" (พี่ก็ขอให้ทับทิมเรียนหนังสือเก่งๆ พบเจอแต่ความสุขความสำเร็จ ไม่มีอุปสรรคอะไรมาขวางกั้นนะ)

สิ้นสุดคำพูดของคำแพงทับทิมโผเข้ากอดอีกคนแล้วร้องไห้หนักกว่าเก่า ทำเอาคนทั้งสองที่กะเตรียมตัวเซอร์ไพรส์น้องตลอดเวลาน้ำตาไหลไปกับทับทิม

เข้าใจความรู้สึกของน้องดีว่าทับทิมรู้สึกยังไง แต่เราสองพี่น้องก็ยังยืนยันว่าจะอยู่เคียงข้างทับทิมไม่ไปไหน

"หนูขอบคุณเอื้อยสองคนหลายๆ เด้อ" (หนูขอบคุณพี่สองคนมากๆ นะ)

"เออๆ มาเป่าเทียนก่อนทิมไฟสิไหม้เค้กแล่ว" (เออๆ มาเป่าก่อนทิมไฟจะไหม้เค้กแล้ว)

ทับทิมผละออกแล้วยิ้มทั้งน้ำตา พนมมืออธิษฐาน ขอพรเรื่องครอบครัวและความรัก เป่าเทียนทุกเล่มจนไฟดับ สองมือรับเค้กมาถือ สะอื้นไห้ด้วยความดีใจ

"อันนี้ของขวัญจากเอื้อยกับเอื้อยคำหล้าเด้อ เอาไว้ค่อยกลับมาเปิด" (อันนี้ของขวัญจากพี่กับพี่คำหล้านะ เอาไว้ค่อยกลับมาเปิด)

"เฮาสิไปไสกัน" (เราจะไปไหนกัน)

"เอ๋า วันเกิดมึงกะสิบ่เมาติอีลำยอง กูซื้อเหล้าไว้ถ่าแล้ว เครื่องเสียงดนตรีพ้อม" (อ้าว วันเกิดมึงก็จะไม่เมาเหรออีลำยอง กูซื้อเหล้าไว้รอแล้ว เครื่องเสียงดนตรีพร้อม)

ทับทิมขำออกมาทั้งน้ำตา ก่อนจะเอาเค้กไปใส่ไว้ในตู้เย็น ปีนี้ได้เค้กตั้งสองก้อน ก่อนจะรับของขวัญจากมือพี่คำแพงไปเก็บ

เดินกลับมาหยิบเงินที่แม่ให้มาเป็นของขวัญวันเกิดยัดลงใส่ในกระเป๋าสะพายข้างแล้วเดินตามสองพี่น้องไปที่บ้านพวกพี่เขา

เจออาจารย์ธนา และพี่อาร์ตแฟนของพี่คำหล้ากำลังดื่มอยู่ก่อน

ตอนที่พี่คำแพงบอกเธอว่าพี่คำหล้าแอบมีแฟน พี่คำแพงพูดเรื่องนี้ทุกวัน คงเพราะหมั่นไส้พี่สาวตัวเองที่แอบเก็บความลับได้เก่งมาก

"หวัดดีค่ะอาจารย์"

ทับทิมยกมือไหว้ธนา

"สุขสันต์วันเกิดนะครับ ขอให้มีความสุขมากๆ ครับ"

ธนายื่นของขวัญให้ทับทิม เป็นห่อของขวัญที่เมียทำให้

ทับทิมยกมือไหว้อีกครั้งแล้วรับมาด้วยความดีใจ

"ขอบคุณค่ะอาจารย์"

"สุขสันต์วันเกิดเด้ออีหล่า อ้ายบ่มีหยังให้ อ้ายมีแต่เหล้า" (สุขสันต์วันเกิดนะทับทิม พี่ไม่มีอะไรให้ พี่มีแต่เหล้า)

เพราะวันนี้เขาเป็นเจ้าภาพเลี้ยงเหล้าทับทิม แบกเครื่องเสียงดนตรีมาจากบ้านเพื่องานนี้โดยเฉพาะ

"นี่ล่ะสุดยอดอ้ายอาร์ต" (นี่แหละสุดยอดพี่อาร์ต)

@หมู่บ้านคันคาย

ผอ.หนุ่มยังไม่กลับบ้านตัวเอง ทว่าแวะบ้านพ่อแม่ก่อนเพราะยังไงก็มาแล้ว ขับเลยบ้านเนินสามเหลี่ยมไปอีกหน่อยเดียวก็ถึงหมู่บ้านคันคาย

แวะไปทักทายสักหน่อยว่าทำอะไรกันอยู่ ก็เห็นพ่อกับแม่เขา และพ่อแม่ธนานั่งกินข้าวกัน ขาดแต่หลานชายกับเมีย

