บทที่ 8
1191 Words
นารินดาอายหน้าแดงซ่าน เกิดกระแสร้อนๆ ไหล่วูบวาบไปทั้งตัว ขณะเดียวกันก็รู้สึกโกรธนายจ้างผู้นี้ ที่มักฉกฉวยโอกาสแตะเนื้อต้องตัวเธออยู่ตลอดเวลา
“คุณคีรินทร์ ปล่อยมือฉันเดี๋ยวนี้”
“ไม่!”
นอกจากจะเอาแต่ใจตนเป็นใหญ่แล้ว คีรินทร์ก็ฟังคำสั่งของใครไม่เป็นด้วย มือใหญ่ยังคงจับยึดมือเล็กมากุมไว้แน่น แล้วออกคำสั่งว่า
“บอกโปรแกรมท่องเที่ยวของคุณมาสิ เบบี้”
“ไม่ต้องมาเรียกว่าเบบี้ ฟังแล้วจั๊กจี้หู”
นารินดาตวาดแว้ดกับสรรพนามที่อีกฝ่ายใช้เรียกตัวเธอ
แต่มีหรือที่คีรินทร์จะสนใจ “ไม่ให้เรียกเบบี้ก็เรียกว่ายาหยี”
“คำนี้ก็ไม่ได้” นารินดาตวาดหน้าดำหน้าแดง
“ยอดรัก
“ไม่ได้”
“ที่รัก”
“นี่ก็ไม่ได้”
ไม่ว่าคีรินทร์จะเรียกด้วยสรรพานามใด นารินดาก็ไม่เห็นดีงามด้วย
“อย่าขัดใจผม” คีรินทร์จุ๊ปากเอ็ดบอร์ดี้การ์ดสาวที่ตนเองชักจะชื่นชอบเข้าทุกขณะ “เอาเป็นว่าเรียกคุณว่าเบบี้ก็แล้วกัน เพราะผมชอบคำนี้ที่สุด”
“ไม่...”
นารินดาปฏิเสธไม่ทันขาดคำ เรียวปากอิ่มก็ถูกกระแทกจุมพิตเร่าร้อนดุดันจนหญิงสาวรู้สึกปวดระบมไปทั่วเรียวปากอิ่ม แถมยังถูกจู่โจมอย่างรวดเร็วโดยไม่ทันได้ตั้งตัวด้วย
คีรินทร์บดขยี้จุมพิตหนักหน่วง ดูดซับความวาบหวามจนเป็นที่พอใจแล้วจึงผละริมฝีปากออก ดวงตาคมกริบทอดมองไปยังเรียวปากอิ่มบวมจ่อเพราะฝีมือของตัวเอง ก็คลี่ยิ้มกว้างด้วยความถูกใจ แล้วเอ่ยกำชับโทษกับคนตรงหน้าอย่างเจ้าเล่ห์
“ถ้าคุณพูดคำว่า ‘ไม่’ อีก ผมจะจูบคุณให้ร้องครางไม่หยุด และถ้าคุณไม่ให้ผมเรียกคุณว่าเบบี้ ผมจะจับคุณทุ่มบนเตียงแล้วเมคเลิฟให้คางเหลืองกันไปข้าง”
เจอคำขู่นี้เข้า นารินดาถึงกับเงียบกริบ ไม่อยากท้าทาย ไม่กล้าเล่นกับไฟสวาท เพราะกลัวจะลามโลมเลียให้ตกเป็นทาสเสน่หาของคีรินทร์
“ถ้ายังงั้นก็เชิญ! อยากเรียกยังไงก็ตามใจ”
นารินดาตอบเสียงห้วน พอเดินออกมาจากอาคารสนามบิน ก็ผายมือไปยังรถตู้หรูหราที่เจ้านายของเธอส่งมารอรับลูกค้าวีไอพีคนนี้
“เชิญขึ้นรถได้แล้วค่ะ แล้วฉันจะแจกแจงโปรแกรมทัวร์ให้คุณทราบ”
“ว่าง่ายๆ แบบนี้ค่อยน่ารักหน่อยนะ เบบี้”
คีรินทร์ตบเบาๆ ไปบนใบหน้างามแดงซ่านเป็นการหยอกเย้า และอาศัยจังหวะที่นารินดากำลังเผลอ รีบกดริมฝีปากร้อนๆ ไปบนพวงแก้มเนียนฟอดใหญ่ ก่อนจะก้าวขึ้นไปนั่งในรถตู้ รอให้โลแกนและบอร์ดี้การ์ดสาวตามขึ้นมาเป็นคนสุดท้าย
“ฉวยโอกาสทุกนาทีเลยนะ”
นารินดากำหมัดแน่นกัดฟันกรอด เค้นเสียงเจริญพรตามหลัง ก้าวขึ้นไปนั่งบนรถอย่างกระแทกกระทั้น พอรถเคลื่อนตัวออกจากสนามบิน เพื่อตรงไปยังโรงแรมที่พักระดับห้าดาวตั้งอยู่ใจกลางกรุงเทพฯ ก็เอ่ยบอกถึงโปรแกรมการท่องเที่ยวที่ได้จัดเตรียมไว้
“โปรแกรมท่องเที่ยวที่ฉันเตรียมไว้ให้คุณมีสามรายการ”
“มีโปรแกรมอะไรบ้าง ว่ามาสิ เบบี้” คีรินทร์เอ่ยแทรกก่อนนารินดาจะทันพูดจบ
และก็ถูกหญิงสาวตวาดใส่ทันที “ก็กำลังจะบอกอยู่นี่ยังไงล่ะคะ อย่าเพิ่งพูดแทรกสิ”
