นั่งทำงานไปสักพัก ผอ.หนุ่มเห็นว่าเงียบผิดปกติสำหรับคนอย่างทับทิมจึงหันไปดู พบคนตัวเล็กนอนหลับบนโซฟาตัวยาวเรียบร้อย
มองดูนาฬิกาพบว่าตอนนี้เป็นเวลาหนึ่งทุ่ม อีกนิดเดียวก็เสร็จเขาจึงเก็บไว้ก่อน เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยมาทำต่อ
เก็บของให้เรียบร้อยแล้วเดินไปปลุกทับทิม
"ทับทิม" มือหนาวางบนแขนเรียวแล้วเขย่าเบาๆ ให้คนตัวเล็กตื่น
ทับทิมมีท่าทางงัวเงีย เปิดเปลือกตาขึ้นมอง
"ผอ.ขา.."
"กลับบ้านกันครับ"
"ค่ะ" หญิงสาวพยักหน้า ทว่าสองแขนยกขึ้นหาคนตัวโต "อุ้มหน่อยได้ไหมคะ"
ธรรศภาคย์ส่ายหัว
"เดี๋ยวใครมาเห็นครับ"
"ดึกขนาดนี้มีแค่รปภ.หน้าวิทยาลัยเองค่ะ นะคะ อุ้มหนูหน่อยน้า.. อุ้มเด็กของผอ.หน่อยค่ะ"
ธรรศภาคย์ถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะเดินไปปิดแอร์แล้วเปิดประตูห้องค้างเอาไว้
เดินกลับมาช้อนคนตัวเล็กขึ้นในท่าเจ้าสาว ทำเอาทับทิมยิ้มกว้างซบหน้าไปกับอกแกร่ง
ผอ.ภาคย์น่ารักจังเลย ปฏิเสธเธอมาแล้วแต่กลับยอมตามใจ แบบน