"อ้าวภาคย์มากินข้าว ไม่เห็นบอกก่อนว่าจะมา"

พี่ชายคนโตเรียกน้องชายมากินด้วยกัน ก่อนจะบอกแม่บ้านไปตักข้าว

"มาทำธุระครับเลยแวะมา"

ธรรศภาคย์ดึงเนคไทออกจากคอเล็กน้อยเพื่อไม่ให้อึดอัด พร้อมปลดกระดุมเม็ดบน

ดีเลยงั้นเขากินข้าวก่อนค่อยกลับแล้วกันจะได้ไม่ต้องแวะหาอะไรกินข้างทาง

"แล้วธนาล่ะครับ"

ถามถึงหลานชายเมื่อไม่เห็น ดึกแล้วยังไม่กลับมาบ้านเหรอ เมียก็ไม่เห็นมานั่งกินข้าวร่วมกัน

"ไปกินวันเกิดว่างั้น"

กลับจากวิทยาลัยก็แวะมารับเมียไปเลย

"ที่ไหนครับ"

ตักผัดกุ้งกับดอกหอมใส่จานตัวเองแล้วตักขึ้นทาน

"เนินสามเหลี่ยม ก็บ้านของเมียธนานั่นล่ะ"

วันเกิดใคร? เกิดคำถามในหัวของธรรศภาคย์

เขามีพี่ชายสองคน คนแรกคือพ่อของธนาเป็นลูกชายคนโต อายุหกสิบปีแล้ว อาศัยอยู่บ้านเป็นเพื่อนพ่อกับแม่

ส่วนพี่ชายคนรองอย่างพี่ทศ เป็นผู้ใหญ่บ้านอาศัยอยู่ในตัวอำเภอคันคาย อายุห้าสิบห้าปี ตั้งแต่แต่งงานก็ย้ายไปอยู่ในเมืองกับเมีย รายนี้ไม่มีลูกเพราะเมียเป็นหมัน

ส่วนเขาห่างจากพี่ๆ ทั้งสองคนเป็นสิบปี ดูว่าลูกทั้งสามอายุขนาดนี้พ่อแม่จะแก่ขนาดไหน ทว่าคนแก่ทั้งสองไม่มีโรคภัยไข้เจ็บ

บ้านของเรามีหลานชายแค่คนเดียวคือ 'ธนา' เพราะฉะนั้นทุกคนต่างกดดันให้เขาแต่งงานมีลูกสักที

แต่เขาก็สี่สิบห้าแล้วนะ ถ้ามีลูกคงแก่เกินไป ปานนั้นวิ่งไล่ตามตูดลูกคงไม่ทันแล้ว

ธรรศภาคย์กินข้าวอิ่มจึงขอตัวกลับเพราะกลัวง่วงขับรถไม่ไหว ถึงบ้านก็เดินเข้าไปอุ้มแมวอ้วนอย่างไอ้จ๊อดมากอด

เหมือนเดิม ไม่เคยยินดีสักครั้งที่เห็นพ่อมันกลับมา

เดินไปเทอาหาร และเปลี่ยนน้ำดื่ม ก่อนจะไปอาบน้ำอาบท่า

พันผ้าเช็ดตัวท่อนล่างออกมานั่งบนโซฟา หยิบมือถือมาดู ก่อนจะกดเข้าไปในไลน์ส่งข้อความหาหลานชาย

"แวะไปบ้านเมื่อกี้ พ่อบอกแกไปเนินสามเหลี่ยมเหรอ"

กดส่งแล้วเอาผ้าขนหนูผืนเล็กขึ้นเช็ดผม ไม่นานก็มีข้อความในไลน์เด้งตอบกลับมา

(ครับ วันนี้วันเกิดทับทิมครับ)

ไม่เพียงตอบ ทว่าถ่ายรูปบรรยากาศมาด้วย ฟีลนั่งดื่มชิลๆ มากกว่า ไม่ได้หวือหวาอะไร

ธรรศภาคย์มองคนที่มีแก้วเหล้าในมือ ทับทิมยังคงใส่ชุดนักศึกษา ทว่าข้างกันมีกล่องของขวัญอันใหญ่ซึ่งใครเป็นคนให้ก็ไม่รู้

ใบหน้าดูมีความสุขมาก ส่งยิ้มหวานให้ใครก็ไม่รู้อีกเช่นกัน

แต่ไม่เห็นบอกเขาเลยนะว่าวันนี้วันเกิดเธอ คงไม่อยากให้เขารู้มั้ง

"นอนแล้ว"

บอกกับหลานชายก่อนจะโยนมือถือออกห่าง หยิบไดร์เป่าผมมาเป่าจนแห้ง แล้วเดินไปใส่เสื้อผ้า

