บทที่6.ความรู้สึกที่เกิดขึ้นมันแปลกๆ นะ
1550 Words
ตืดๆ…
เจรามี่หยิบโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงขึ้นมากดรับ
“ครับพ่อ... มีเรื่องอะไรหรือเปล่าครับถึงโทร. หาผมได้”
“ไม่ได้มีเรื่องใหญ่โตอะไรหรอก มีคนเห็นลูกที่เมืองไทยน่ะเจ ไปทำอะไรที่นั่นล่ะ งานเสร็จแล้วไม่ใช่หรือไง”
“ไม่ได้มาทำธุระอะไรหรอกครับพ่อ แค่มาพักผ่อนหลัง”
“หากลูกอยากพัก น่าจะเป็นฮาวาย หรือไม่ก็มัลดีฟส์นะเจ ไม่น่าใช่ที่ไทยแลนด์”
“ผมอยากพักครับ ไม่ได้อยากสนุก”
“ดีแล้ว อย่าไปคว้าเอาผู้หญิงไทยมาเป็นเมียอย่างโดมมานะ พ่อขอเตือนเอาไว้ก่อน”
“ครับ...”
“แล้วจะกลับเมื่อไหร่ล่ะ แม่ของลูกถามหาแล้วนะ เพ็ตตี้ไม่ได้เจอกับลูกนานมากแล้ว ถ้าว่างก็แวะมาหาแม่บ้างล่ะแม่เขาคิดถึง”
“ครับ” เจรามี่รับปากบิดา เขากดวางโทรศัพท์ แล้วก็อดอมยิ้มไม่ได้ ชายหนุ่มกับมารดาสนิทกันมาก เพียงเพราะบิดาเป็นคนสนุก ท่านชอบสังสรรค์จึงไม่ค่อยว่างอยู่ด้วยในวันหยุด เพ็ตตี้ส่งเสริมเมื่อเห็นว่าเจรามี่สนใจการขับรถยนต์ และเป็นสิ่งเดียวที่ทำให้มารดากับเจรามี่สนิทสนมกันมากที่สุด เพ็ตตี้จะคอยตามไปเชียร์ที่ขอบสนาม ถ้าท่านมีเวลาว่าง นับตั้งแต่มาทำงานแทนโดมินิค เขาไม่ค่อยมีเวลาแวะไปหามารดาเลย
เร็วเท่าความคิด เจรามีต่อสายหามารดาทันที
“ไงเจ...หายหน้าไปนานเลยนะลูก ว่างหรือไงถึงโทร.หาแม่ได้”
“ผมเสร็จธุระที่นี่จะรีบกลับไปหาแม่นะครับ”
“ช่วงนี้ได้ไปซ้อมมือบ้างหรือเปล่าเจ ระวังสนิมมันเกาะนะลูก”
“ช่วงนี้ไม่ได้ซ้อมเลยครับแม่ไม่มีเวลาเลย พอว่างปุบ ก็เลยรีบชาร์จแบต ก่อนกลับไปรับมือกับงานหนักต่อ”
“วีร่าบ่นถึงลูกนะ เจอกันบ้างหรือยัง”
“ยายวีร่า หน้าบานน่ะนะจะบ่นถึงผมทำไมครับ?”
“เจนี่ยังไงนะชอบว่าน้อง วีร่าเขาผอมลงเยอะแล้วนะ สวยขึ้นเป็นกอง น้องเรียนจบแล้วด้วย ถ้าเจ...เจอวีร่าจำวีร่าไม่ได้แน่ๆ แม่รับรอง”
“ทำไมวีร่าต้องถามหาผมด้วยล่ะครับแม่”
“วีร่าเขาเรียนจบแล้วก็อยากทำงานไงลูก ตอนนี้เจ...ใหญ่ที่สุดในบริษัทนี่ เขาก็ต้องมาหาเจก่อนคนอื่นแหละถูกแล้ว”
“ยังไงผมก็ต้องถามความเห็นพี่โดมก่อนอยู่ดี คงไม่ยอมเริ่มงานเหมือนคนอื่นล่ะสิ ถึงได้รีบมาหาผม”
“วีร่าเรียนจบมาจากสถาบันมีชื่อนะเจ มันเป็นธุรกิจของครอบครัวเรา วีร่าจะเริ่มที่ผู้จัดการเลยก็ไม่เห็นจะแปลก”
“ถ้าไม่มีประสบการณ์อะไรเลย เริ่มตรงไหนเมื่อไหร่ก็เตรียมวุ่นวายได้เลยครับ”
“ทำไมเจ...ถึงคิดแบบนั้นล่ะลูก”
