มะเฟืองรสหวาน

Ep5:บ้านสามดอก(จบบท)

(บ้านสามดอก)

เสียงกรีดร้องเกิดจากอารมณ์กระสันยังดังขึ้นเป็นระยะภายในห้องสี่เหลี่ยมกว้างขวาง เตียงกว้างทำจากไม้สักชั้นดียุ่งเหยิงจากกิจกรรมระหว่างชายหญิงคู่หนึ่ง หน้าต่างทั้งสองบานติดผ้าม่านลายลูกไม้สีหวานปลิวสะบัดจากลมผ่านบานหน้าต่าง ด้านนอกท้องฟ้ามืดสนิท ด้วยเพราะดวงตะวันลาลับขอบฟ้าไปนาน คนงานในเรือนหลังงามเริ่มเดินจุดไต้ให้แสงสว่าง อีกทั้งยังมีโคมไฟประดับหลากหลายชนิด มีทั้งแบบเป็นตะเกียงเจ้าพายุ โคมรูปร่างประหลาดให้สีสันแตกต่างกันไป เรือนทั้งหลังจึงดูสว่างไสว น่าตื่นตาตื่นใจในชั่วพริบตาเดียว

ด้านทางประตูเข้าออก ยังคงมีแขกทั้งหนุ่มเล็กยันหนุ่มใหญ่ผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนเข้าออกกันอย่างหนาตา ส่วนใหญ่มักเป็นพวกชายกลัดมันค่อนข้างมีฐานะ ต่างดาหน้ามาให้สาวๆในบ้านสามดอกคอยช่วยปรนนิบัติพัดวี บำรุงบำเรอเพลงกาม

ไม่เว้นแม้แต่กลุ่มชายฉกรรจ์ลึกลับกลุ่มหนึ่ง ที่บอกว่าลึกลับนั้นไม่เกินจิรง ชีวิตโดยส่วนใหญ่มักขลุกอยู่แต่ในถ้ำกลางป่าลึก จะออกมาทำภารกิจบางประการ ถ้าทำสำเร็จวันใด รุ่งขึ้นอีกวันจะพากันบุกเข้ามายังบ้านสามดอกแล้วเรียกหาสาวๆที่ตัวเองปรารถนามาปรนเปรอ

“ขย่มลงมาอีก นังแพง...กูใกล้จะถึงขอบสวรรค์เต็มทีแล้ว แตกหนนี้กูจะพามึงคลานบนพื้น กระเด้าให้แรงๆเลยดีไหม? อ๊า...”

เป็นเสียงแหบห้าวของชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ ใบหน้ามีรอยบากจากของมีคมประดับทำให้ดูน่ากลัว ดุดันจนเจ้าของชื่อแพงไม่กล้ามองนานๆ จะพาทำเอาใจคอไม่สู้ดีตอนขย่มตัวลงมา ดุ้นเขาใหญ่มันก็ดีอยู่หรอก แพงติดใจของใหญ่เพราะมันเข้าลึกทิ่มตำผนังมดลูกดี ไม่ใช่อันเล็กกระจิริดเหมือนของพวกเ*******ูแอบหนีเมียบนเรือนมาเที่ยวหาความสุขชั่วครั้งชั่วคราว ขย่มเข้าหาเพียงไม่กี่ทีก็ล้มปากอ่าว

“จ้ะ...จ้ะ...แพงจะขย่มให้แรงๆ “

สาวแพงรีบรับคำเสียงสั่นผวา เธอมีสีหน้าขาวเผือด เร่งขยับสะโพกโยกโยนลงบนลำดุ้นอันโต กลีบเนื้อห่อหุ้มดุ้นยาวใหญ่ไว้แทบไม่มิดหากก็พยายามระรัวจังหวะกระทุ้งให้รวดเร็วตามคำขอ แพงจุกแล้วก็รู้สึกแสบร้อนไปทั่วผิวหนังบอบบาง เม็ดกระสันเห่อบวม แพงกัดฟันร่อนเอวขึ้นลงเพียงไม่กี่ที ชายใต้ร่างที่มีใบหน้าดุร้ายก็ปล่อยเสียงครางยืดยาว

