Pag-uwi ko ng bahay naabutan ko si Elena na nakaupo sa isang sulok habang hawak ang dalawang tuhod.
"Elena." Tawag ko sa kanya. Napaangat siya ng tingin. Bigla na naman siyang umiyak.
"Don't cry nandito na ako." sabi ko ng lumapit ako sa kinauupuan niya. Naawa ako sa kalagayan niya. "You should rest now baka makasama sa baby mo." Wika ko.
Umiling lang siya. Pinangko ko na lang dahil alam kong hindi rin siya susunod sa sinabi ko. Marahan ko siyang inilapag sa kama. Hinaplos ko ang kanyang buhok. Kapagkakuwan ay inayos ang kumot niya at saka ako umupo tabi niya.
"Bukas may pupuntahan tayo." Wika ko.
"Saan tayo pupunta?" tanong niya.
Napakalungkot ng mukha ni Elena. Hindi na siya ang Elena na nakilala ko noon na may positibong pananaw at laging may nakapaskil na ngiiti sa kanyang
