หลายชั่วโมงผ่านไป
เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นเรื่อยๆ ปลุกให้เจ้าของร่างสูงใหญ่ตื่น แล้วปรับสายตาให้ชินกับแสงสลัวภายในห้อง มือข้างหนึ่งยื่นออกไปหยิบมือถือเครื่องจิ๋วขึ้นมาดู เขาก็พบว่าคนที่โทรศัพท์เข้ามาก็คือเพื่อนสนิทนั่นเอง
ชายหนุ่มกดตัดสายเมื่อรู้ว่าเจ้าของเบอร์ที่โทรศัพท์มาเป็นเพื่อนสนิทของเขา แล้ววางโทรศัพท์มือถือกลับที่เดิม ทว่ายังไม่ทันได้วาง เสียงเรียกเข้าก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง จนเขาต้องกดรับ เพราะไม่อยากทำให้สาวน้อยในอ้อมกอดตื่น แล้วถามปลายสายออกไปอย่างไม่สบอารมณ์นัก
“โทร.มาทำไมวะไอ้ไตร”
(เฮียไตรที่ไหน นี่ปานเองนะคุณจอม)
“ทำไมเธอถึงใช้โทรศัพท์มือถือของเพื่อนฉันได้”
(ปานก็อยู่กับเฮียไตรน่ะสิ ว่าแต่คุณจอมเถอะค่ะ...ตอนนี้อยู่ที่ไหน)
“แล้วทำไม...ฉันต้องบอกเธอด้วยล่ะหนูปาน”
(ก็เพราะตอนนี้ปานกับเฮียไตร อยู่ที่บ้านพักของคุณ)
“เรื่องนั้น ฉันรู้แล้ว” เพราะเขารู้ว่ามารดาจะส่งวายุภัท
