เมีย( ไม่) ลับของประธาน

ให้ได้จริงเหรอ

ตอนเช้าวันใหม่ของการเริ่มต้นการทำงานของทุกคน ตอนนี้กำลังมีสองแม่ลูกช่วยกันทำความสะอาดห้องทำงานเก็บขยะ ของแต่แผนกอย่างขะมักเขม้น ทั้งสองคนมาแต่เช้าทุกวันเพราะต้องทำความสะอาดห้องทำงานของพนักงานก่อนที่พนักงานทุกคนเข้ามาทำงานก่อน แม่บ้านแต่ละคนได้แบ่งหน้าที่กันไว้แล้ว

" แม่เดี๋ยวทำใกล้ๆตรงนี้นะจ๊ะ เดี๋ยวสนเดินเข้าไปเก็บขยะด้านในเอง" ต้นสนบอกแม่ของเธอ แล้วเดินเข้าไปเก็บขยะในถังขยะแต่ละโต๊ะพร้อมเปลี่ยนถุงใหม่ แม่มองลูกสาวด้วยความสงสารเพราะลูกสาวของเธอไม่เคยได้เที่ยวเล่นเหมือนเด็กคนอื่นเลยตั้งแต่เกิดมา ว่างทีไรก็ต้องหาทำงานเพื่อหาเงินใช้หนี้ที่ยืมมารักษาเธอตอนเธอประสบอุบัติเหตุทำให้ต้องผ่าตัดขาทั้งสองขา

"เสร็จแล้ว เราลงไปดื่มชาด้านล่างกันนะจ๊ะแม่" ต้นสนบอกแม่ของเธอพร้อมทำหน้าอ้อนๆ แม่ของเธอพยักหน้ารับแล้ว.เดินตามหลังลูกสาวที่กำลังเข็นรถทำความสะอาดเดินนำหน้า

" สนเดี๋ยวแม่เข็นเองดีกว่า หนูไปเข้าห้องน้ำล้างหน้าล้าตาเถอะ เดี๋ยวแม่ไปซื้อชามารอที่โต๊ะเอง" แม่ของเธอบอกเพราะสภาพของลูกสาวผมเพร่ายุ่งเหยง

" จ้าแม่ แล้วเจอกันที่โต๊ะนะจ๊ะ" ต้นสนเดินแยกออกไปเข้าห้องน้ำเพื่อสำรวจดูตัวเอง เปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่ที่เป็นชุดเดรสกระโปรงยาวเลยเข่าสีครีมแขนตุ๊กตาและทาครีมบำรุงหน้ากับแป้งเด็กตามเคย

ตอนนี้ต้นสนนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานเพื่อดูเอกสารเพื่อที่จะออกไปคุยเรื่องกับลูกค้าในตอนสายกับหัวหน้า เธอก้มหน้าอ่านเอกสารอย่างตั้งใจแต่ก็ต้องชะงักเพราะหัวหน้าในห้องเดินออกมาทำหน้ากลัวๆ

" ต้นสน พี่ว่าเดี๋ยวตอนสายๆที่เราจะไปพบลูกค้านะ พี่จะออกไปคนเดียวดีกว่า" บังอรหัวหน้าแผนกฝ่ายขายขอกเลขา ต้นสนททำหน้างง

" ทำไมละคะ?" ต้นสนถามออกไปเพราะความสงสัย หัวหน้าทำหน้าเจื่อนๆยิ้มแห้งๆส่งให้

" คือ..เอ่อ..ท่านประธานต้องการตัวสนไปช่วยดูเอกสารนะ ท่านสงสัยยอดการขายกับราคาการขายมันไม่เหมือนกัน" หัวหน้าของเธออธิบาย ต้นสนทำหน้าตกใจพร้อมหายใจติดขัดแค่ได้ยินตำแหน่งที่ต้องการพบเธอก็แทบขาอ่อนเดินไม่ไหวแล้ว

" ทำไมต้องเป็นสนค่ะ คนอื่นก็ได้ไหมพี่อร?" ต้นสนถามออกมาเสียงนิ่งพลางถอนหายใจเบาๆ หัวหน้าได้แต่สายหน้าเบาๆ

" ไม่รู้ ท่านประธานเจาะจงชื่อมา ไปเถอะอย่าถามมาก ไปช้าเดี๋ยวกะโดนเหมือนวันเข้าประชุมนะ" หัวหน้าเธอบอกพร้อมเดินหมุนตัวเข้าในห้องทำงาน ต้นสนมองตามหลังหัวหน้าแล้วถอนหายใจออกมาแรงๆ พร้อมเก็บเอกสารบนโต๊ะลงไว้แล้วเดินไปที่ลิฟท์เพื่อไปยังห้องสุดสูง