“ยัยนั่นน่ะเรื่องมาก... วุ่นวาย... เข้าใจยาก... สงสารแต่เพื่อนร่วมงานของนางเท่านั้นแหละที่ต้องมารับกรรม”
“วีร่าเขาโตแล้วนะเจ ไม่ใช่เด็ก คงไม่ขี้วีนเหมือนแต่ก่อนแล้วล่ะ”
“ก็คงต้องดูกันต่อไปครับแม่”
“ทำไมลูกถึงไปเมืองไทยล่ะ ไม่ชอบอากาศร้อนๆ ไม่ใช่หรือไง”
“ผมแวะมาดูอะไรนิดหน่อยครับแม่ ไม่นานก็น่าจะเรียบร้อย”
“หากลูกแค่...แวะไปพักผ่อน แม่ก็ไม่ได้ติดใจอะไรนะ”
“พ่อคงโทร. ฟ้องแม่เรียบร้อยแล้วใช่ไหมครับ ข่าวไวเสียขนาดนี้)
“เจทำอะไรผิดล่ะ... ถึงได้ระแวงแบบนี้”
“จะมีเรื่องอะไรเสียอีกล่ะครับ มีเรื่องเดียวนั่นแหละ ที่ผมไม่เคยทำให้พ่อพอใจได้เสียที”
“เจรู้ก็ดีแล้วนี่ลูก... อย่าทำอย่างที่พ่อเขาไม่ชอบก็แล้วกัน”
“ผมไม่เข้าใจ ...ผู้หญิงไทยไม่ดียังไงครับ พ่อถึงไม่ชอบพวกหล่อนเลย”
“พ่อเราน่ะเขาชอบผู้หญิงไทยที่สุด... แต่เพราะไม่สมหวังก็เลย พาลรังเกียจจนถึงทุกวันนี้ มีอัคติติดคางในใจน่ะลูก”
“ผมไม่เข้าใจที่แม่พูดครับ” เจรามี่ถามกลับ
“เอาไว้เจแวะมาหาแม่สิ แม่จะเล่าให้ฟัง”
“ครับ... เสร็จธุระที่นี่ผมจะรีบกลับไปหาแม่ครับ”
“ดูแลตัวเองดีๆ ล่ะแม่เป็นห่วง”
“ครับแม่ ผมรักแม่ครับ”
“แม่ก็รักเจนะลูก”
เรื่องเล่าในอดีตเจรามี่เคยได้ยินผ่านหู เขาไม่ใส่ใจนัก ไม่คิดว่าเรื่องเหล่านั้นจะมีผลกระทบกับตัวเอง บิดาซึ่งแสดงออกมาตลอดท่านไม่นิยมชอบกับผู้หญิงสาวที่มีเชื้อชาติไทย เคยออกปากดูถูกว่าผู้หญิงไทยหลายครั้ง คงมีเหตุการณ์บางอย่างเกิดขึ้นกับบิดาของเขา จนทำให้ท่านนึกชิงชังผู้หญิงที่มีชาติกำเนิดมาจากเมืองไทยทุกคน
สาวสวยที่แต่งตัวนำสมัย เดินผ่านประตูด้านหน้าของโรงแรม Grand Hotels.เข้ามา พร้อมทั้งกวาดตามองหาสิ่งที่ตัวเองต้องการอย่างรวดเร็ว แว่นตาอันโตที่สวมใส่อยู่บนใบหน้าเรียวงามถูกทอดเก็บและเสียบไว้กลางหน้าอกอวบอิ่ม เธอเดินตรงไปยังเป้าหมาย...ทันที
“เจคุณมาเมืองไทยเมื่อไหร่คะ ทำไมแพรไม่รู้” แพรพลอยธิดาคนเดียวของเจ้าสัวใหญ่เจ้าของธุรกิจนำเข้ารถยนต์จากต่างประเทศ เธอรู้จักสนิทสนมกับเจรามี่เป็นอย่างดี เพราะเป็นสปอนเซอร์ให้กับเขาในการแข่งขันรถยนต์ความเร็วสูงมาตลอด
“อ้าวแพร วันนี้นึกยังไง ถึงแวะมา Grand Hotels.ได้ ยินดีที่ได้รับใช้คนสวยๆ อย่างคุณครับ” เจรามี่กล่าวหยอกเย้า เขาสนิทกับแพรพลอยเป็นพิเศ
