สีหน้าของฉันซีดเผือดเมื่อเห็นพี่ลีวายถอดเสื้อออกจากตัว คิดว่าถ้าอ้างเรื่องเป็นประจำเดือนออกไปจะได้ผลแต่ผิดคาดเพราะเขาก็ยังคิดจะทำโดยไม่สนอะไร
ต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ หรือพี่ลีวายจะรู้ว่าฉันโกหก
“ม…มิลินว่ารอให้ประจำเดือนหายก่อนดีไหมคะ”
“บอกแล้วไงว่าฉันมีถุงยาง”
“แต่มันเปื้อนนะคะ”
“เปื้อนก็แค่เปลี่ยนผ้าปูที่นอน”
“……..” ไม่ว่าจะหาเหตุผลอะไรมาแก้ต่างแต่สุดท้ายพี่ลีวายก็โต้แยกมันทุกข้อทำเอาฉันจนมุม
“รีบๆ ถอดเสื่อผ้าฉันมีเวลาไม่มาก”
“ถ…ถ้ามีธุระก็รีบไปทำก่อนดีกว่าค่ะ ระ เรื่องนี้เอาไว้ทำทีหลังก็ได้”
“ฉันบอกให้ถอดเสื้อผ้า เข้าใจยากตรงไหน”
“……..” ให้ตายสิเขามุ่งมั่นที่จะทำเรื่องแบบนั้นมากขนาดนี้เลยหรือไง
ฉันก้มหน้าลงพร้อมความคิดไม่ตก ยังไงก็ไม่รอดสินะ ต่อให้ปฏิเสธแต่ฉันรู้ดีว่าสุดท้ายมันจะเกิดขึ้น เพราะฉันเองที่เป็นฝ่ายยอม
พี่ลีวายพูดถูก….เพราะคำว่ารักทำให้ฉันปฏิเสธเขาไม่เคยได้สักครั้