ภายในโพรงสวาทรับรู้ได้ถึงน้ำร้อนๆฉีดรด มันมากมายจนล้นเอ่อเปรอะเปื้อนไปทั่วง่ามขา

แพงเหนื่อยอ่อนจึงล้มตัวลงนอนทาบทับบนร่างกำยำ แผงอกประดับด้วยขนอ่อนสีน้ำตาลเสียดสีเต้าทรวงอวบใหญ่ ลมหายใจกระชั้นถี่ระรัว เธอถูกเขาเรียกมาใช้งานตั้งแต่ตะวันยังไม่ตกดิน น้ำแตกจนนับครั้งไม่ถ้วนส่วนเขากลับแตกไปเพียงสองหน ลูกค้ารายนี้มีชื่อว่าอะไรแพงไม่รู้หรอก รู้เพียงแต่ว่าทุกครั้งที่เขาเข้ามาบ้านสามดอก เขาจะเรียกหาเธอ

พอเจอหน้าเขาก็ลงมือจับเธอกระแทกกระทั้นโดยไม่พูดไม่จา

ลำอวบอ่อนตัวลงเพียงเล็กน้อยถูกชักออกมาจากโพรงสวาท แพงตัวกระตุกเพราะเสียดเสียว ร่างงามถูกดันให้หงายลงบนพื้นเตียง แพงยังไม่ทันตั้งตัวนมสาวข้างหนึ่งก็ถูกรวบเข้าปากร้อน เขาดูดแรงจนแพงรู้สึกเจ็บ มือข้างหนึ่งจึงยกดันศีรษะของเขาให้ออกห่าง

“พี่ดูดนมฉันเบาๆหน่อยสิจ๊ะ ฉันเจ็บจ้ะ...”

“มึงอย่าสะดิ้ง...”

เขาตอบกลับเสียงดุดัน แล้วร่างอรชรของแพงก็ถูกช้อนอุ้มลงมาวางบนพื้นไม้กระดาน แพงถูกจับให้นอนคว่ำหน้า เอวถูกเกี่ยวยกจนก้นขาวกระดกขึ้นสูงระดับเอวสอบ มือทั้งสองข้างของแพงรีบยันตัวลุกขึ้นในท่าคลาน รู้ว่าลูกค้าต้องการสิ่งใดจากท่านี้

ลำอวบขนาดใหญ่สอดผ่านมาทางด้านหลัง รูจีบขยับขยายออกกว้างจนน่ากลัวว่ามันอาจจะฉีกขาดได้ตามขนาดดุ้นเนื้อ แพงกัดฟันทนเจ็บจนลำตัวสั่นสะท้าน คิดว่าทนเจ็บเอาหน่อยประเดี๋ยวเธอจะได้เงินเป็นหีบจากเขาเหมือนเคยๆ เพียงพอจะหาซื้อชุดสวยพร้อมด้วยเครื่องประดับมีราคา เอาไว้ใส่เดินอวดให้พวกอีสาวหมู่บ้านสามโคกมันอิจฉาเล่น

อีพวกนั้นชอบดูถูกสาวๆในบ้านสามดอกอย่างพวกเธอ บอกเป็นเพียงผู้หญิงแพศยา วันๆคอยแต่จะนอนแบให้ผู้ชายเอา