ปิดไฟด้านนอกแล้วเดินเข้าห้องนอน เปิดแอร์ในห้องเย็นฉ่ำ

ทว่านอนยังไงก็นอนไม่หลับ ทั้งที่เขาดูง่วงทั้งวัน

เดินออกนอกห้องไปหยิบมือถือกลับเข้ามาเล่น แต่ไม่รู้จะเล่นอะไรเพราะเขาไม่ได้ติดโซเชียล

ดูนาฬิกาพบว่าตอนนี้เป็นเวลาห้าทุ่ม ก่อนจะปิดมันลงอย่างเก่าแล้วรั้งผ้าห่มขึ้นคลุมอก

ผ่านไปนานเท่าไหร่ก็ไม่รู้ มันก็ยังไม่ยอมหลับอยู่ดีจนหงุดหงิดตัวเอง หยิบมือถือมาดูอีกครั้ง หางตาเหลือบมองนาฬิกาพบว่าตอนนี้เป็นเวลาห้าทุ่มห้าสิบเก้านาที

ตัดสินใจกดเข้าไปในไลน์พิมพ์อะไรบางอย่างแล้วกดส่งไป

'แฮปปี้เบิร์ดเดย์ครับ'

ก่อนที่นาฬิกาจะเปลี่ยนเป็นเที่ยงคืนของวันใหม่ เขาถึงได้ปิดมือถือลง กำลังจะเคลิ้มหลับแต่กลับมีสายโทรเข้ามา แสดงชื่อ

'ทับทิมคนสวย'

โทรมาทำไมดึกๆ ดื่นๆ คนจะนอน

ถอนหายใจออกมาเบาๆ แล้วกดรับ ก็เห็นคนที่อยู่ทางนั้นนอนคว่ำหน้าส่งยิ้มหวานมาให้

ไม่ต้องทายว่าเมามาก เสียงหวานมาเชียว

(ผอ.ขาาาา นอนแล้วเหรอคะ ทำไมมืดจังเลย)

เพราะเธอไม่เห็นอะไรจากฝั่งของเขา ส่วนฝั่งของเธอยังคงเปิดไฟในห้องนอน

กลับจากบ้านพี่คำหล้าเธอก็มาอาบน้ำอาบท่าแล้วเข้าห้องนอน กิจวัตรประจำวันของเธอคือไถโซเชียลก่อนสักครึ่งชั่วโมงถึงนอนได้ ก็เจอกับข้อความอะไรบางอย่างทำให้เธอต้องรีบโทรกลับไป

"เที่ยงคืนแล้วครับใครจะไม่นอน"

(ก็หนูเห็นข้อความของผอ.ส่งมานี่คะ ว่าแต่ผอ.รู้ได้ยังไงคะว่าวันนี้วันเกิดหนู หรือว่าอาจารย์ธนาบอกคะ)

"ครับ ผมแวะบ้านพ่อก็เลยส่งข้อความไปบอกธนา แต่ธนาบอกว่าไปกินวันเกิดคุณ"

(ก็ไม่เชิงค่ะ หนูก็ไม่รู้ว่าจะมีแบบนี้ พี่คำหล้ากับพี่คำแพงทำเซอร์ไพรส์ค่ะ แล้วเราก็..ดื่มกันนิดหน่อย)

"ไม่นิดมั้งครับหน้าแดงขนาดนั้น"

(เป็นห่วงหนูเหรอคะ)

ทับทิมยืดตัวขึ้นจากหมอนเมื่อรู้สึกปวดคอ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นนอนหงายแล้วส่งยิ้มให้เขา

ทว่าอะไรบางอย่างสองลูกกลับไหลย้อนขึ้นหาผู้เป็นเจ้าของของมัน

เพราะเสื้อกล้ามตัวบางคอลึก หรือเพราะทับทิมจงใจจับมือถือออกห่าง ผอ.หนุ่มถึงได้เห็นเนินขาวๆ ของสองเต้าโผล่พ้นออกมา

"นอนแล้วครับ"

(งื้อ..ยังไม่ตอบเลยค่ะ)

"ง่วงมากครับ"

ทับทิมยู่น่า ทว่าไม่ได้งอนเขา

(งั้นฝันดีนะคะ หนูรักผอ.ค่ะ)

ทว่าฝ่ายนั้นไม่ตอบ เห็นเพียงสายที่ถูกตัดไป ทับทิมจึงเอามือถือออกห่างแล้วนอนเหมือนกัน

คืนนี้คงนอนฝันหวานเพราะสุดที่รักส่งข้อความมาบอก 'แฮปปี้เบิร์ดเดย์'

สัญญาว่าเธอจะฝันถึงผอ.ภาคย์แน่ๆ

ฝันว่าได้อึ๊บน่ะ อิอิ