ก๊อกๆๆๆๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้น ดนัยเงยหน้าจากเอกสานเล็กน้อยแล้วก้มทำงานต่อเพราะเขาเห็นแล้วว่าเป็นคนที่เขาต้องการตัว ต้นสนจ้องมองไปที่ดนัยที่ก้มทำงานต่อด้วยหัวใจเต้นแรงมือเย็นเฉียบเหงื่อซึมออกมาเล็กน้อย

" เอ่อ..คือหัวหน้าของดิฉันบอกว่าท่านประธานสงสัยตัวเลขที่มันไม่ตรงกัน เอกสารชุดไหนคะ?" ต้นสนถามออกมาเสียงเบา เธอยืนอยู่ที่ประตูทางเข้าไม่ยอมเดินเข้ามาใกล้โต๊ะทำงานของเขา

" ........." ดนัยเงียบก้มหน้าทำงานต่อ ต้นสนจ้องมองเขานิ่ง ' หูหนวกหรือไง ถามก็ไม่ตอบ'

" คือ..ท่านประธานสงสัยเอกสารชุดไหนคะ เดี๋ยวดิฉันช่วยอธิบายให้คะ?" ต้นสนถามด้วยอารมณ์หงุดหงิดเพราะเขายังก้มทำงานต่อไม่สนใจเธอเลย

"......." ดนัยเงยหน้าจ้องมองคนตัวเล็กเล็กน้อยแล้วก้มทำงานต่อ ต้นสนสูบหายใจเข้าปอดลึกๆกำหมัดแน่น

" ท่านประธานสงสัยเอกสารชุดไหนคะ ดิฉันจะได้อธิบายให้เข้าใจคะ?" เธอถามเขาออกมาเสียงดัง ดนัยเงยหน้าขึ้นจากเอกสารแล้วจ้องมองคนตัวเล็กพร้อมส่งยิ้มร้ายให้แล้วใช้ปากกาเคาะโต๊ะเบาๆ

" กลัวอะไร เข้ามาใกล้ผมซิ" ดนัยบอกต้นสนน้ำเสียงนิ่งดวงตาสีน้ำตาลเข้มยังจ้องมองเธอไม่วางตา ต้นสนกัดริมฝีปากล่างแน่นๆแล้ว.เดินเข้ามายืนตรงโต๊ะทำงานของเขา

" ไหนคะ เอกสารที่มีปัญหา ดิฉันจะช่วยดูให้ค่ะ" ต้นสนถามเขาออกมาเสียงเรียบ ดนัยพยักไหล่ให้แล้วก้มอ่านเอกสารต่อ

" ท่านประธานค่ะ ดิฉัน...." ต้นสนพูดยังไม่จบ ดนัยพูดสวนขึ้นมาก่อน

" มายืนตรงนี้ซิจะได้มองเห็น" ดนัยบอกเธอให้เดินมาข้างเขาเพื่อจะได้มองเห็นตัวเลขชัดเจน ต้นสนยืนนิ่ง

" ดิฉันยืนตรงนี้ก็เห็นค่ะ" เธอบอกเขาออกมาเสียงแผ่วเบา ดนัยส่ายหน้าเบาๆ

" มาสิ มากกว่านี้เราก็ทำกันมาแล้ว" ดนัยพูดออกด้วยน้ำเสียงนิ่งแต่สายตาของเขาเจ้าเล่ห์มาก ต้นสนหน้าซีดเผือก ตัวชา ' จะพูดเพื่ออะไร' เธอพลางคิดในใจพร้อมจ้องหน้าเขากลับคืน

" ท่านประธานค่ะ ดิฉันว่าเราเข้าเรื่องงานกันเลยค่ะ" ต้นสนพูดเสียงนิ่ง ดนัยยกยิ้มร้ายกลับมาให้พร้อมพยักไหล่ไม่แคร์

" มาสิ หรืออยากนั่งบนตัก?" ต้นสนกรอกตามาบน แล้วเดินไปยืนที่ข้างๆเขา เพื่อดูเอกสารที่เขาว่ามีปัญหา

" ไหนคะ ท่านประธาน?" ต้นสนมองเอกสารบนโต๊ะทำงานโดยไม่สนใจคนที่นั่งบนเก้าอี้ข้างๆ ดนัยจ้องมองการกระทำของเธอแล้วหมั่นไส้อยากแกล้ง เขาหมุนเก้าอี้หันเข้าหาคนยืนข้างๆแล้วใช้มือของเขาดึงเธอล้มมานั่งบนตักแกร่งทันที ต้นสนถึงกับตกใจเพราะเธอไม่คิดว่าเขาจะทำอย่างงี้กับเธอ