ในชั่วอึดใจเสียงหวีดร้องราวกับสัตว์โดนเชือดก็ดังขึ้น ร่างงามกระดอนกระเด็นไปตามแรงขยับโยกผ่านทางด้านหลัง นมสองเต้ากวัดแกว่งไปตามแรงโน้มถ่วง ลำขาทั้งสองข้างถูกจับแยกถ่างอ้าจนแทบจะหลอมรวมกับดุ้นเนื้อของอีกฝ่าย เสียงเนื้อสวมสอดทะยานพุ่งเข้าหาเนื้อดังไม่หยุดพัก จนกระทั่งไอ้เดื้อเอาแพงจนอิ่มหนำ มันก็วางหีบเงินไว้บนเตียงนอนเหมือนเดิม ปล่อยให้ร่างสะบักสะบอมนอนหายใจรวยรินบนพื้นแข็ง ส่วนตัวมันรีบสวมใส่เสื้อผ้าพร้อมด้วยอาวุธคู่กาย เป่าปากส่งสัญญาณบางอย่าง ชายฉกรรจ์จากมุมลับต่างๆภายในบ้านสามดอกต่างก็เดินสีหน้าผ่อนคลายตามหลังไอ้เดื้อ กลับออกมาจากบ้านสามดอกโดยไม่รู้ว่าเดินหายไปทางทิศใด...

------------------------------------

ปิ่นโตในมือมะเฟืองถูกดึงไปถือไว้ด้วยสาวงามประจำหมู่บ้านสามโคก ส้มแป้นฉีกปากยิ้มกว้างให้กับเกลอรัก...ต่างจากภายในใจกำลังนึกสมเพชอีเพื่อนไม่ดูหนังหน้าตัวเอง คอยวิ่งตามตื๊อผู้ชายที่เขาไม่เอา ไม่เหมือนกับเธอไม่ต้องลำบากทำอะไรให้เหนื่อย พี่ดงก็วิ่งแจ้นปีนขึ้นไปให้ความสุขถึงห้อง

“เอ็งจะเอาปิ่นโตไปส่งให้พี่ดงหรือนังมะเฟือง...”

“เอ็งรู้แล้วยังถาม...เอาปิ่นโตข้ามา สายแล้วเดี๋ยวพี่ดงจะหิวข้าว”

ส้มแป้นกลั้นเสียงหัวเราะเยาะ ยอมส่งปิ่นโตในมือคืน

โธ่!พี่ดงหรือจะหิว ไม่มีทางหรอกย่ะ ก็เมื่อคืนเขาเล่นกินเธอซะอิ่มแปล้ตอนนี้ยังคงนอนไม่ฟื้นเลยกระมัง

“อ้อ...ถ้างั้นเอ็งก็รีบไปเถอะ ข้าจะไปแวะไปหานายบ้านทัพสักหน่อย ไม่เห็นหน้ามาหลายวัน ข้าคิดถึ๊ง คิดถึง...”

“เดี๋ยวเอ็งก็ได้โดนไล่กลับมาอีกหรอก ข้าเห็นเอ็งเสนอหน้าไปหานายบ้านกี่ทีก็ถูกเขาไล่กลับออกมาตลอด เมื่อวานข้ายังเห็นนายบ้านแทบจะอุ้มอีนังฉกามันไปเก็บสายบัวที่สระ เห็นท่าทางกะหนุงกะหนิงใส่ซะกันหวานหยด ข้ายังรู้สึกหมั่นไส้อีฉกามันแทนเอ็งเลยวะ...”

ส้มแป้นเหลือบสายตามองเพื่อนที่อุตส่าห์เตือนตัวเอง ริมฝีปากอิ่มทำท่าจะปริออกจากกัน ไอ้ที่เตือนเมื่อสักครู่ทำไมไม่เก็บเอาไว้เตือนตัวเองซะบ้างเล่าอีเพื่อนน่าโง่ เอ็งก็โดนผู้ชายเขาไล่ให้ออกห่างๆราวกับหมูกับหมาเหมือนกันไม่ใช่หรือไง

