Bad story เรื่องนี้นางร้ายแซ่บ!

ตอนที่ 3 นางร้ายแบบตะโกน

ภาพในหัวเริ่มผุดมาทีละฉากตามที่เธอได้อ่านตัวอย่างมา นางร้ายคนนี้ไม่ใช่ร้ายธรรมดา แต่ร้ายแบบตะโกน!!!

ร้ายมาก!!! ร้ายสุด!!! ร้ายแบบไม่ควรได้รับการอภัย!!!

ตั้งแต่ตามอ่อยพระเอกแล้วเขาไม่เล่นด้วย นางเอกโดนตามจิกหัวตบมาไม่รู้กี่ครั้ง แต่ทุกคนที่ไม่ชอบนางร้ายกลับไม่มีใครกล้าแจ้งความจับสักคน พระเอกทำได้มากสุดก็แค่ด่าแต่ปล่อยให้นางร้ายทำร้ายคนรักตัวเองอยู่ได้ไม่หยุดหย่อน หนักสุดก็จ้างคนไปฉุดพรรณิกา ทว่าเรื่องก็เงียบลง นางร้ายโดนพระเอกด่าแบบไม่ไว้หน้าแค่นั้น

งงตรรกะตัวละครมาก ทำไมต้องทนกันจัง นี่ไม่ใช่ร้ายธรรมดาแล้ว นี่มันร้ายมาก ร้ายแบบตะโกนเลยล่ะ

ประวัตินางร้ายในนิยายก็ผู้หญิงตัวคนเดียวธรรมดา จบการศึกษาปริญญาตรีด้วยการส่งเสียตัวเองเรียน จากตัวอย่างคือไม่มีอำนาจใด ๆ ในมือแต่ทำไมทำตัวร้ายกาจได้ขนาดนี้ ทำงานมาหลายที่ก็ลาออก จนกระทั่งมาทำงานบริษัทพระเอกก็ถูกไล่ออกเพราะไปอ่อยเขา คือคนเขียนกะให้นางร้ายทั้งจนทั้งโง่เลยเหรอ

เซลีนถอนหายใจเมื่อพยายามคิดเรื่องราวต่าง ๆ ต่อแต่คิดอย่างไรก็คิดไม่ออก เหมือนภาพแต่ละภาพผุดขึ้นมาเท่าที่ตัวอย่างโปรยไว้คร่าว ๆ เท่านั้น

“มั่นใจว่าท้องกับฉัน” เหนือทัพจ้องหน้าคนที่แอบอ้างว่าเขาเป็นพ่อเด็ก เขาไม่เคยสดกับใครแล้วเด็กที่ไหนมันจะมาเกิด ยิ่งช่วงสองสามเดือนมานี้ยิ่งไม่มีใครเลยสักคน

“เออ ทำไมได้แล้วทิ้งเหรอ” เซลีนค่อยกระดึ๊บพาตัวเองไปกระซิบข้างหูพ่อตัวร้าย ตัวเธอเตี้ยแค่ไหล่จำต้องกอดแขนอีกฝ่ายเขย่งเท้าขึ้นสารภาพบาป

“ลีนไม่ได้ท้องค่ะ โกหกแต่กำลังโป๊ะแตก ช่วยพาออกไปจากที่นี่หน่อยนะคะ พลีส ลีนสัญญาจะไม่ทำอะไรงี่เง่าอีก” ขอร้องให้ตัวร้ายใจอ่อนสักนิดเถอะแม้เป็นไปได้ยากก็ตาม

หญิงสาวทำหน้าอ้อนตัวร้ายที่ปรายหางตามองโดยไม่พูดอะไร ทุกคนต่างก็พากันลุ้นว่าเหนือทัพจะยอมรับไหม

“หึ” ตัวร้ายกระตุกยิ้มระอาใจกับคนที่กอดแขนตนไม่ปล่อย อยากผลักออกแต่เวทนาจนทำไม่ลง ผู้หญิงสิ้นคิด

“ฉันจะยกเลิกงานแต่งงานค่ะ ฮึก เธอไม่ต้องหาแพะหรอก คุณวีคะเคลียร์กับผู้หญิงคนนี้เองเถอะอย่าให้ใครมารับบาปแทน” พรรณิการ้องไห้สะอื้นประชดเจ้าบ่าวที่ถอนหายใจออกมากับความวุ่นวายตรงหน้า