“โอเค ไม่พูดแทรกแล้ว ดุยังกับร็อตไวเลอร์”
นารินดาสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ พยายามนับหนึ่งถึงร้อยระงับความโมโหเมื่อถูกคีรินทร์หลอกด่า “จะฟังโปรแกรมทัวร์ไหมคะ”
“ก็รอฟังอยู่ครับ เบบี้”
คีรินทร์ตอบพร้อมด้วยรอยยิ้มกว้าง สนุกกับการได้แกล้งยั่วให้นารินดาโกรธ เห็นสีหน้าตอนโกรธของเธอแล้วน่าจับมาจูบให้หนำใจ
“โปรแกรมแรก ถ้าคุณเป็นจำพวกสายบุญ ฉันจะพาคุณไปชมวัดพระแก้วในกรุงเทพฯ และไปชมวัดเก่าในจังหวัดพระนครศรีอยุธยา”
“โปรแกรมนี้ขอบาย ผมไม่ใช่สายบุญสักเท่าไร ถ้าสายหื่นนะใช่เลย” คีรินทร์โบกมือปฏิเสธว่อน ในตอนท้ายมียักคิ้วใส่อย่างล้อเลียนด้วย
และเมื่อคีรินทร์เปิดทางให้ นารินดาก็เหน็บแนมในทันที “ฉันก็ว่ายังงั้นแหละ หน้าตาหื่น บ้ากามอย่างคุณไม่มีทางชอบเข้าวัดเข้าวาแน่ๆ”
“แหม! เพิ่งเจอกันได้แค่ไม่กี่สิบนาที ก็เข้าใจทะลุถึงแก่นเลยนะ เบบี้”
ขณะย้อนกลับ คีรินทร์ก็ไม่ลืมดึงร่างบางให้ขยับมานั่งแนบชิดตนเองด้วย แต่นารินดาดื้อรั้นขยับถอยหนีพยายามอยู่ให้ห่างจากกายล่ำสันให้ได้มากที่สุด
แต่...มีหรือที่หญิงสาวจะสู้แรงของคีรินทร์ได้ ในที่สุดร่างบางหอมละมุนก็ถูกดึงให้นั่งแนบชิดแทบเกยไปบนหน้าตักแข็งแกร่ง
“เบบี้ บอกโปรแกรมที่สองมาสิ”
นารินดาขบเคี้ยวเขี้ยวฟัน เกลียดคำว่า ‘เบบี้’ ที่อีกฝ่ายใช้เรียกแทนชื่อเธอซะเหลือเกิน
“โปรแกรมที่สอง ถ้าคุณชอบธรรมชาติ อากาศเย็นสบาย เต็มไปด้วยต้นไม้ดอกไม้เมืองหนาว คุณก็ควรไปพักผ่อนทางเหนือ”
คีรินทร์รีบปฏิเสธก่อนนารินดาจะทันพูดจบ “ไม่เอา เบื่ออากาศหนาวเย็นแล้ว อยู่รัสเซียผมเจออากาศหนาวเข้ากระดูกเกือบทั้งปี โปรแกรมนี้ก็ผ่าน โปรแกรมที่สามคุณจะพาผมไปที่ไหน”
“ทะเล” นารินดาตอบสั้นๆ
คีรินทร์พยักหน้างึกๆ เห็นดีด้วย “อืม...โปรแกรมนี้น่าสนใจ”
“ถ้าคุณอยากอาบแดดเอาให้ผิวไหม้เกรียมไปทั้งตัว ก็ควรไปทะเลทางภาคใต้ ที่นั่นมีกิจกรรมให้คุณทำมากมาย ทั้งอาบแดด ดำน้ำดูปะการัง ปีนหน้าผา”
นารินดานำเสนอโปรแกรมทัวร์อย่างเต็มที่ หากคีรินทร์ไม่เลือกโปรแกรมสุดท้ายนี้ ก็ไม่รู้ว่าจะพาเขาไปเที่ยวที่ไหน แต่แล้วก็ต้องอายหน้าแดงซ่านอีกหนกับความคิดของคีรินทร์
“ผมไม่สนใจกิจกรรมเหล่านั้นหรอก แต่ที่อยากไปทะเล เพราะผมอยากเห็นหุ่น 36 24 34 ของคุณในชุดบิกินี่ต่างหากเล่า”
ดวงตาคมกริบไหวระริกแพรวพราว ขณะเอ่ยบอกถึงสิ่งที่ตนเองต้องการ และแค่เพียงนึกถึงวินาทีที่ได้เห็นเรือนร่างสุดเซ็กซี่ของนารินดาในชุดบิกินี่น้อยชิ้น แก่นกายที่สงบนิ่งในกางเกงมานาน ก็เริ่มลุกชันพองตัวอย่างไม่อาจควบคุมไว้ได้
“ฮึ! ฝันไปเถอะว่าฉันจะใส่ชุดบิกินี่ให้คุณเห็น”
นารินดาเค้นเสียงปฏิเสธขึ้นจมูก บอกกับตัวเองว่าไม่มีทางใส่ชุดวาบหวิวแบบนั้นอย่างแน่นอน
“พนันกันไหมล่ะ เบบี้ งานนี้ผมยอมเทหมดหน้าตักเลย” คีรินทร์เอ่ยยิ้มๆ ยอมทุ่มสุดตัว เพราะมั่นใจเกินร้อยว่าตนเองต้องเป็นฝ่ายชนะพนันแน่ๆ
- Writer