“เออ...ขอบใจที่เอ็งเตือนแล้วกัน ข้าจะบอกนายทัพว่าข้ามีธุระสำคัญอยากไหว้วานให้เขาช่วยเหลือ ถ้าเป็นเรื่องงานนายบ้านไม่มีทางขับไล่ลูกบ้านอยู่แล้ว เอ็งสบายใจได้เลย”

“เอ็งฉลาดมากส้มแป้น ถ้างั้น...ข้าไปหาพี่ดงก่อนนะ แกงข้าจะเย็นชืด กินไม่อร่อยเสียเปล่าๆ ”

ส้มแป้นพยักหน้า สองมือยกขึ้นตบบ่าเพื่อนรักก่อนจะเดินสวนมะเฟืองไปยังทิศทางที่ตั้งของนายบ้านสามโคก

ถึงมะเฟืองจะคอยอิจฉาในความสวยของส้มแป้นมาตั้งแต่ตัวเล็กจนกระทั่งปัจจุบัน หากความผูกพันที่คบหากันเป็นเพื่อนมาแต่เล็กแต่น้อยมะเฟืองก็ยังคงมีแต่ความหวังดีกับส้มแป้นเสมอมา น่าเห็นใจเพื่อนรักมากที่สุด จู่ๆนายบ้านทัพทองก็ถูกฉกขโมยจากอกเพื่อนสาวโดยอีเด็กเมื่อวานซืนต่างหมู่บ้าน

มะเฟืองเกลียดขี้หน้าเด็กสาวฉกาพอๆกับส้มแป้นเกลียด ดังนั้นทั้งสองคนจึงมักคอยหาโอกาส ตามกลั่นแกล้งสาวน้อยของนายบ้านสามโคกเสมอมา...

-------------------------------

ดงเดินหน้างัวเงียมาเปิดประตูให้มะเฟือง เขานอนพักเอาแรงมาได้หลายชั่วโมงท้องไส้จึงชักเริ่มจะร้องว่าหิว เขาลุกขึ้นมาเปิดตู้กับข้าว ยังมีผักลวกเอาไว้จิ้มกับน้ำพริกปลาย่าง เหลือค้างไว้ตั้งแต่เมื่อคืน ดงยกผักขึ้นมาดมดูว่าบูดเสียแล้วหรือยัง ก่อนจะหันมาดูข้าวในหม้อกลับหมดเกลี้ยง สีหน้าดงจึงมุ่ยลงเพราะท้องไส้ที่ร่ำร้องหนักขึ้น เขาหันไปคว้าเอาไม้ฟืนเตรียมจะจุดหุงข้าว พอดีกับเสียงสวรรค์ดังขึ้นมาซะก่อน

“พี่ดงจ๋า มะเฟืองเอาปิ่นโตมาส่งแล้วจ้ะ”

ถ้าหากเป็นตอนที่ท้องไส้ไอ้ดงไม่ร่ำร้องว่าหิวจนแสบไส้ ดงคงส่งเสียงขับไล่แม่คนน่ารำคาญตะเพิดไปซะนานแล้ว ไม่เดินหน้ายุ่งเหยิง กัดฟันยอมเปิดประตูต้อนรับให้เสียอารมณ์

“เข้ามาสิ...”

ใบหน้ากลมไม่สวยหวานเหมือนกับสาวอื่นสว่างไสว หัวใจทั้งดวงของมะเฟืองถึงกับเต้นตึกตักโครมคราม ดวงตากลมโตเปล่งประกายสมหวัง

ใครจะคิดเล่าว่าพี่ดงจะยอมให้เธอก้าวขาข้ามผ่านเข้ามาในเขตหวงห้าม โดยที่เธอไม่ได้ร้องขอเขาแม้แต่สักคำเดียว

ร่างอ้วนไม่รอช้ารีบพุ่งตัวผ่านร่างหนาของเจ้าของกระท่อมเข้ามายืนสีหน้าเบิกบาน มือกำปิ่นโตเอาไว้แน่น ไม่เสียแรงที่เธอล้างคว่ำทำความสะอาดทุกค่ำเช้า อย่างน้อยๆก็ใช้งานได้จริงเสียที

“พี่จะกินข้าวเลยไหมจ๊ะพี่ดงจ๋า...”

