เด็กดื้อ - 9 จุกอก
854 Words
ฉันกัดริมฝีปากแน่นไม่เข้าใจว่าทำไมถึงถูกพี่ลีวายท้วงแบบนี้ พรางคิดไปถึงเรื่องเมื่อคืนว่าตัวเองกลับมาที่บ้านได้ยังไง
“เมื่อคืน…พะ..พี่ลีวายมาส่งมิลินหรอคะ”
“ใช่ ฉันมาส่งเธอถึงในห้อง”
“……” นะ ในห้องเลยหรอ
ฉันกำมือแน่นอย่างเป็นกังวลเพราะกลัวว่าพี่ลีวายจะเห็นอัลบั้มภาพที่ฉันแอบถ่ายเขาไว้นับร้อยรูป ไหนจะเรื่องจูบอีก
“อยากรู้ไหมว่าเธอทำอะไรกับฉันบ้าง”
“มะ ไม่อยากรู้ค่ะ” ฉันพยายามจะเดินเลี่ยงแต่ถูกฝ่ามือหนารั้งแขนเอาไว้
“เธอจูบฉัน”
แปลว่าเมื่อคืนไม่ใช่ความฝันหรอกหรอ
ใบหน้าของฉันเริ่มแดงกล่ำเมื่อคิดว่าตัวเองได้จูบกับพี่ลีวาย มันเป็นสิ่งที่ฉันไม่กล้าฝันแต่มันเกิดขึ้นแล้ว ถึงจะตอนเมาก็เถอะ
“ยิ้มอะไรของเธอ”
เมื่อได้ยินคำนั้นหัวใจดวงน้อยมันเต้นรัวจนแทบจะหลุดออกมาจากอก ฉันพยายามถามตัวเองอย่างไม่เชื่อว่าทำเรื่องแบบนั้นลงไปจริงๆ
“มะ…มิลินเมา….”
“ใช่เธอเมา รู้ไหมว่ามันน่ารังเกียจขนาดไหน”
จึก!! ราวกับโลกทั้งใบมันหยุดหมุน คำพูดของพี่ลีวายทำให้ฉันรู้สึกเหมือนมีคนเอามีดมาจ้วงแทงกลางอกซ้ำๆ
“ขอโทษที่มิลินทำตัวน่ารังเกียจกับพี่ลีวายนะคะ” ฉันก้มหน้าบอกแล้วสะบัดมือออกอย่างแรง
“รู้ตัวก็ดี”
เขาต้องการมาพูดแค่นี้เองสินะ แค่อยากจะใช้คำพูดให้ฉันเสียความรู้สึกก็แค่นั้น เพื่อไม่ให้ตัวเองรู้สึกปวดใจไปมากกว่านี้ฉันจึงตัดสินใจเดินหนีพี่ลีวายออกมา
หยดน้ำตามันไหลอาบแก้มเพราะคำว่ารังเกียจที่พี่ลีวายพูด
กริ่ง~ เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เป็นเบอร์ของแทนที่โทรมา ฉันรีบเช็ดน้ำตาออกจากแก้มแล้วกดรับสาย
“ว่าไงแทน”
( พี่มิลินว่างไหมครับ ผมอยากจะชวนออกมากินข้าวด้วยกัน )
“อือ ได้สิ”
ที่ฉันตอบตกลงไปแบบนั้นก็เพราะไม่อยากอยู่ที่บ้านในตอนนี้ มันรู้สึกอยากออกไปไหนก็ได้ โชคดีที่แทนโทรมาชวน
ฉันส่งโลเคชั่นให้แทนมารับที่บ้าน จริงๆ ไม่เคยคิดจะให้ผู้ชายคนไหนมารับแต่เพราะคำพูดของพี่ลีวายมันปลุกความกล้าในตัวของฉัน
หลังจากอาบน้ำฉันก็เลือกว่าจะใส่ชุดไหนก่อนที่สายตาจะเหลือบเห็นชุดเดรสที่ซื้อมาไว้นานแล้วแต่ไม่เคยใส่มันเลย วันนี้จึงตัดสินใจจะใส่มัน
สิ่งที่ฉันทำเหมือนคนที่กำลังประชดชีวิตของตัวเองอยู่….และใช่ฉันคิดแบบนั้น ในเมื่อที่ผ่านมาฉันเป็นคนที่น่ารังเกียจสำหรับพี่ลีวาย ฉันก็จะทำตัวในแบบที่เขาคิด
แทน: มาถึงแล้วครับ
แทนส่งข้อความมาบอก ฉันที่แต่งตัวเสร็จพอดีรีบหยิบกระเป๋าเดินออกมายากห้องเพื่อมาหาแทนที่รถ
“ว้าว! พี่มิลินสวยมากเลยครับวันนี้”
ฉันยิ้มเขินให้กับคำชมของแทน ก่อนที่เขาตะเปิดประตูรถให้ แต่ทว่ายังไม่ทันจะเข้าไปนั่งในรถเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นมาซะก่อน
หัวใจดวงน้อยเต้นรัวเมื่อเห็นว่าเบอร์ที่โทรมาคือเบอร์ของพี่ลีวาย ฉันชั่งใจครู่หนึ่งก่อนจะกดรับสาย
“มีอะไรหรือเปล่าคะ”
( ห้องฉันรก ขึ้นมาทำความสะอาดให้หน่อยสิ )
“ตอนนี้มิลินไม่ว่าง ถ้ากลับมาแล้วจะรีบไปทำความสะอาดให้นะคะ”
( คนใช้อย่างเธอมีสิทธิ์ขัดคำสั่งเจ้านายได้ด้วยหรือไง )
“……..”
( คิดว่าตัวเองเป็นใคร )
“จะไปเดี๋ยวนี้ค่ะ”
คำพูดที่ทำให้จุกอกจนฉันไม่สามารถโต้เถียงได้ของพี่ลีวายในที่สุดก็ต้องจำยอม เพราะสถานะของฉันคือคนรับใช้
“แทนพี่ขอโทษนะ”
“ไม่ว่างแล้วหรอครับ”
“อือ”
แทนแสดงออกถึงความผิดหวัง แต่จู่ๆ เขาก็ยิ้มออกมา “ไม่เป็นไรครับเอาไว้คราวหน้าก็ได้ แต่คืนนี้ผมขอโทรหาพี่มิลินได้ไหม”
“….อือ”
หลังจากส่งแทนกลับไปแล้วฉันก็เดินมาหยิบอุปกรณ์ทำความสะอาดขึ้นมาบนห้องของพี่ลีวายโดยที่ยังไม้เปลี่ยนชุด
“กรี๊ด!!”
เมื่อเปิดประตูเข้ามาฉันถึงกับกรี๊ดเสียงหลงเพราะพี่ลีวายกำลังเปลือยเปล่า ไม่สิ! มีผ้าขนหนูผืนเดียวพันอยู่รอบเอว แต่แบบนี้มันก็ไม่ต่างอะไรกับเปลือยเปล่าอยู่ดี
“สะ ใส่เสื้อผ้าเรียบร้อยแล้วมิลินจะเข้ามาทำความสะอาดให้นะคะ”
“ไม่ต้อง ฉันไม่อยากให้เธอทำแล้ว”
ร่างหนาเดินมาใกล้ๆ ทำให้ฉันรีบถอยหนี ก่อนที่สายตาของพี่ลีวายจะมองสำรวจชุดที่ฉันใส่
“ถ้าอยากจะนัดเจอกับผู้ชายก็ไปนัดเจอข้างนอก ไม่ใช่ให้มันเข้ามาหาถึงในบ้าน!!”
- Writer
