“แล้วพวกแกจะกลับบ้านเลยไหม”
“ฉันคงกลับเลยเหมือนกัน” ไตรภพตอบ แล้วหันมามองปานไพลินอย่างครุ่นคิด ก่อนจะตัดสินใจชวนสาวน้อยข้างบ้านกลับไปพร้อมกับเขา
“ตัวเล็กกลับบ้านพร้อมกับฉันเลยก็แล้วกัน”
“ไม่ดีกว่าเฮีย เพราะเค้าต้องไปส่งแพรวที่บ้านอีก” ปานไพลินปฏิเสธคำชวนของพี่ชายข้างบ้าน ก่อนหันไปยิ้มกับแพรวพัตราและเพื่อให้แพรวพัตรายืนยันคำพูดของเธอด้วย
“ใช่แล้วค่ะเฮีย ปานต้องไปส่งแพรวที่บ้าน” แพรวพัตราเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นสีหน้าและสายตาอ้อนวอนจากปานไพลิน เธอพึ่งนึกขึ้นมาได้ว่าผู้ชายที่เพื่อนแอบชอบอยู่ก็คือผู้ชายคนนี้นี่เอง ตัวจริงก็หน้าตาดี หล่อเหลาอย่างที่ปานไพลินบอกเอาไว้เสียด้วย
ไตรภพมองสาวน้อยข้างบ้านนิ่ง แล้วหันไปมองเพื่อนสนิทของคนของเธออย่างพิจารณา ก่อนจะพูดแกมสั่งออกมา
“เดี๋ยวฉันไปส่งเพื่อนของตัวเล็กที่บ้านก่อนก็ได้ แล้วเราค่อยกลับบ้านด้วยกัน แล้วไม่ต้องหาเหตุผลอะไรมาอ้างอีก เพราะฉันไม่ฟัง”
“