“กินสิ...ถ้วยชามเก็บคว่ำไว้ตรงริมหน้าต่างฝั่งนู้น เอ็งเอาไปจัดการให้ข้าทีก็แล้วกัน...ข้าจะออกไปล้างหน้าแป้งฟันสักหน่อย” ดงบุ้ยปากไปยังส่วนพื้นที่สำหรับวางจำพวกข้าวของเครื่องใช้ประเภทเครื่องครัว มันมีไม่มากชิ้นหรอก ทั้งแขวนแล้วก็ตั้งไว้บนตู้ขนาดเล็ก ก็ตามอัตภาพสำหรับชายหนุ่มครองตัวเป็นโสด

สีหน้าของมะเฟืองเริงร่าอย่างคนมีความสุขเต็มหัวใจ ไม่รู้สิไอ้ความรู้สึกนี้มันเหมือนดั่งว่าเธอเป็นเมียของพี่ดงอย่างแท้จริง...

ตอนดงกลับเข้ามา เขาเห็นบนพื้นแคร่ไม้ไผ่มีสำรับอาหารหน้าตาน่ากินวางรอเอาไว้ มีข้าวสวยพูนจานกับขันน้ำเย็นชื่นใจ สายตาคมกล้าสะดุดกับแผ่นหลังของคนกำลังก้มๆเงยๆแถวพื้นกั้นไว้เป็นห้องครัว ในมือของเจ้าหล่อนมีไม้กวาดปัดป่ายทำความสะอาดท่าทางคล่องแคล่ว ใบหน้ากลมชื้นไปด้วยเหงื่อเม็ดเล็ก ถูกปาดทิ้งอย่างลวกๆเป็นพักๆ โดยไม่ตระหนักถึงความสวยงาม นอกจากมะเฟืองจะมีฝีมือในเรื่องทำอาหาร เรื่องงานบ้าน งานเรือนมะเฟืองก็เก่งฉกาจครบครันเช่นกัน...

ดงดึงสายตากลับมามองกับข้าวกลิ่นหอมอบอวล ความหิวโหยทำให้เขาไม่หันกลับไปสนใจผู้หญิงที่ตั้งใจเก็บกวาดทำความสะอาดภายในกระท่อมให้ตัวเองอีก กินเพลินจนอาหารตรงหน้าหมดเกลี้ยงทุกอย่าง ดงอิ่มจนพุงกางหันกลับไปมองหาเจ้าของอาหารรสชาติอร่อยก็เห็นเจ้าหล่อนยังป้วนเปี้ยนอยู่แถวเตาถ่าน มะเฟืองกำลังหุงข้าวทิ้งไว้ให้ดงสำหรับกินยามหิวตอนเย็น โดยยังมีต้มยำปลาอีกหม้อใหญ่...

“เอ็งจะกลับเรือนเลยหรือเปล่า...” พอท้องอิ่มมะเฟืองก็หมดประโยชน์ถ้าจะให้อยู่ต่อ เผื่อว่าส้มแป้นมันจะแวะมาหาเขาตอนบ่าย เขาขี้เกียจตอบคำถามถ้าหากมันเห็นมะเฟืองยังอยู่ในกระท่อม ดงจึงหาทางขับไล่คนหมดประโยชน์ให้กลับเรือนไปซะก่อนสาวอีกคนจะแวะมาหาความสุข

“จ้ะ...ฉันจะกลับเลย พอดีพ่อจะให้ฉันไปช่วยงานบ้านแม่ปางตอนเย็น”

ดงถึงกับถอนหายใจโล่งอก ดีเขาจะได้ไม่ต้องออกปากไล่ให้เสียอารมณ์...

----------------------------------