ผู้หญิงแบบเซลีนสร้างความปั่นป่วนให้ได้ทุกเมื่อไม่เกินจริง

“ไม่ต้อง ๆ แต่งเลย ๆ ฉันไม่แย่งของคุณหรอก เอาจริง ๆ ฉันแค่อยากประชดผัวเท่านั้นเอง จริงมั้ยคะเบ้บ” ถูแก้มกับผัวกำมะลอหวังให้ใจอีกฝ่ายสั่นไหวบ้าง

ไม่เดินตามบทหรอก เพราะอีกไม่นานพวกนางเอกต้องหาทางให้เธอตรวจท้อง สุดท้ายก็โดนจับได้อยู่ดี เธอขอหนีไปใช้ชีวิตใหม่ดีกว่า นางร้ายมันทำชั่วไว้ทำไมเธอต้องมารับกรรม ไม่เอาด้วยคนค่ะ

“กุเรื่องท้องขึ้นมาก็อย่าหาแพะดีกว่าเซลีน การทำแบบนี้ไม่ได้ทำให้คนอย่างฉันเสียดายเธอหรอกนะ” หัสวีร์มองหญิงสาวที่เกาะแขนเหนือทัพ เรียกร้องความสนใจจนเป็นนิสัย เขาไม่มีทางสนใจเด็ดขาด

พรรณิกาปล่อยมือจากนาตยาเดินมาด้านหน้าหัสวีร์ เธอปรายตามองเขาเล็กน้อยก่อนจะมองไปทางเหนือทัพ

“ไม่ต้องทำเพื่อฉันขนาดนี้ก็ได้คุณเหนือ” เสียงหวานกล่าวเพื่อดูปฏิกิริยาว่าที่สามี เห็นเขาหน้าเริ่มตึงก็คล้ายกับพอใจที่ทำให้อีกฝ่ายหึงหวงได้

คนอย่างพรรณิกาไม่เคยแพ้ให้ใครง่าย ๆ ยิ่งกับเซลีนผู้หญิงที่เทียบอะไรเธอไม่ได้สักอย่าง ยิ่งไม่มีวันแพ้

“เธอจัดงานแล้วก็แต่งเถอะ ขอโทษแทนเมียฉันด้วยที่มาวุ่นวาย ไม่ได้ทำการบ้านให้ก็ประสาทงี้แหละ” เหนือทัพก้มหยิบกระเป๋าสะพายของหญิงสาวมาสะพายไว้ที่ไหล่ตัวเอง แทนแขนแกร่งอีกข้างรวบเอวบางเข้าหาตัว

คนโดนด่าว่าประสาทเม้มปากกลั้นอารมณ์โมโห…

“โอ๊ย! เบ้บขาอย่าดึงแรงสิคะ เบ้บนี่ก็ชอบความรุนแรงจริง” เอวเธอถูกรวบพร้อมกับลากให้เดินตามจนขาพันกัน

ให้ตายเถอะ! ไม่คิดปราณีผู้หญิงตัวเล็ก ๆ อย่างเซลีนบ้างเลย

“มีลูกมีผัวแล้วมาวุ่นวายงานแต่งคนอื่นทำไม ประชดไม่เข้าเรื่อง กลับบ้านไปต่อแขนต่อขาลูกดีกว่าว่ามั้ย” เอื๊อก เซลีนกลืนน้ำลายเอื๊อกใหญ่ลงคอ ตัดแขนตัดขามากกว่า

“ขอโทษพวกคุณนะคะ ลีนคิดอะไรโง่ ๆ เอง ขอโทษจริง ๆ นะคะ พวกคุณเหมาะสมกันมาก รักกันนาน ๆ น๊า” เซลีนกล่าวขอโทษแม้จะรู้ว่ามันไม่น่าเชื่อถือเลยแม้แต่นิดเดียวที่คนคนหนึ่งจะเปลี่ยนแปลงไปภายในไม่กี่วินาที

อย่างไรเสียนางร้ายก็ทำผิดจริง ๆ ออกจากงานได้จะย้ายที่อยู่หนีเลยคอยดู