" ทะ..ท่านประธานค่ะ คุณจะทำอะไร" เธอจะดันตัวลุกขึ้นยืนแต่โดนเขาล็อคเอวกิ่วของเธอไว้แน่น ดนัยจ้องมองคนตรงหน้านิ่ง

" คุณดนัย ปล่อยดิฉันค่ะ" ต้นสนเอ่ยชื่อของเขาทันที เพราะเริ่มไม่ไว้ใจเขาแล้ว ดนัยหัวเราะในลำคอ

" นิ่งๆน่า หรืออยากเจอเหมือนวันนั้น ?" ดนัยพูดออกมาเสียงเหี้ยมดวงตาสีน้ำตาลเข้มจับจ้องใบหน้าขาวนวลตรงหน้าไม่วางตา ต้นสนถึงกับนิ่งทันทีพร้อมกัดริมฝีปากล่างแน่น หัวใจเต้นโครมครามเริ่มหายใจติดขัด

" ไหนละคะ เอกสารทีมีปัญหา?" ต้นสนถามเขาออกมาเสียงแผ่วเบานั่งหันหลังให้เขาโดยไม่สนใจเจ้าของตักแกร่งที่นั่งซ้อนเธอข้างหลัง ดนัยจ้องมองด้านหลังของเธอนิ่งพร้อมก้มใบหน้าลงไปสูดดมกลิ่นหอมอ่อนๆจากตัวเธอ มันเป็นกลิ่นแป้งเด็กที่เธอใช้ในวันนั้นเลยเขาจำได้ดี เขากลืนน้ำลายลงคออย่างลำบากพร้อมขบกรามแน่

" ไม่มี" ดนัยบอกคนที่นั่งบนตักเสียงนิ่ง ต้นสนหันหน้ามามองเขาอ้าปากค้าง เธอเห็นรอยยิ้มร้ายที่ยังจ้องมองเธอไม่วางตาเลย

" งั้นปล่อยดิฉันลงค่ะ ดิฉันจะได้ไปทำงาน" ต้นสนดิ้นขลุกขลักบนตักแกร่ง ดนัยยิ่งกอดเธอแน่นกว่าเดิม

" ไม่ " ดนัยตอบออกมาสั้นๆ ต้นสนหน้าซีดเผือก

" คะ..คุณดนัย คุณต้องการอะไร?" ต้นสนถามออกมาเสียงสั่น เพราะเริ่มกลัวเขาขึ้นมาแล้ว ดนัยทำหน้านิ่งพร้อมพยักคิ้วให้เธอ

" ให้ได้จริงเหรอ?" เขาก้มลงกระซิบข้างใบหูขาวสะอาดพร้อมขบเบาๆลงที่ติ่งหู ต้นสนถึงกับตัวแข็งทื่อมือไม้อ่อนทำอะไรไม่ถูกจ้องหน้าของเขานิ่ง

" คะ.." ริมฝีปากบางโดนปิดลงด้วยริมฝีปากหนาทันที เขาบดขยี้ริมฝีปากบางอย่างหิ้วกระหายพร้อมกัดริมฝีปากล่างของเธอแรงๆเพื่อให้เธอเปิดปากรับลิ้นร้อนที่มันพร้อมเข้าไปควานหาความหอมในปากของเธอ เขาสอดลิ้นร้อนเข้าไปในปากของเธอพร้อมไล่ต้อนลิ้นเล็กอย่างเมามัน มือหนาล็อคเอวกิ่วไว้แน่นพร้อมมืออีกข้างจับท้ายทอยของเธอกดลงให้รับจูบเร่าร้อนของเขา

" อื้อ อื้อ" ต้นสนครางออกมาในลำคอเล็กด้วยเบาๆ พร้อมยกมือขึ้นมาทุบอกแกร่งแรงๆ เขาใช้ลิ้นหนาดูดลิ้นเล็กอย่างเอาแต่ใจ พร้อมถอนลิ้นร้อนออกมาจากปากบางด้วยความเสียดาย เขาจ้องมองคนตัวเล็กที่โกยเอาอากาศเข้าไปในปอดอย่างรวดเร็วๆหายใจเข้าออกถี่ๆถึงกับกลั้นขำ ' น่ารักจริงยัยเปี๊ยก'

เฮียนัยแกมันไว้ใจไม่ได้เลย คริคริ

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันนะคะ ขอบคุณสำหรับยอดไลค์และคอมเมนท์จ้าดีต่อใจมากๆเลย ??

ช่วงนี้ก็ดูแลสุขภาพกันด้วยนะคะ ??