เจรามี่กับแพรพลอยรู้จักกันมานาน ตั้งแต่เริ่มแข่งขับรถใหม่ๆ บ้านของแพรพลอยมีธุรกิจนำเข้ารถยนต์และเป็นผู้สนับสนุนการแข่งรถยนต์มาโดยตลอด แพรพลอยเป็นผู้หญิงค่อนข้างไม่ถือเรื่องSEX เธอไม่เคยเรียกร้องอะไรตอบแทน แพรพลอยจึงเป็นผู้หญิงเพียงคนเดียวที่เจรามี่รู้จักและมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งทางกายด้วยยาวนานที่สุด ถ้าเทียบกับผู้หญิงทุกคนที่ผ่านมาของชายหนุ่มเอง
“ทำไมเจถึงมานั่งเงียบๆ คนเดียวแบบนี้ล่ะ มีอะไรหรือเปล่าคะ”
“เปล่าไม่มีอะไร ก็แค่พ่อกับแม่โทร. มาบ่นๆ นิดหน่อยน่ะ คุณมาทำอะไรที่นี่ล่ะแพร ผมไม่เจอคุณนานมากแล้วนะ”
“แพรแวะมาทานเค้กร้านประจำค่ะ เจก็น่าจะรู้ว่าแพรชอบขนมเค้กของที่ร้านนี้ที่สุด” แพรพลอยส่งยิ้มหวานหยดมาให้
“ได้ทานรึยังล่ะ ผมไม่เห็นแพรถืออะไรออกมาเลยนี่”
“ยังหรอกค่ะ พอดีแพรเห็นเจก่อนก็เลยแวะมาทัก เราไม่เจอกันนานมากแล้วนี่คะ” แพรพลอยตอบ เพื่อนของเธอส่งข่าวมา นางเห็นเจรามี่ที่Grand Hotels.แพรพลอยจึงแวะเข้ามาดู และเธอก็เจอเจรามี่จริงๆ แพรพลอยแปลกใจหากเจรามี่ว่าง เขาไม่น่าอยู่ที่นี่ เธอแอบมองก่อนที่จะเข้ามาทัก จึงเห็นว่าเจรามี่ชำเลืองไปยังเคาเตอร์ประชาสัมพันธ์บ่อยๆ เมื่อเธอมองตามสายตาเขาไป ก็ไม่เห็นอะไรผิดปกติ เลยเดินเข้ามาทัก แพรพลอยไม่ได้อยากเป็นแค่เพื่อนของเจรามี่เลย เธออยากเป็นมากกว่านั้น แต่ว่าเจรามี่แสดงออกมาชัดเจน เขาไม่ต้องการความสัมพันธ์ยาวนานกับใคร ชายหนุ่มมีจุดยืนของตัวเองชัดๆ จบก็คือจบ แพรพลอยจึงจำต้องทำตัวเป็นเพื่อนเพื่อคงสถานะนั้นไว้ และคอยแอบกีดกันผู้หญิงที่ผ่านเข้ามาหาเขาอย่างลับๆ ทั้งๆ ที่อยากประกาศออกไปให้รู้กันทั่วๆ ว่าผู้ชายคนนี้ฉันจับจองแล้วนะ
“เจทานอะไรมาหรือยังคะ ไปดื่มกาแฟกับแพรซักแก้วไหม เจไม่มีธุระอะไรอีกใช่ไหมคะ”
“อืม...”
“เราเข้าไปทานกาแฟซักคนละแก้ว แพรมีเรื่องการประกอบรถรุ่นใหม่จะคุยให้เจฟังตั้งเยอะแหนะ แพรรับรองได้ว่าเจยังไม่รู้... ไปค่ะ”
แพรพลอยฉุดเจรามี่ให้ลุกขึ้นจากที่นั่ง เธอสอดแขนคล้องแขนเจรามี่ไว้หลวมๆ ส่งยิ้มให้ และรั้งให้ชายหนุ่มเดินตาม ทั้งสองคนก้าวตรงไปยังร้านกาแฟที่อยู่ในส่วนของโรงแรม Grand Hotels.ภาพที่ถ้ามองผ่านๆเหมือนคู่รักเดินควงกัน ผู้ชายเข้มแข็งสูงใหญ่ ผู้หญิงเอวบางร่างน้อยดูสวยสมกัน
นิสาสะบัดหน้าใส่ เธอค่อนว่าชายหนุ่มในใจ เนื้อหอมตายเลยล่ะ!!!
“ใจง่ายชะมัด” นิสาพึมพำตามหลังเจรามี่ไปอย่างไม่พอใจ
เจรามี่นั่งจิบกาแฟคุยกับแพรพลอยอย่างสนุก แพรพลอยเป็นผู้หญิงฉลาดมีไหวพริบรอบตัว มีความชอบเหมือนๆ กันจึงคบและคุยกันได้ถูกคอ นานกว่าสาวๆ สาวๆ เหล่านั้นแหวังเงินกับความสะดวกสบาย
- Writer
